Ağızda yumuşak doku defektlerine uygulanan tersine çevrilmiş dermal greftlerin fibrin adheziv ile fiksasyonunun incelenmesi

Abstract

75 7. OZFT Ağız boşluğunda yumuşak doku defektlerinin tamirinde başlıca, otojen deri, mukoza, dermis, kuru dondurulmuş deri, liyofılize amniyo.tik membran ve ksenogreftler denemiş ve kullanılıyor olmakla birlikte, hemen hepsinin belirgin dezavantajlar taşıdığı bildirilmiştir. Ağız boşluğunun ihtiyaçlarına cevap verebilecek, farklı greft arayışlarında tersine çevrilmiş dermal greftler gündeme gelerek diğer greft tiplerine alternatif olabileceği öne sürülmüştür. Ayrıca greftlerin fıksasyonu ve 7-10 günlük bir süre için immobilizasyonunda klasik olarak kullanılan stent yönteminin olumsuz yönleri devamlı vurgulanarak, stentlerin elemine edilmesine çalışılmıştır. Biyomedikal alandaki ilerlemeler sonucunda iki kompanentli fibrin adheziv geliştirilerek, deri greftlerinin fîksasyonunda başarıyla kullanılabileceği gözlenmiştir. Deneysel çalışmamızda uygun bir yumuşak doku defekti olarak düşündüğümüz vestibüloplasti operasyonlarını takiben, greft materyali olarak tersine çevrilmiş dermal greftler uygulamıştır. Greftlerin alıcı yatak üzerinde fibrin adheziv kullanılarak fiksasyonu klinik, ışık ve transmisyon elektron mikroskobik olarak incelenmiş ve klasik stent fıksasyonu ile karşılaştırmaları yapılmıştır. Klinik incelemelerde, uyguladığımız greftlerin tam anlamıyla mukozal yüzey özellikleri kazandığı izlenmiştir. Fibrin adheziv kullanılarak yapılan fıksasyonun, stent uygulaması kadar başarılı olduğu, cerrahi manüplasyonu kolaylaştığı, operasyon süresini kısalttığı ve yara iyileşmesini hızlandırdığı tespit edilmiştir. Vestibüler sulkus derinliği korunması açısından, fibrin adheziv ve stent yöntemleri arasında farklılığa rastlanılmamıştır. Araştırmamızda greft materyali olarak seçtiğimiz tersine çevrilmiş dermal greftlerin, ağız boşluğunda yumuşak doku defektlerinin tamirinde son derece tatminkar bir greft tipi olduğu ve greftlerin fibrin adheziv ile fıksasyonunun, klasik stent yönteminin taşıdığı tüm olumsuz yönleri giderebilecek, gerek hastalara gerekse hekimlere birçok avantajlar sağlayan önemli bir alternatif olduğu tespit edilmiştir.

76 8. SUMMARY EXPERIMENTAL INVESTIGATION OF FIBRIN ADHESIVE SYSTEM FOR REVERSED DERMAL GRAFT FIXATION IN ORAL SOFT TISSUE DEFECTS Soft tissue grafting procedure for coverage of oral mucosal defects following iatrogenic or traumatic injuries is the most predictable method of choice on the basis of experimental and clinical studies. Currently autogenous skin, mucosa, dermis, allogeneic freeze-dried skin, lyophilised amniyotic membrane and xenogeneic implants are used as well as cultured epithelial grafts which are being under investigation. Although several types of graft materials are advocated to substitute for oral mucosa, indeed, all have possess a certain drawback or limitation to satisfy the demand of the oral cavity as far as secondary prosthetic rehabilitations are concerned. Therefore an improved graft material is needed in the oral cavity. In recent studies a new method called reversed dermal grafting was introduced into the research area with very encouraged results. The main indication of grafting procedures are the vestibuloplasty operations which usually include the use of prefabricated stent to carry and secure the graft in desired position. The placement of stent, however, is now considered as a complication contributing factor. Numerous researches had been carried out to find an alternative tissue gluing method without use of sutures or stent in order to reduce the incidence of postoperative complications. In these investigations a biologic two- component fibrin adhesive system (FAS) has proved to be effective in tissue adhesion as well as hemostasis. The present experimental study was designed to investigate the efficiency of FAS for reversed dermal graft (RDG) fixation in oral soft tissue defects by means of grafting vestibuloplasty in mandible. Our experimental group consists of eight adult dogs in which mandibular vestibuloplasties were carried out both on the left and rigth posterior preoperatively edentulouized areas. On the left posterior sides, RDGs were fixed by means of