Ruskogeninin asetik asit ile oluşturulmuş mide ülserine tedavi edici etkisinin araştırılması

Abstract

Amaç: Bu tez çalışmamızda, asetik asit ile kronik mide ülseri modeli oluşturulmuş sıçanlarda ruskogeninin olası terapötik etkilerini ve mekanizmasını mikroskobik, histopatolojik, immunohistokimyasal, biyokimyasal ve ultrastrüktürel yöntemlerle incelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: 24 sıçan rastgele olarak sham, kontrol ve tedavi olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Sham grubundaki sıçanlara ameliyat edilip ülser oluşturulmadan 4 hafta süreyle günlük tek doz 2ml/kg/gün hacimde serum fizyolojik oral gavaj tüpü kullanılarak oral gavaj yöntemi ile verildi. Kontrol ve tedavi gruplarındaki sıçanlar mide ülseri oluşturma amacıyla ameliyat edildi ve akabinde günlük tek doz olmak üzere oral gavaj yöntemi ile 4 hafta süreyle kontrol grubuna 2ml/kg/gün dozunda serum fizyolojik ve tedavi grubuna ise 3 mg/kg/gün dozunda ruskogenin uygulandı. Deney sonunda tüm sıçanlar genel anestezi altında intrakardiyak ponksiyon yöntemi uygulanarak sakrifiye edildi. Mideleri büyük kurvatur hizasından açılıp makroskopik ülser skorlama yapıldı. Mide dokuları çıkarıldı ve ışık mikroskobik, ultrastrüktürel ve biyokimyasal incelemeler için işlemlerden geçirildi. Kesitler histopatoloji için H&E ve Kollajen I, III ve IV için immunohistokimyasal boyamalarla incelendi ve skorlandı. Biyokimyasal inceleme için epidermal büyüme faktörü (EGF), prostaglandin E2 (PGE2), tümör nekroz faktörü α (TNF-α), interlökin-6 ve 8 (IL-6 ve IL-8), lipid peroksidaz (LPO), miyeloperoksidaz (MPO), glutatyon (GSH) ve glutatyon peroksidaz (GSH-x) ELISA tekniği ile incelendi ve miktarları belirlendi. Ultrastrüktürel inceleme için yarı ince kesitler analiz edildi.Bulgular: Makroskopik skorlamalara göre kontrol grubunda ülser alanlarının ortalaması 0,62 ± 0,06 iken ruskogenin tedavisi uygulanan grupta ortalama 0,22 ± 0,06'a düşmüş ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P<0,05). Histopatolojik skorlama verilerine göre kontrol grubunda yüzey epitelinde dökülme, kanama, fokal nekroz ve mukozal konjesyon, glandular hücre dejenerasyonu ve inflamatuar hücre infiltrasyonu sham grubuna kıyasla anlamlı derecede artmış (P<0,001) ancak tedavi grubunda anlamlı derecede azalmıştır. Biyokimyasal parametrelerden EGF ve PGE2 miktarları tedavi grubunda sham grubuna kıyasla anlamlı derecede artmış (sırasıyla P<0,001 ve P<0,01) ve kontrol grubundaki artışlara kıyasla önemli derecede daha yüksek bulunmuştur. İnflamasyon markerlarından TNF-α, IL-6 ve IL-8 kontrol grubunda sham ve tedavi gruplarına kıyasla anlamlı derecede yüksek olduğu kaydedilmiştir (sırasıyla P<0,001, P<0,01 ve P<0,001). Lipid metabolizması göstergesi olan LPO kontrol grubunda yine diğer gruplara kıyasla anlamlı derecede yüksek iken (P<0,001) tedavi grubunda düşmüştür. Oksidatif stres göstergesi MPO kontrol grubunda sham grubuna kıyasla yükselirken (P<0,001) tedavi grubunda kontrol grubuna kıyasla düşmüştür (P<0,05). Buna karşı antioksidan metabolizması göstergelerinden GSH ve GSH-Px miktarları sham grubuna kıyasla tedavi grubunda önemli derecede yükselirken (P<0,001) kontrol grubunda artışlar düşük düzeyde kalmıştır (P<0,05). Sonuç: Çalışmamızda, ruskogeninin mide ülseri üzerine makroskopik, histopatolojik, biyokimyasal ve ultrastrüktürel olarak olumlu ve hatta iyileştirici etkileri olduğu sonucuna varılmıştır. Anti-inflamatuar ve anti-trombotik etkileri uluslararası literatür ile ortaya konan ruskogenin peptik ülser tedavisinde de terapötik bir ajan olarak başarılı şekilde kullanılabilir ve umut verici bir tedavi yöntemi olabilir.Anahtar kelimeler: İnflamasyon; Kollajen; Mide ülseri; Ruskogenin; Ultrastrüktür.

