1,4 dioksan`nın swiss albino farelerde fizyolojik ve genotoksik etkilerinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, günlük yaşamımızda pek çok ürünün yapısında yer alan 1,4 Dioksanın Swiss albino farelerde muhtemel fizyolojik ve genotoksik etkileri ile yeşil çay özütünün bu etkilere karşı koruyucu rolünü araştırmaktır. Albino fareler rastgele bir kontrol, beş uygulama olmak üzere toplam altı gruba ayrılmışlardır. 10 haftalık uygulama periyodu süresince: I. Gruptaki fareler çeşme suyu, II. Gruptaki fareler 50 mg/kg c.a dozunda yeşil çay, III. Gruptaki fareler 100 mg/kg c.a dozunda yeşil çay, IV. Gruptaki fareler 720 mg/kg c.a dozunda 1,4 Dioksan, V. Gruptaki fareler 720 mg/kg c.a dozunda 1,4 Dioksan ve 50 mg/kg c.a dozunda yeşil çay, VI. Gruptaki fareler ise 720 mg/kg c.a dozunda Dioksan ve 100 mg/kg c.a dozunda yeşil çay ile muamele edilmişlerdir. Fizyolojik parametrelerin indikatörü olarakvücut ağırlığı, genotoksik parametrelerin indikatörleri olarak ise mikronükleus (MN) ve kromozomal anormallik sıklıkları kullanılmıştır. Albino farelerin vücut ağırlıkları, uygulama periyodu öncesi ve sonrasında hassas terazi yardımıyla, eritrosit ve kemik iliği MN ve kromozomal anormallik sıklıkları ise eritrosit mikronükleus testi (EMT) ve kromozomal anormallik testleri (KAT) kullanılarak belirlenmiştir. 1,4 Dioksan uygulamasının kontrol grubuna göre vücut ağırlığında istatistiksel açıdan önemli bir azalmaya, MN ve kromozomal anormallik sıklığında ise yeni bir artışa neden olduğu belirlenmiştir. Yeşil çay uygulaması ise 1,4 Dioksanın söz konusu olumsuz etkilerini iyileştirerek, kontrol grubu kadar olmasada vücut ağırlığında tekrar bir artışa, MN ve kromozomal anormallik sıklıklarında ise bir azalmaya neden olmuştur. Sonuç olarak yeşil çay uygulaması yakın gelecekte kimyasallar tarafından sebep olunan toksisitenin azaltılmasında ?toksisite sınırlayıcı? bir antioksidant olarak kullanılabilir.Anahtar Kelimeler: 1,4 Dioksan, Yeşil çay, Genotoksisite, Albino fare

SummaryThe aim of this study is to investigate the possible physiological and genotoxic effects of 1,4 Dioxane which is in the structure of many products used in daily life, and the protective role of green tea extract to this effect. Albino mice divided into one control group and five practice groups randomly. During the 10-week practice period, the mice from group I to VI are treated with tap water, 50 mg/kg c.a green tea, 100 mg/kg c.a green tea, 720 mg/kg c.a 1,4 Dioxane, 720 mg/kg c.a 1,4 Dioxane and 50 mg/kg c.a green tea, 720 mg/kg c.a 1,4 Dioxane and 100 mg/kg c.a green tea, respectively. Body weight is used as indicator of physiological parameters and micronucleus (MN) and frequency of chromosomal abnormalities are used as indicators of genotoxic parameters. The body weights before and after practice period, erythrocyte and bone marrow quantity and frequency of chromosomal abnormalities of Albino mice are determined through a sensitive balance, using micronucleus test and by using erythrocyte micronucleus test (EMT) and chromosomal abnormalities test (CAT), respectively. It is determined that 1,4 Dioxane practice causes a statistically important reduction of body weight and increase in MN and frequency of chromosomal abnormalities according to control group. Green tea practice improves these negative effects of 1,4 Dioxane and causes an increase in body weight and a decrease in MN and frequency of chromosomal abnormalities though less than control group. As a result, green tea practice can be used in reduction of toxicity caused by chemicals as a toxicity limiter antioxidant in near future.Key words: 1,4 Dioxane, Green Tea, Genotoxicity, Albino Mouse