Ağızda kullanılan muhtelif metal alaşımlarının biyolojik uyumluluklarının toksik ve allerjenik potansiyeller yönünden değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Çalışmamızda ülkemizde yaygın olarak kullanılan 7 ala şım grubundan seçilen 10 metal alaşımının biyolojik uyumluluk ları, rat1 lar üzerinde yürütülen histopatolojik incelemeler ve ayrıca bireylere uygulanan patch testleri ile araştırılarak toksik ve allerjenik potansiyeller yönünden karşılaştırılmış- tır. Araştırmamızın birinci bölümünde subkutanöz implantas- yon tekniğinden yararlanılmış ve 111 adet rat kullanılmıştır. Seçilen metal alaşımlarından döküm yöntemi ile 1 mm. kalınlı ğında ve 5 mm. çapında dairesel formda hazırlanan test örnek leri rafların sırtlarına implante edilmiştir. Deney periyodu olarak seçilen 15, 30 ve 60 günlük sürelerin sonunda test örnekleri etraflarındaki bir miktar doku ile birlikte çıkarıl mış ve ışık mikroskobu ile histopatolojik olarak incelenmiş lerdir. Elde edilen bulguların 'karekök x+l transformasyonu testi' ile istatistiksel olarak değerlendirilmesi neticesinde temel metal alaşımlarının, soy metal alaşımları ile anlamlı farklılıklara yol açacak şekilde şiddetli doku reaksiyonlarına neden oldukları belirlenmiştir. Ayrıca en hafif reaksiyonun 22 ayar altın' a karşı, en şiddetli reaksiyonun da nikel-krom alaşımı `na karşı olduğu gözlenmiştir. Araştırmamızın ikinci bölümünde, histopatolojik çalış mamızda kullandığımız test maddelerinin allerjenik potansiyel lerinin karşılaştırılması amacıyla, metal tuzları kullanılarak bireylere patch testi uygulanmıştır. Elde edilen bulguların 'karekök x+l transformasyonu testi' ile istatistiksel olarak değerlendirilmesi neticesinde en şiddetli allerjik reaksiyona nikel sülfat 'm sudaki solüs yonunun, en hafif allerjik reaksiyona ise altın klorid solüs yonunun yol açtığı belirlenmiştir.-148- Araştırma sonuçları bir bütün olarak değerlendirildi ğinde 22 ayar altından hemen sonra yüksek oranda altın içeren alasını ile palladyum alaşımının, test alaşımları arasında biyolojik uyumlulukları en yüksek alaşımlar oldukları anlaşıl mıştır. Çalışmamızın neticesinde klinik uygulamalarda metal alaşımlarının seçiminde blinçli ve dikkatli davranılarak ala şımların fizik ve mekanik özelliklerine ek olarak biyolojik özelliklerinin de gözönünde bulundurulması, gerektiğinde patch testi uygulanması ve özellikle nikel içeren temel metal alaşımlarının kullanımından olabildiğince kaçınılması gerekti ği ortaya çıkmıştır.

EVALUATION OF THE BIOCOMPATIBILIÎY OP VARIOUS DENTAL ALLOYS IN TERMS OF THEIR TOXIC AND ALLERGENIOAL POTENTIALS SUMMARY In the present study, the biocompatibility of ten different metal alloys, selected from seven alloy groups extensively used in our country, has been compared in terms of their toxic and allergenical potentials by the histopathological studies performed on rats and the patch tests applied on individuals. In the first part of our investigation, the technique of subcutaneous implantation was applied in 111 rats. The test samples were prepared in the circular form with 5 mm. in diameter and 1 mm in thickness by casting of selected metal alloys, and then implanted on the back of the rats. At the end of each experimental period of 15, 30 and 60 days, the test samples were extracted together with the tissue surrounding them, and examined histopathologically by light microscope. The results, evaluated statistically by 'the test of square root x+1 transformation1, showed that base metal alloys had caused considerably severe tissue reactions when compared with noble metal alloys. In addition, slight reaction was observed with 22 carat gold alloy while Ni-Cr alloys exhibited the most severe reaction. In the second part of our research, the patch tests were applied on individuals by using metal salts to compare allergenical potentials of test alloys used in our histopathological study. As a result of statistical assessment of test findings by 'the test of square root x+1 transformation', it was determined that nickel sulphate (aqueous) solution caused the most severe allergic reaction. On the other hand gold chloride solution caused a mild reaction.-150- When the results of the study were evaluated as a whole, it was understood that the most biocompatible material among test alloys was 22 carat gold alloy followed respectively by high-gold alloy and the palladium alloy. As a consequence of this study, it was found out that special consideration had to be given to the biological properties of metal alloys selected in addition to their physical and mechanical properties. The results also revealed that the patch test should be applied if necessary and the use of base metal alloys, especially with nickel content, should be avoided in clinical applications as much as possible.