Tip 2 diyabetik insülin kullanan hastalar ile oral antidiyabetik kullanan hastaların depresyon yönünden karşılaştırılması

Abstract

Bu araştırma; tip 2 diyabetik insülin kullanan hastalar ile oral antidiyabetik (OAD) kullanan hastaların depresif belirti düzeyini ve ilişkili faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Örneklemi, İstanbul ili Avrupa yakasında yer alan özel bir hastanenin Diyabet Polikliniğine gelen ve serviste yatan tip 2 diyabet tanısı almış araştırma alınma kriterlerine uygun 107 hasta oluşturdu. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından ilgili literatür taranarak oluşturulan Bilgi Formu ve `Beck Depresyon Envanteri` (BDE) ile toplandı. Verilerin analizinde; ortalama, standart sapma, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis testi, regresyon analizi kullanıldı. Sonuçlar %95'lik güven aralığında, anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirildi. Çalışmaya alınan tip 2 DM'li hastaların yaş ortalaması 63.1±11'dir, yarıdan fazlası 55-69 yaş arasındadır. Hastaların hastalık süresi ortalama 16±6.7 yıldır. OAD kullanan hastaların %47.3'ü, insülin kullanan hastaların %61.1'i 15 ve daha fazla yıldır diyabet hastasıdır. Tüm hastaların HbA1c ortalaması 8.69±1.56, OAD kullananların %7.6±1.13, insülin kullananların ise %9.4±1.44'tür. OAD kullanan hastaların %79.3'ünde diyabete bağlı herhangi bir komplikasyon görülmezken, insülin kullanan hastaların tamamında bir veya birden fazla komplikasyon görülmektedir. Tüm hastaların BDE puan ortalaması 22±13.7, OAD kullanan hastaların 12.8±9.82, insülin kullanan hastaların 31±10.8'dir. Her iki cinsiyette de insülin kullanan hastaların BDE puan ortalamaları OAD kullananlara göre daha yüksektir. Bu çalışma sonucunda, diyabet hastalarının önemli oranda depresif belirtiler yaşadığı ve belirtileri artıran bazı etkenlerin olduğu saptanmıştır. Diyabet hastalarına depresyondan korunma ve baş etme becerilerini geliştirmeye yönelik eğitim ve danışmanlıklara öncelik verilmelidir.Anahtar Kelimeler: Depresyon, İnsülin, OAD, Tip 2 diyabet

The purpose of this study was to compare the depressive symptoms of type 2 diabetic patients who were treated with insulin and oral anti-diabetic drugs. The study consisted of 107 type 2 diabetic patients who met the inclusion criteria. The data of the study were collected using an Information Form which was prepared by the researcher based on the review of relevant literature and the Beck depression inventory. The analysis of data is carried out using the mean, the standard deviation, the Mann-Whitney U test, the Kruskal-Wallis test, the regression analysis. The results are computed with a 95% confidence interval and a significance at p<0.05 level. The mean age of the diabetic patients was 63.1±11 and more than half between 55-69 years. The average duration of diabetes was 16±6.7. 47.3% of patients who treated with oral anti-diabetic drugs and 61.1% of patients who treated with insülin were diabetic 15 and more years. Mean value of HbA1c was detected as 8.69 ± 1.56%. (oral drug group, 7.6±1.13%; insulin group 9.4±1.44%). 79.3% of patients who were treated with oral anti-diabetic drugs had no complications due to diabetes, but all the insulin group had one or more complications. The average BDI score of all patients was 22 ± 13.4 (oral drug group, 12.8 ± 9.82; insulin group, 31 ± 10.8). As a result, it was found that patients have high level depression symptom and some factor increases this symptoms. Thus, priority should be given to teach how to protect and gain ability to overcome against to depression in patients with DM.Keywords: Depression, Insulin, OAD, Type 2 diabetes