Ooforektomi uygulanmış tavşanlarda periosteal distraksiyon ile elde edilen yeni kemik dokularının değerlendirilmesi

Abstract

VII. ÖZET Yaptığımız çalışmada, östrojen eksikliğine bağlı osteoporozun periosteal distraksiyon osteogenezisi üzerindeki etkilerini tavşanlar üzerinde araştırmayı amaçladık. Araştırmamızda, 5 ile 7 aylık 36 adet Yeni Zelanda dişi tavşan kullandık. Tavşanlar, ooforektomi uygulanan grup ve sham operasyonu uygulanan grup olmak üzere iki gruba ayrıldı. 18 tavşana ooforektomi, diğer 18 tavşana da sham operasyonu uygulandı. Uygulanan operasyonlardan dört hafta sonra, tüm tavşanların mandibulalarının lateral yüzeyine bir periosteal distraksiyon apareyi sıkı bir şekilde fikse edildi. Periosteal distraksiyon apareyinin yerleştirilmesinden 7 gün sonra distraksiyon sürecine geçildi. Periost günde iki kez 0.25 mm. olmak üzere 10 gün süreyle distrakte edildi. Distraksiyon sürecinin ardından, kosolidasyon sürecinin 15, 30 ve 60. günlerinde hayvanlar sakrifiye edildi. Yeni oluşan kemik yükseklikleri klinik olarak ölçüldü ve alınan kesitler histopatolojik olarak incelendi. Tavşan mandibulalarından periosteal distraksiyon apareyinin yerleştirilmesinin ardından, distraksiyon süreci sonunda ve konsolidasyon sürecinin 15, 30 ve 60. günlerinde oklüzal radyograflar alındı. Klinik olarak, ooforektomi uygulanmış grupta yeni kemik oluşumu yüksekliği ortlama yaklaşık 2.76 mm., sham operasyonu uygulanmış grupta ise ortalama yaklaşık 2.13 mm. ölçüldü. Histopatolojik incelemede, sham operasyonu uygulanmış grup lehine kallus oluşumu açısından önemli bir farklılık gözlendi. Hem histopatolojik incelemede hem de radyolojik incelemelerde, her iki grupta da konsolidasyon süreci sonunda yetersiz kallus oluşumu gözlenirken, ooforektomi uygulanan grupta sham operasyonu uygulanmış gruba göre kallus oluşumunun daha geç ortaya çıktığı ve yeni oluşan kemiğin daha osteoporotik yapıda olduğu gözlendi. Yapılan değerlendirmeler ışığında, östrojen eksikliğine bağlı osteoporozun periosteal distraksiyon osteogenezisi üzerinde olumsuz etkileri bulunmasına rağmen, tavşanlar üzerinde elde edilen bulgular periosteal distraksiyon osteogenezisinin östrojen eksikliğine bağlı osteoporoz hastalarında uygulanmayacak düzeyde fazla olmadığını göstermektedir. Elde ettiğimiz sonuçların klinik çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir. 101

VIII. SUMMARY In our study, the effects of oestrogen deficiency-associated osteoporozis on periosteal distraction osteogenesis were investigated in rabbits. Thirty-six female New Zealand rabbits 5 to 7 months old were used. They were divided into 2 groups an ovariectomized group and a sham-operated group. Ovariectomy and sham operation were performed per 18 rabbits. Four weeks after surgery, a periosteal distraction device was rigidly fixed to the lateral surface of the mandible in all rabbits. Periosteal distraction was started 7 days after placement of the periosteal distraction device. The periosteum was distracted 0.25 mm. twice daily for 10 days. Following postdistraction waiting period of 15, 30 and 60 days for new bone formation, the animals were sacrificied. The new bone formation height was measured clinically and specimens were examined histopathologically. Ocluzal radiography from mandible of the rabbits was carried out at postoperatively, after distraction period and on 15, 30, 60 days during the postdistraction waiting period. Clinically, an average of 2.13 mm. of new bone height was measured for ovariectomized group and an average of 2.76 mm. of new bone height was measured for sham-operated group. On histopathologic examination, a significant difference in callus formation favour of sham-operated group was observed. Both of histopathologic examination and radiologic evaluation it was observed that, while both groups had inadequate callus tissue at the end of the postdistraction waiting period, callus formation occured later in the ovariectomized group than in the sham- operated group and the new bone was more osteoporotic. Light of these evaluations, although osteoporozis associated with estrogen deficiency adversely affects the outcome of periosteal distraction osteogenesis; clinic, histopathologic and radiographic findings in rabbits indicate that the effects may not be so great as to preclude clinical procedures on these patients. It was concluded that these results should be supported with clinical studies. 102