Tek başına -''lone''- atriyal fibrilasyonlu hastalardadoku doppler ile ölçülen elektromekanik gecikme süresinin atriyal fibrilasyon atak sıklığı ile ilişkisi

Abstract

Özet:Amaç: Bu çalışmadaki amacımız tek başına atrial fibrilasyonu olan hastalarda elektromekanik ileti gecikme zamanlarını sağlıklı bireylerle karşılaştırmak ve atriyal fibrilasyon atak sıklığı ile olan ilişkilerini göstermektir.Metod: Çalışmamıza taşikardi ile hastanemize başvuran ve tek başına atriyal fibrilasyon kriterlerini karşılayan 32 hasta ve 32 sağlıklı bireyden oluşan kontrol grubu dahil edildi. EKG 'deki P dalgasından doku Doppler görüntülemedeki A' dalgasına kadar geçen süre atriyal ileti zamanı (PA') olarak tanımlandı. Sol ventrikül mitral annulusu (ML) ile sağ ventrikül triküspid annulusu (TL) arasındaki PA' zaman farkı interatriyal ileti gecikmesi (IA-EMG) olarak tanımlandı. Sol ventrikül mitral annulusu (ML) ile septal mitral annulus (MS) arasındaki PA' zaman farkı intra-Sol ileti gecikmesi (ISol-EMG) olarak tanımlandı. MS ve TL arasındaki PA' zaman farkı ise intra-Sağ ileti gecikmesi (ISağ-EMG) olarak tanımlandı. Sonuçlar: ISol-EMG (21,8±9,1 vs 14,1±4,9; p<0,001), ISağ-EMG (9,3±6,8 vs 5,9±4,9; p=0.03) ve IA-EMG zamanları (24,7±11,2 vs 11,9±7,1; <0,001) tek başına atriyal fibrilasyonu olan hasta grubunda belirgin olarak daha uzundu. Yaş, cinsiyet ve sol atriyal hacimler kullanılarak yapılan çoklu değişken regresyon analizinde; ISol-EMG zamanları (OR: 1.14, 95% CI:1.03-1.27; p=0.012), IA-EMG zamanları (OR: 1.12, 95% CI:1.03-1.23; p=0.007) ve LA hacimler (OR: 1.18, 95% CI: 1.05-1.32; p=0.005) tek başına atriyal fibrilasyonun bağımsız öngördürücüleri olarak saptandı. Tek başına atriyal fibrilasyonu olan hasta grubunda, AF atak sıklığı ISol-EMG ( r: 0.90, p<0.001) ve IA-EMG (r:0.36, p<0.004) zamanları ile anlamlı olarak ilişkili saptandı. ISağ-EMG zamanları ve LA hacimler ise atak sıklığı ile ilişkili bulunmadı. Tartşıma: ISol –EMG ve IA-EMG zamanları AF 'un erken evrelerinde sol atriyal genişleme olmamasına rağmen uzayabilir ve AF' u öngördürmede sol atriyum boyutlarından daha değerli olabilir.

AbstractObjective:Our main purpose in this study is to compare atrial (interatrial, intra-left atrial, intra-right atrial) electromechanical delays of patients with Lone AF (LAF) with healthy individuals and examine the relationship of annually LAF attack frequency.Method: Completely healthy 32 individuals and 32 patients who have presented with tachycardia and complying with LAF criteria have been included in the study.The time passing from the beginning of the P wave on electrocardiography to the A' wave on tissue Doppler trace was accepted as the atrial conduction time(PA'). The PA' time difference between the mitral annulus of left ventricle(ML) and the tricuspid annulus of right ventricle (TL) were defined as interatrial electromechanical delay(IA-EMD), the PA' time difference between the ML and septal mitral annulus(MS) as intra-left electromechanical delay (ILeft-EMD), the PA' time difference between MS and the TL as intra-right electromechanical delay(IRight-EMD). Results:ILeft-EMD (21,8±9,1 vs 14,1±4,9; p<0,001), IRight-EMD (9,3±6,8 vs 5,9±4,9; p=0.03) and IA-EMD times (24,7±11,2 vs 11,9±7,1; <0,001) were significantly longer in LAF patients. In multivariate regression analysis, using model including age, gender and LA volumes, ILeft-EMD times (OR: 1.14, 95% CI:1.03-1.27; p=0.012), IA-EMD times (OR: 1.12, 95% CI:1.03-1.23; p=0.007) and LA volumes (OR: 1.18, 95% CI: 1.05-1.32; p=0.005) were independent predictors of LAF.In LAF group, the frequency of AF episodes was significantly correlated with ILeft-EMD ( r: 0.90, p<0.001) and IA-EMD times (r:0.36, p<0.004). Whereas, IRight-EMD times and LA volumes were not correlated with recurrence rates. Conclusion:ILeft-EMD and IA-EMD may increase in the early stages of AF even without the left atrial dilation and may be more valuable than left atrial area and volume in predicting AF.