Çankırı`da tarımsal işletmelerde iş güvenlik iklimi ölçeğinin belirlenmesi

Abstract

Ülkemiz genel istihdamının %20'sini oluşturan tarım sektöründe giderek artan makineleşme ve ulaşılan mekanizasyon düzeyi ile birlikte meydana gelen iş kazaları; çalışan kişilerin iş güvenliğini etkilerken iş veriminin de azalmasına sebep olmaktadır. Bu nedenle, tarımsal işletmelerde iş güvenliğine yönelik daha etkin tedbirlerin alınması da zorunlu hale gelmiştir. Bu çalışmada, 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği kanununda belirtilen kendi nam ve hesabına çalışan sınıfına girdiğinden yasa kapsamı dışında kalan ve mevzuat açısından boşlukları bulunan tarım sektöründe, Çankırı'da faaliyet gösteren tarımsal işletmelerde hem işletmeci hem de çalışan açısından iş güvenliği ile ilgili bilgi ve bilinç düzeyi belirlenmesi amaçlanmıştır.Çankırı ilinde faaliyet gösteren farklı büyüklükteki tarımsal işletmelerde çalışanlar, yöneticiler ve işletme sahipleri ile anket yapılmıştır. Ankete katılanların %88'i erkek, %44'ü lise mezunu, % 57'si işçi ve iş sağlığı ve güvenliği hakkında hiç eğitim almamış çalışanlardan oluşmaktadır. Tarımsal işletmelerden %73'ünde tehlike ve risk belirlemesi yapıldığı, çalışanlardan %67'sinin işyerinde hiç kaza geçirmediği, %86'sının kişisel koruyucu donanım kullandığı ve iş güvenliği kurallarına gereken hassasiyeti gösterdiği, %98'inin de iş sağlığı ve güvenliğine dikkat edilmesi durumunda iş verimliliği ve kalitesinin artacağını ifade etmiştir. Katılımcıların güvenlik iklimine ilişkin değerlendirmelerinde; eğitim durumu, çalışma şekli, iş sağlığı ve güvenliği eğitimi alıp almadığı durumuna göre farklılık gösterdiği, işletme büyüklüğü, yaş ve cinsiyet durumlarına göre farklılık göstermediği belirlenmiştir.

With the increasing level of mechanization and mechanization reached in the agricultural sector, which accounts for 20% of the overall employment of our country, the occupational accidents that occur affect the job security of the working people, while reducing the productivity of the working people. Therefore, it has become necessary to take more effective measures for job security in agricultural enterprises. In this study, it is aimed to determine the level of knowledge and awareness about occupational safety in terms of both operator and employee in agricultural enterprises operating in Cankiri, which is outside the scope of the law and which has loopholes in terms of legislation since it falls into the Employee class on its name and account specified in Occupational Health and Safety Law No. 6331.The survey was conducted with employees, managers and business owners in different sized agricultural enterprises operating in Cankiri province. Of those surveyed, 88% were male, 44% were high school graduates, and 57% were workers and employees who had never received education about occupational health and safety. It was determined that 73% of the agricultural enterprises identified danger and risk, 67% of the employees had no accidents in the workplace, 86% used personal protective equipment and showed the necessary sensitivity to occupational safety rules, and 98% believed that work efficiency and quality improved in case of attention to occupational health and safety. In the assessment of the safety climate of the participants, it was determined that they differed according to their educational status, mode of work and whether or not they received Occupational Health and safety training, and did not differ according to their size of an enterprise, age and gender status.