Fibromiyalji Tanılı Hastalarda Psikososyal Uyumun Değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma fibromiyalji hastalarının hastalığa ilişkin psikososyal uyum düzeylerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Sağlık Bakanlığı Düzce Atatürk Devlet Hastanesi Fizik Tedavi polikliniğine başvuran ve Düzce Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Servisinde yatan 70 fibromiyalji hastası oluşturmuştur. Araştırmanın verileri `Hasta Bilgi Formu`, `Hastalığa Psikososyal Uyum Öz Bildirim Ölçeği (PAIS-SR)`, `Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HAD)` kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel analizler (yüzdelik, ortalama, standart sapma), Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis H testi ve Spearman Brown korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda hastaların tümünün kadın, çoğunun 25-40 yaş aralığında, evli, ilkokul ve üstü öğrenim düzeyinde, çalışmayan, orta gelir düzeyinde oldukları, genel memnuniyetlerinin orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Hastaların %55.7'sinin hastalık başlamadan önce son bir yıl içinde negatif yaşam olayı yaşadıkları, %47.1'inin psikiyatrik bir öyküye sahip olduğu ve %35.7'sinin psikiyatrik ilaç kullandığı tespit edilmiştir. Hastaların büyük çoğunluğu (%51.4) hastalığı ara ara gelen bir durum olarak tanımlamıştır ve %52.9'unun hastalık süresi 10 yıldan azdır. Hastaların hastalığa psikososyal uyumlarına bakıldığında %42.9'unun (n=30) kötü uyum gösterdiği belirlenmiştir ve genel memnuniyet durumları (r=-0,580; p=0,000), anksiyete düzeyi (r=0,448; p=0,000) ve depresyon düzeyi (r=0,506; p=0,000) arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Hastalarının %55.7'sinin (n=39) depresyon, %77.1'inin (n=54) anksiyete riski yüksektir. Fibromiyalji hastalarının anksiyete ve depresyon düzeyleri arttıkça psikososyal uyumlarının kötüleştiği tespit edilmiştir. Depresyon riski yüksek olan hastaların psikososyal uyum düzeyi daha kötü olarak bulunmuştur (t=-3.58; p=0.001). Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda hastaların anksiyete ve depresyon yönünden yakın takip edilmesi, konsültasyon liyezon psikiyatrisi birimiyle iş birliğinde bulunma, hastalar için psikoeğitimler düzenlenmesi önerilerilerinde bulunulmuştur.

The aim of this study was to determine the psychosocial adjustment levels of fibromyalgia patients. The sample of the study consisted of 70 fibromyalgia patients who were admitted to the Physical Therapy and Rehabilitation Center of Düzce University Health Research and Application Center. The data of the study was collected by using the Bilgi Patient Information Form `, Psik Psychosocial Adaptation to Disease Self-Report Scale (PAIS-SR)`, `Hospital Anxiety Depression Scale (HAD)`. Descriptive analysis (percentage, mean, standard deviation), Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis H test and Spearman Brown correlation coefficient were used for data analysis. As a result of the study, it was found that all of the patients were female, most of them were between 25-40 years of age, married, at primary and higher education level, not working, middle income level and their general satisfaction was medium level. It was found that 55.7% of the patients experienced negative life event in the last year before the onset of the disease, 47.1% had a psychiatric history and 35.7% had used psychiatric medication. The majority of patients (51.4%) described the disease as an occasional condition and 52.9% had a disease duration of less than 10 years. When the psychosocial adjustment of the patients was examined, it was determined that 42.9% (n = 30) had poor compliance and general satisfaction (r = -0.580; p = 0.000), anxiety level (r = 0.448; p = 0.000) and depression level (n = 30). (r = 0.506; p = 0.000). 55.7% (n = 39) of the patients had a high risk of depression and 77.1% (n = 54) had a high risk of anxiety. As the anxiety and depression levels of fibromyalgia patients increased, their psychosocial adjustment deteriorated. Psychosocial adjustment level was found to be worse in patients with high risk of depression (t = -3.58; p = 0.001). According to the findings of the study, close follow-up of patients in terms of anxiety and depression, cooperation with consultation liaison psychiatry unit, and psychoeducation for patients were suggested.