Aim: The present study is aimed to investigate the potent therapeutic effects and action mechanism of ruscogenin on a chronic ulcer model established with acetic acid on rats by using microscopic, histopathological, immunohistochemical, biochemical and ultrastructural methods.Material and Methods: Overall 24 rats were randomly attenuated to the sham, control and treatment groups. The sham group received one daily dose of 2 ml/kg/day serum physiologic through oral gavage tube, without ulcer induction. The control and treatment groups were operated to induce gastric ulcer and thereafter control group received the same dose of serum physiologic used in sham group while treatment group received a daily dose of 3 ml/kg/day ruscogenin for 4 weeks. At the end of the experiment, all rats were sacrified under general anesthesia by intracardiac puncture. Stomachs of rats were opened through greater curvature to score the ulcer formation macroscopically. Gastric tissues were sectioned and prepared for light microscopic, ultrastructural and biochemical analysis. Sections were stained by H&E for histopathology and others incubated by Collagen I, III and IV antibodies for immunohistochemistry and then all were scored. For biochemical methods, epidermal growth factor (EGF), prostaglandin E2 (PGE2), tumor necrosis factor α (TNF-α), interleukin-6 and 8 (IL-6 ve IL-8), lipid peroxidase (LPO), myeloperoxidase (MPO), glutathione (GSH) and glutathione peroxidase (GSH-x) were analyzed by ELISA method and their amounts were determined. Ultrastructural analysis was performed on semi-thin sections.Results: Based on macroscopic scoring, the ulceration area of the control group was 0.62 ± 0.06 while of ruscogenin treated group decreased to 0.22 ± 0.06 with a statistical significance (P<0.05). Histopathological images showed exfoliation on surface epithelium, hemorrage, focal necrosis and mucosal congestion, degeneration of glandular cells and inflammatory cell infiltration in the control group and the levels of degenerations increased significantly compared to the sham group (P<0.001); however, decreased significantly in treatment group. Two of the biochemical parameters, EGF and PGE2 levels in the treatment group declined significantly compared to sham group (P<0.002 and P<0.01, respectively) and the control group showed significant increased levels. Tissue levels of TNF-α, IL-6 and IL-8, inflammatory markers, were recorded as signficantly increased in control, in comparison with sham and treatment groups (P<0.001, P<0.01 and P<0.001, respectively). The indicator of lipid metabolism, LPO level, elevated in control group whereas diminished in treated group, compared to sham group (P<0.001). One of the oxidative stress indicators, MPO levels, were increased in control group (P<0.001) when compared to sham group and decreased in treated group compared to control group (P<0.05). However, levels of antioxidant mechanisms reactors, GSH and GSH-Px, were shown to increase significantly in treatment group (P<0.001) while they maintained their decreased levels in control group compared to the sham group (P<0.05).Conclusion: In this study, it is concluded that there are potent and even therapeutical effects of ruscogenin on gastric ulcer, confirmed by macroscopic, histopathological, biochemical and ultrastructural findings. With various anti-inflammatory and anti-thrombotic effects well demonstrated in the literature, ruscogenin may also be successfully used as a safe and therapeutical agent and be promising as an alternative treatment method in the treatment of peptic ulcer.Key words: Inflammation; Collagen; Gastric Ulcer; Ruscogenin; Ultrastructure