Porselen restorasyonlarda oklüzyonun elde edilmesinde kullanılan yöntemlerin kıyaslanması

Abstract

ÖZET Porselenle oklüzyon temininde kuvvetlerin yoğunluğu dağıtılarak materyalin dirençli olmasını sağlamak ve karşıt dişte aşınmayı önlemek ama¬ cı ile aşırı hassasiyet göstermek gerekmektedir. Fakat malzemede; fırınlama işlemi safhasında boyutsal stabilite sağlanamadığı için bu şartları yerine getirmek oldukça güçtür. Bizim yapmış olduğumuz bu çalışmada amacımız, porselen restorasyonlarda doğru oklüzal ilişkinin ortaya koyulması için önerilen iki yöntemin, fotogrametrik metodlarla ölçülmesi ve topografik çizimlerle karşılaştırılması olmuştur. Uyguladığımız iki yöntemden birisi rutin olarak yapılan yığma işlemi, diğeri ise fonksiyonel tüberkül koni yerleştirilerek yapılan modelasyondur. Her iki yöntemde de yığma, birinci pişirme, ikinci pişirme ve üçüncü pişirmeden sonra ölçüm yapacağımız fotoğrafları elde ettik. Belirli X, Y, Z koordinatlarına oturtulan modellerden kani n dişi referans alınarak kanın dişinin ikinci premolar üzerinde bir, birinci ve ikinci molar dişler üzerinde iki noktaya olan uzaysal mesafelerini ölçtük. Yığma halinde yapılan ölçümlerden birinci pişirme sonunda elde edilen değerleri çıkararak hepsini bir grupta topladık. Daha sonra ortalamalarını alarak 0.291 ynfluk bir büzülme olduğunu saptadık. Aynı şekilde birinci pişirme-ikinci pişirme değerleri farkının ortalamaları 0.196 um, ikinci pişirme-üçüncü pişirme değerlerinin farkının ortalamalarım ise 0.036 ym olarak bulduk. Fonksiyonel tüberkül koni l i teknikte ise bu işlemler sonucu elde edilen değerler sırası ile 0.061 um, 0.025 ym, 0.021 ym şeklinde elde edildi.- 96 - Bu her iki grubun karşılaştırmasını istatistiksel olarak paired (t) testi, grupların kendi aralarında karşılaştırmasını ise tek yönlü varyans analizi testi ile değerlendirdik. Ayrıca yığma ve konili yöntemlerden elde edilen filmler üzerinden topografik çizimler elde ettik ve bu çizimleri çakıştırarak karşılaştırdık. Bunun sonucunda konili yöntemde tüberkül konumlarını daha belirgin gözlerken, yığma yönteminde interferenslere yol açabilecek geniş alanlar ortaya çıktığını gördük. Her iki yöntemde elde edilen birinci ve son resimlerin topografik çizimlerini karşılaştırdığımızda ise yığma yönteminde birinci resimde düzensiz olan çizimlerin son resimde düzeltmeler nedeni -ile daha belirgin ve düzgün olduğunu, konili köprülerde ise fazla bir tesfiyeye gerek duyulmadığını saptadık. Sonuçta yığma yöntemi ve tüberkül konili porselen modelasyon yöntemleri arasında anlamlı bir farklılık bulamadık. Ancak yığma yöntemi ile yapılan köprülerin Y,-j ve Y, p değerlerini Y-^'ten oldukça farklı olduğunu buna karşın F köprülerinde gruplar arası bir fark olmadığını belirledik.

SUMMARY One has to be sensitive as much as possible about producing a functional occlusion in ceramics by distributing the effect of forces axial ly and so that the material will be more resistant and the abrasion of the opposing teeth will be prevented. However, as the dimensional stability can not be provided with the material during the firing process, it is really a hard task to obtain these conditions. The aim of this study was comparing the two techniques applied for achieving the accurate occlusal relation in porcelain restorations with topographic method and using the photogrammetric method for measuring the dimensional changes. One of these techniques was the conventional porcelain appling method and the other was the model ati on of porcelain by using the functional occlusal cones. To compare these two techniques we took the photographs which were going to be used for the measurement taken from the bridges without firing, at the stages of first, second, and third firings. The models were positioned at the specific X, Y, Z coordinates and by choosing the canine teeth as a reference point we made measurement from this point to one point on second premolar and two points on both of first and second molars. After subtracting the values of first firing measurements from the measurements of unfired porcelain bridges, we compiled these values in a certain group. In the following process we took the average value of this group and as a result we noted that there occured 0.291 u of shrinkage. In the same way when we calculated the difference between first- 98 and second firing values the average was 0.196 ym and as the difference between second and third firings, we found the average shrinkage value 0.036 ym. On the other hand when we applied the occlusal cone technique we obtained 0.061 ym, 0.025 ym, 0.021 ym of shrinkages between the groups which were mentioned above. We compared both of the groups statistically with the paired (t test and the correlation of subgroups were made with variance analysis test. Apart from this, we obtained topographic drawings from the conventional porcelain method and the functional occlusal cone techniques and by inter secting these drawings we made a comparison. As a result, in the functional occlusal cone technique we observed the position of tubercules more clearly where, as in the conventional technique we detected that there appeared large areas which might cause interferences. When we compared the methods, we saw that in the conventional method the drawings which are irregular in the first photograph had become more punctilious. However, with the functional occlusal cone technique we evaluated that there wasn't much need for grinding. Consequently, we couldn't find expressive dissimilarity between the conventional and functional occlusal cone techniques statistically. However, while we were observing the significant difference between the values cf subgroups of conventional technique such as Y. -j - ^i^^ anc' Yk3' ^ere wasn't any difference between the subgroups of cone technique.