Dietilaminoetil-sefadeks'in kolonik anastomozlarda yara iyileşmesi üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Gastrointestinal anastomoz kaçakları genel cerrahi kliniklerinde sık karşılaşılan problemlerden biridir. Anastomotik yara iyileşmesini etkileyen birçok faktör belirlenmiş olmasına karşın iyileşmeyi hızlandıran yaygın klinik uygulamaya girmiş bir madde bulunmamaktadır. Bu çalışmada deneysel olarak cilt yaralarında iyileşmeyi hızlandırdığı gösterilen pozitif elektriksel yüklü tanecik yapısında bir madde olan dietilaminoetil-sefadeks'in (DEAE-S) kolonik anastomozlardaki yara iyileşmesi üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Metod: Her birinde 8'er hayvan bulunan 5 gruba ayrılan toplam 40 sıçana sağ kolon düzeyinde anastomoz yapılmıştır. Birinci grup kontrol grubudur ve sıçanlar anastomozu takiben ek bir işlem yapılmadan izlenmiştir. İkinci grupta, taşıyıcı madde olan metil selüloz jel, üçüncü grupta ise DEAE-S içeren jel anastomoza topikal olarak uygulanmıştır. Dördüncü grup peritonit grubudur ve anastomozu takiben çekal ligasyon-perforasyon yapılarak fekal peritonit oluşturulmuştur. Beşinci grupta fekal peritonit oluşturulmuş ve DEAE-S içeren jel topikal olarak anastomoza uygulanmıştır. Postoperatif 4. gün hayvanlar sakrifiye edilerek anastomozu içeren kolon segmentinde `Anastomoz patlama basıncı` ve `Perianastomotik doku hidroksiprolin konsantrasyonu` ölçülerek, gruplar anastomoz yara iyileşmesi açısından karşılaştırılmıştır.Bulgular: Ortalama(±standart hata) anastomoz patlama basıncı; 1. grupta 115±13.9 mmHg, 2. grupta 113±15.1 mmHg, 3. grupta 159±16.1 mmHg, 4. grupta 62±8.6 mmHg ve 5. grupta 121±13.6 mmHg olarak bulunmuştur. Gruplar arasındaki fark tek yönlü varyans analiziyle değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlıdır (p=0.001). Ortalama(±standart hata) perianastomotik doku hidroksiprolin konsantrasyonları; 1. grupta 5.2±0.5 µg/mg, 2. grupta 4.9±0.3 µg/mg, 3. grupta 5.6±0.3 µg/mg, 4. grupta 4.5±0.2 µg/mg ve 5. grupta 5.4±0.4 µg/mg olarak bulunmuştur. Gruplar arasındaki fark tek yönlü varyans analiziyle anlamlı bulunmamakla birlikte, değişimler anastomoz patlama basınçları ile benzer bir eğilim göstermektedir. Pearson korelasyon analiziyle, bu iki parametre arasında iyi bir korelasyon saptanmıştır (p<0.001, r=0.7). DEAE-S uygulaması ile sağlıklı sıçanlarda anastomoz patlama basıncında (p=0.04), fekal peritonitli sıçanlarda ise hem patlama basıncında (p=0.003), hem de hidroksiprolin konsantrasyonunda (p=0.04) istatistiksel açıdan anlamlı artışlar saptanmıştır. Ortalama anastomoz patlama basıncı ve hidroksiprolin konsantrasyonu açısından, [peritonit+DEAE-S] grubu ile kontrol grubu arasında istatistiksel yönden anlamlı fark bulunmamıştır (p>0.05, p>0.05).Sonuç: Bu çalışmada topikal olarak uygulanan DEAE-S'in kolonik anastomozlarda yara iyileşmesi sürecini olumlu yönde etkilediği, fekal peritonitli ortamda kollajen birikimini ve anastomoz mekanik direncini artırarak, peritonit nedeniyle azalan yara iyileşmesini sağlıklı sıçanlarda ölçülen düzeye yükselttiği saptanmıştır. Ucuz, kolay uygulanabilir ve dokuya uyumlu bir biyomateryal olan DEAE-S'in üzerinde çalışılması gereken bir seçenek olduğu sonucuna varılmıştır.

Aim: Gastrointestinal anastomotic leakage is one of the common problems in general surgery clinics. Although numerous factors have been investigated affecting anastomotic healing, there is no substance that accelerates the healing came into widespread clinical practice. Diethylaminoethyl-sephadex (DEAE-S) is a biomaterial in the form of positively charged beads. It has been shown that an effective agent to accelerate skin wound healing experimentally. The aim of this study was evaluate the effect of DEAE-S on the healing of colonic anastomosis.Methods: Right colonic transection and anastomosis was performed in forty female rats were divided into five groups, each including 8 animals. The control group received no treatment; the placebo group, methylcellulose gel; and the DEAE-S group, DEAE-S in methyl cellulose gel applied topically around the anastomoses. The fecal peritonitis (FP) group underwent cecal ligation and perforation simultaneously with the anastomosis to cause FP; the FP + DEAE-S group also received DEAE-S applied around the anastomoses. After the completion of postoperative day 4, all rats were killed. Anastomotic bursting pressures and hydroxyproline concentrations in perianastomotic tissue were measured and compared.Results: Mean bursting pressures were 115±13.9 mm Hg in the control group, 113±15.1 mm Hg in the placebo group, 159±16.1 mm Hg in the DEAE-S group, 62±8.6 mm Hg in the FP group, and 121±13.6 mm Hg in the FP + DEAE-S group. The differences between the groups was statistically significant (p=0.001, 1-way analysis of variance [ANOVA]). Mean hydroxyproline concentrations were 5.2±0.5 microg/mg in the control group, 4.9±0.3 microg/mg in the placebo group, 5.6±0.3 microg/mg in the DEAE-S group, 4.5±0.2 microg/mg in the FP group, and 5.4±0.4 microg/mg in the FP + DEAE-S group. There was no statistically significant difference and these results indicate a similar trend to bursting pressures. The correlation of bursting pressures and tissue hydroxyproline concentrations of all animals was evaluated by Pearson correlation analysis. Both variables of wound healing had a positive good correlation (p<0.001; r=0.7). As a result of DEAE-S application, statistically significant increase in terms of bursting pressure in healthy rats (p=0.04), and in both of the bursting pressure and hydroxyproline concentrations in FP group (p=0.03), (P=0.04) were determined. There was no statistically significant difference between FP+DEAE-S and control groups in terms of mean bursting pressures and hydroxyproline concentrations (p>0.05, p>0.05).Conclusions: This study demonstrated that DEAE-S improves healing of colonic anastomoses in healthy rats and in rats with FP, compensate to impaired wound healing because of the peritonitis by increasing the hydroxyproline accumulation in the wound and mechanical strength of anastomosis. This inexpensive, nontoxic material is easily applied and deserves further evaluation in gastrointestinal tract healing.