Miad aşımı gebeliklerin değerlendirilmesinde kardiotokografi, mekonyum varlığı, amniotik sıvı indeksi, apgar skorlarının, umblikal arter kan gazı ve ve umblikal venöz eritropoetinin önemi

Abstract

Amaç:Miad aşımı gebelerde fetal hipoksiyi değerlendiren kordon arter gazı ve kordon eritropoetin seviyeleri ile mekonyum,anormal kardiyotokografi (KTG),oligohidroamnios varlığındaki değişikliklerin prospektif olarak değerlendirmek.Materyal Metod: Klinimiğizde takipli doğumhaneye başvuran gestasyonel yaşı 38-42 hafta olan 93 vaka 38-41(n:44) ve >41 hafta (n:49) olacak şekilde iki gruba ayrılmıştır.Tüm hastaların demografik özellikleri ve gestasyonel yaşları erken dönem ultrasonları ile konfirme edilerek kaydedilmiştir. Vakaların amniyotik sıvı indeksi, travay sırasında KTG traseleri, umblikal arter kordon gazı ve venoz eritropoetin seviyeleri ölçülmüştür. APGAR skorları, fetal distress nedeniyle acil sezaryene alınma durumları,yenidoğanın biyometrik ölçümleri kaydedilmiştir. Tüm sonuçlar miad ve miad aşımı gebeler arasında subgrup analizleri yapılarak da karşılaştırılmıştır.Bulgular: Çalışma grubundaki hastaların demografik özellikleri benzer bulunmuştur.Miad aşımı gebelerde, miad gebelere kıyasla amniyotik sıvı indeksi (9.60±4.67 ve 12.80± 7,8 p=0.04) ve , bazal variabilitede azalma( 10.3±6.7 ve 13.6±7.2 p= 0.02) anlamlı olarak farklı bulunmuştur. Apgar skoru ve arter kan gazı ve acil sezaryane alınma oranı arasında fark bulunmamıştır. Eritropoetin miad aşımı gebelerde istatiksel olarak yüksek bulunmuştur ( p=0.003) Metabolik asidoz saptanan miad ve miad aşımı gebelerde eritropoetin seviyeleri arasında fark izlenmezken, mekonyum varlığı, azalmış variabilite ve oligohidroamnios varlığında miad aşımı gebelerde eritropetin anlamlı olarak artmış bulunmuştur.Sonuç: Arter kan gazının fetal hipoksiyi değerlendirmedeki gücü yetersizdir.Miad aşımı gebelerde intrapartum patolojik KTG traseleri, mekonyum varlığı ve oligohidroamnios saptanması potansiyel fetal asfiksi olarak uyarıcısı olarak kabul edilmelidir.

Objective: We sought to determine prospectively whether fetal hypoxia index tests were different in postterm pragnancies complicated by meconium passage, oligohidroamnios or abnormal cardiotocography Materials and Methods: Ninety-three patients were recruited between 38-42 weeks of gestational age of which 44 were 38-41 weeks and 49 were > 41 weeks. Patients's gestational age was confirmed with previous viability scans and demographic properties were recorded. Amniotic fluid index, umblical cord artery gases and umblical venous erythropoietin (EPO) levels were measured. Fetal heart rate tracings, APGAR scores, emergency c-section rate and biometric measurements of the newborn were recorded. Subgroup analysis were performed between term and postterm pregnancies. Results: There was no significant difference between the groups with respect to demographic data. Amniotic fluid index and variability in fetal heart rate in postterm pregnancies was significantly lower in postterm pregnancies compared to term pregnancies (9.60±4.67 vs 12.80± 7,8 p=0.04 and 10.3±6.7 vs 13.6±7.2 p= 0.02 respectively) . APGAR score, cord blood arterial gases and emergency c-section rate was similar between the groups. EPO levels were significantly higher in postterm pregnancies (p=0.003). However there was no difference in EPO levels in both groups with confirmed metabolic acidosis. In patients with meconium, decreased variability of the fetal heart rate, oligohydroamnios EPO levels were significantly increased in postterm pregnancies compared to term pregnancies.Conclusion: Umblical cord arterial blood gases are poor for prediction of fetal hypoxia. Intrapartum fetal heart rate tracings, presence of meconium or oligohydroamnios should be considered as potential fetal hypoxia markers.