Sürdürülebilirlik kavramı ve Türkiye`de kırsal turizm tesislerinin Karadeniz Bölgesi üzerinden değerlendirilmesi

Abstract

Türkiye gerek coğrafi imkanları, gerek iklim koşulları gerekse kültürel yapısı itibariyle önemli bir turizm potansiyeline sahiptir. Bu turizm potansiyelinin değerlendirilmesi ve mevcut turizm işletmelerinin iyileştirilmesi ülke ekonomisine girdi sağlamaktadır. Kırsal turizm ise kent dokusuyla henüz tanışmamış ve görece daha izole, kültürel yapısını korumuş ve otantik ögeler barındıran yerleşkelerde turistlerin bu otantik hayatı yakından gözlemlemek, çeşitli ekolojik aktivitelerde bulunmak ve yöre yaşamını tecrübe etmek gibi amaçlar doğrultusunda tercih ettikleri bir turizm türüdür. Mevcut turizm türleri arasından kırsal turizm diğer turizm türleriyle entegrasyonunun kolaylığı, bölge halkının bütün olarak kalkınabilmesine olanak sağlaması ve turizm faaliyetlerinin ülkenin her yerinde geliştirilerek olası turizm bölgesi yığılmalarını engellemesi açısından çeşitli avantajlara sahiptir. Kırsal turizm potansiyelinin yüksek olduğu bölgelerden biri ülkemizde Karadeniz Bölgesi'dir. Bölge kültürel, fiziki ve ekolojik zenginlikleriyle kırsal turizme oldukça uygun bir profil çizmektedir. Bölgeye özgü mimari tipi ve işletmeler turizmin gelişmesine katkı sağlamaktadır. Bu tip tesislerin bulundukları alanların fiziki özelliklerinin ve tesislerin mimarilerinin incelenmesi ve geliştirilmesi kırsal turizmin ve ülke ekonomisine girdisinin artırılmasında rol oynamaktadır. Bu doğrultuda tezde kırsal turizm genel bir kavram olarak ve Karadeniz Bölgesi'ne özgü uygulama alanlarıyla incelenmiş, bu işletme tiplerinin sürdürülebilirlik ilkesiyle bağlantısı tartışılmıştır. Tez kapsamında elde edilen sonuçlarla bölge turizminin geliştirilmesi için uygulanması önerilen noktalara değinilmiştir.

Turkey has an important tourism potential due to its geographical facilities, climate conditions and cultural structure. The evaluation of this tourism potential and the improvement of existing tourism enterprises provide input to the country's economy. Rural tourism, on the other hand, is a type of tourism that is practiced on areas that have not yet met with the urban texture and preferred in terms of aiming to observe this authentic life closely, to participate in various ecological activities and to experience the local life in the settlements which are relatively isolated, preserving their cultural structure and holding authentic items. Among existing tourism types, rural tourism has various advantages in terms of ease of integration with other tourism types, enabling the people of the region to develop as a whole, and preventing the accumulation of possible tourism regions by developing tourism activities all over the country. One of the regions where the rural tourism potential is high is the Black Sea Region in Turkey. The region is well suited to rural tourism with its cultural, physical and ecological richness. Region-specific architectural types and enterprises contribute to the development of tourism. The physical characteristics of the sites of these facilities and the examination and development of the architects of the facilities play a role in increasing the income from rural tourism and evaluating the economy of the country. In this respect, rural tourism as a general concept in the thesis is examined with application areas specific to the Black Sea Region and the connection of these types of businesses with the sustainability principle. The results obtained within the scope of the thesis have been referred to the points recommended for the development of tourism in the region.