Sakroileit tanısında diffüzyon ağırlıklı MRG`nin rolü

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada, sakroileit tanısında görünür difüzyon katsayısı değerlerinin (ADC) rolünü ve difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DAG) etkinliğini tespit etmeyi amaçladık.YÖNTEM: Çalışmamıza prospektif olarak kliniğimizde Sakroiliak MRG tetkiki yapılan 79 kişi dahil edildi. Sakroiliak patolojisi bulunmayan 34 kişi kontrol grubunu, sakroilieiti bulunan 45 kişi hasta grubunu oluşturdu. Tüm hastalarda üç seri, tek atımlı, spin eko, eko planar, b=1000 s/mm² değeri ile diffüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme yapıldı. Sakroiliak ekleme komşu subkondral alanlardan ADC değerleri ölçülerek ortalama ADC değerleri hesaplandı. Ayrıca tüm bireylerde ortalama ADC değerlerinin BOS ADC' ye bölünmesiyle elde edilen Rölatif ADC değerleri hesaplandı. Hasta grubunda lezyon alanlarından ölçülen ortalama ADC değeri 1202,4±268,2 mm²/s idi. Kontrol grubunda ortalama ADC değeri 423,9±71,9 mm²/s idi. Ortalama ADC değerleri iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermekteydi (p<0,05). Hasta ve kontrol grubunda Rölatif ADC değerleri sırasıyla 0,434 ve 0,153 olarak hesaplandı. İki grup arasında rölatif ADC değerleri istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermekteydi (p<0,05). SONUÇ: Sonuç olarak, DAG, sakroileit tanısında konvansiyonel MRG sekansları ile eş tanı etkinliği olan bir görüntüleme yöntemidir. Kısa çekim süresi ve kontrast madde kullanımı gerektirmemesi gibi özellikleri nedeniyle rutin uygulamada konvansiyonel MRG'ye alternatif olarak kullanılabilecek bir görüntüleme yöntemi olduğunu düşünmekteyiz. Ayrıca diğer çalışmalardan farklı olarak, çalışmamızda kullandığımız Rölatif ADC değerlerinin, sakroileiti saptamada daha objektif sonuçlar vereceğine inanmaktayız.ANAHTAR KELİMELER: Sakroileit, ADC, MRG, Difüzyon ağırlıklı görüntüleme.

AİM: In this study, we aimed to determine the role of Apperent Diffusion Coefficiency (ADC) and the efficiency of Diffusion Weighted Imaging (DWI) in diagnosis of sacroiliitis. METHOD: Prospectively, 79 individuals who were examined for Sacroiliac with MRI in our clinic were included to our study. In the control group there were 34 individuals who don't have a sacroiliac pathology, and in the patient group there were 45 individuals who have sacroiliitis. Three series, one-shot, spin echo, echo planar, b=1000 s/mm ² value and Diffusion-Weighted MR Imaging was performed to all patients. Mean ADC values were calculated by measuring ADC values where subchondral areas are adjacent to sacroiliac joint. Additionally relative ADC values were calculated by using mean ADC values/ CSF ADC values ratio in all individuals. Mean ADC value of patient group which was measured in lesion areas was 1202,4±268,2 mm²/s. Mean ADC value of control group was 423,9±71,9 mm²/s. Statistically, mean ADC values show significant difference between two groups (p<0,05). Relative ADC values were calculated in patient and control group as 0,434 and 0,153 respectively. Statistically, relative ADC values show significant difference between two groups (p<0,05).RESULT: As a result, compared with conventional MRI sequences, Diffusion Weighted Imaging (DWI) has similar diagnostic efficiency in diagnosis of sacroiliitis. We think that DWI is an alternative imaging method to conventional MRI sequences since it provides a shorter length of time for examination and it doesn't require the use of contrast agents. Additionally, we believe that unlike other studies, the relative ADC values that we used in this study can provide more objective results in the detection of sacroiliitis.KEYWORDS: Sacroiliitis, apparent diffusion coefficiency, MRI, diffusion weighted imaging