Kardiyak miksomalar 32 yıllık cerrahi deneyim

Abstract

Amaç: Çalışmamızda, kliniğimizde kardiyak miksoma tanısıyla ameliyat edilen hastaların cerrahi sonuçları sunulmuştur.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde 1 Ocak 1985 ile 31 Ocak 2017 tarihleri arasında kardiyak miksoma tanısıyla ameliyat olan 148 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Hastaların preoperatif, peroperatif ve postoperatif verileri değerlendirilerek erken dönem ve geç dönem mortalite nedenleri ve risk faktörleri gösterilmiştir. Otuz iki yıllık takip verileri incelenerek rekürrensler tespit edilmiş, rekürrens risk faktörleri değerlendirilmiş ve uzun dönem sağ kalım oranları gösterilmiştir.Bulgular: Erken dönem mortalite beş (%3.4) hastada görülmüştür. Tek değişkenli lojistik regresyon analizi ile risk faktörleri değerlendirilmiştir. Enfeksiyon (p=0.001), periferik emboli (p=0.010), konjestif kalp yetmezliği (p=0.010), atriyal fibrilasyon ritmi (p=0.029) ve fonksiyonel sınıfın NYHA-Ⅳ olması (p=0.019) erken dönem mortalite için risk faktörleri olarak gösterilmiştir. Geç dönem mortalite için risk faktörleri tek değişkenli cox regresyon analizi ile değerlendirilmiş; ileri yaş (p=0.002), postoperatif erken dönem gelişen düşük kardiyak debi sendromu (p=0.006) ve postoperatif erken dönemde gelişen ritm problemleri (p=0.028) geç dönem mortalitede risk faktörü olarak anlamlı bulunmuştur. Sağ kalan hastaların ikisinde (%1.42) rekürrens gözlemlenmiş olup, tek değişkenli lojistik regresyon analizinde herhangi bir risk faktörü anlamlı bulunmamıştır. Kaplan Meier sağ kalım analizinde aktüeryal sağ kalım oranları 5 yıllık (%97±1.5), 10 yıllık (%89±3.3), 20 yıllık (%81±4.8), 30 yıllık (%68±8.3) olarak gösterilmiştir.Sonuç: Miksomalar nadir görülen tümörler olsalar da başarıyla tedavi edilmektedirler. Miksoma kitlesinin cerrahi olarak tamamen çıkarılması kabul edilen tek tedavi yöntemidir. Tanı konulduktan sonra ameliyat geciktirilmeden yapılmalıdır. Ameliyat mortalitesi düşük olup, hastalar ameliyat olduktan sonra toplumdaki diğer insanlarla benzer yaşam sürelerine sahip olarak yaşayabilmektedirler. Düzenli ekokardiyografik takip, nadir görülen rekürrensleri tespit etmek için gereklidir.

Aim: In our study, we reported the surgical outcomes of patients who underwent surgery with cardiac myxoma in our clinic.Materials and Methods: We analyzed retrospectively our 148 patients who underwent surgery with cardiac myxoma diagnosis between January, 1 1985 and January, 31 2017 in our clinic. Early and late mortality causes and risk factors have been shown by evaluating the preoperative, peroperative and postoperative data of the patients. The thirty two years follow up data were reviewed to determine recurrences, recurrence risk factors were assessed and long term survival rates were demonstrated.Results: Early mortality was seen in five (%3.4) patients. Risk factors were assessed by univariate logistic regression analysis. Risk factors for early mortality were infection (p=0.001), peripheral embolism (p=0.010), congestive heart failure (p=0.010), atrial fibrillation rhythm (p=0.029), and functional class NYHA-IV (p=0.019). Risk factors for late mortality were assessed by univariate cox regression analysis; advanced age (p=0.002), low cardiac output syndrome (p=0.006) and postoperative rhythm problems (p=0.028) in the early postoperative period were found to be significant risk factors for late mortality. Recurrence was observed in two of the surviving patients (%1.42) and no risk factor was found to be significant in univariate logistic regression analysis. In Kaplan Meier survival analysis, actuarial survival rates were shown as 5 years (%97±1.5), 10 years (%89±3.3), 20 years (%81±4.8) and 30 years (%68±8.3).Conclusion: Even though myxsomas are rare tumors, they can be treated successfully. The only accepted treatment is surgical removal of myxoma mass. When myxoma is diagnosed, the operation should be considered without any delay. Surgical mortality is low and patients may live with similar survival rates with normal population in the postoperative period. Regular echocardiographic follow up is necessary to detect rare recurrences.