Endotrakeal entübasyona hemodinamik yanıtın kontrolünde intravenöz lidokain, esmolol ve fentanilin etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Laringoskopi ve endotrakeal tüp sempatoadrenerjik aktivitede yaptığı reflex artış sonucu, katekolamin deşarjı, arteriyal kan basıncı ve kalp atım hızunda artış meydana gelmektedir. Bu çalışmada, genel anestezi uygulamasının indüksiyonunda normotansif hastalarda laringoskopi ve endotrakeal entübasyona bağlı olarak gelişen olumsuz hemodinamik değişikliklerin giderilmesinde intravenöz lidokain, esmolol veya fentanilin etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Etik onayı alınan çalışma kontollü, prospektif, rastlantısal ve çift kör olarak planlandı. Yazılı olur onayı alınan, ASA I-II, 18-70 yaşları arasında elektif ürolojik operasyon planlanan 80 olgu rastgele 4 grup oluşturularak çalışmaya alındı. Grup K'ya (n=20) (plasebo), Grup L'ye (n=20) lidokain 1.5 mg/kg, Grup E'ye (n=20) esmolol 1.5 mg/ kg, Grup F'ye 2 μg/kg (n=20) entübasyondan 4 dk. önce 30 sn.'de i.v. bolus olarak uygulandı. Hastaların bazal, indüksiyon öncesi, entübasyon öncesi, entübasyon sonrası 1., 2., 3., 4. ve 5., dakikadaki sistolik, diastolik, ortalama arter basınçları, kalp atım hızları ölçülüp kaydedildi.Çalışmamız normotansif ve kalp hastalığı olmayan hastalarda yapılmıştır. Uyguladığımız doz ve zamanlama ile laringoskopi ve endotrakeal entübasyona bağlı gelişen hipertansyon ve taşikardiyi önlemede esmolol ve fentanilin etkin olduğu, lidokain ve plasebonun ise yetersiz kaldığı görülmüştür. Kontrolsüz şekilde gelişen aşırı taşikardi ve hipertansiyon myokardial O2 kullanımında kritik artışla ilişkili olabilir ve koroner arter hastalığı için risk faktörü olan hastalarda iskemik değişiklikleri presipite edebilir. Bilinen veya şüpheli iskemik kalp hastalığı olan hastalar entübasyon stresinden en fazla korunması gereken hastalardır dolayısıyla çalışmamızda başarılı bulduğumuz esmolol ve fentanilin yalnız başlarına veya kombinasyonlarının etkinlikleri bu hasta gruplarında da araştırmaya değerdir.

As a result of increased reflex in laryngoscopy and endotracheal tube sympathoadrenergic activity, catecholamine discharge, arterial blood pressure and heart rate increase. In this study, we aimed to compare the effects of intravenous lidocaine, esmolol, or fentanyl in the induction of general anesthesia in the removal of negative hemodynamic changes due to laryngoscopy and endotracheal intubation in normotensive patients. The study, which received ethical approval, was planned as controlled, prospective, random, and double-blind. Eighty patients, whose written consent approval was obtained and who were planned for an elective urological operation between the ages of 18-70, were included in the study by forming 4 groups randomly. Placebo to Group K (n = 20) (placebo), Lidocaine 1.5 mg / kg to Group L (n = 20), Esmolol 1.5 mg / kg to Group E (n = 20), 2 μg fentanyl to Group F / kg (n = 20) was administered as a i.v. bolus 4 min before intubation. Basal, pre-induction, pre-intubation, post-intubation 1st, 2nd, 3rd, 4th and 5th minutes systolic, diastolic, mean arterial pressures, heart rates were measured and recorded.Our study was conducted in patients without normotensive and heart disease. Esmolol and fentanyl were effective in preventing hypertension and tachycardia due to laryngoscopy and endotracheal intubation with the dose and timing we applied, while lidocaine and placebo were insufficient. Uncontrolled excessive tachycardia and hypertension may be associated with a critical increase in myocardial O2 use and can precipitate ischemic changes in patients with risk factors for coronary artery disease. Patients with known or suspected ischemic heart disease are patients who need the most protection from intubation stress, so the efficacy of esmolol and fentanyl alone or combinations that we found successful in our study is worth investigating in these patient groups.