Uç-yan sinir onarımının etkinliği ve uç-uca onarım ve sinir greftiyle onarım ile karşılaştırılması (deneysel çalışma)

Abstract

Sinir yaralanmalarında en büyük problemi geç kalınmış ve sinir defekti olan vakalarda oluşturmaktadır. Primer onarımın mümkün olmadığı yaralanmalarda genellikle sinir grefti ile onarım uygulanmaktadır. Bu yöntemle onarımda ve özellikle uzun sinir grefti kullanılması gereken vakalarda greftin beslenme problemi ve sonuçların istenilen düzeyde olmaması nedeniyle farklı yöntemlerde denenmektedir. Bu yöntemlerden biriside kesilmiş olan sinirin distal ucunun eşlik eden sağlam bir sinire uç-yan koaptasyonudur.Bu çalışmada , periferik sinir yaralanmalarının onarımında kullanılan uç-yan sinir onarımının etkinliğini değerlendirmek ve diğer onarım teknikleri (uç-uca onarım ve greftle onarım) ile karşılaştırmak amaçlanmıştır. Çalışmada kontrol grubu, uç-uca (peroneal-peroneal) onarım grubu , greftle (peroneal-greft-peroneal) onarım grubu ve uç-yan (peroneal-tibial) grubu olmak üzere 8'er rattan oluşan 4 deneysel grup oluşturuldu. 3 ay süresince hayvanlar takip edildi. Deneklere 30,60 ve 90. günlerde yürüme analizi , 3. ay sonunda elektromyografi (EMG) uygulandı. EMG sonrasında gastroknemius ve tibialis anterior kasları eksize edilerek ıslak kas ağırlıkları ölçüldü. Peroneal ve tibial sinirlerden örnekler alınarak histomorfometrik değerlendirmeler yapıldı. Sonuçlar gruplar arasında Student T testi (SPSS 13.0 for Windows) uygulanarak anlamlı farklılıklar arandı.Histolojik ,elektrofizyolojik ve fonksiyonel sonuçlar değerlendirildiğinde , temel olarak uç-yan sinir onarım tekniği fonksiyonel olduğu , distal sinir güdüğüne donör sinirden aksonal ilerleme olduğu , elektriksel uyarıların koaptasyon distaline geçtiği ve hedef kaslarda kasılma fonksiyonuna neden olduğu görüldü. Uç-yan onarım tekniği, uç-uca onarım ve greftle onarım tekniği için uygun şartlar mevcudiyetinde bu tekniklere alternatif bir metod olma özelliğinden çok uzaktır. Klinik uygulamada sinir grefti ile onarıma bir alternatif teşkil etmese bile, özellikle sadece distal ucuna ulaşabildiğimiz sinir yaralanmalarında bu yöntem alternatif bir yöntem olarak uygulanabilir.

The most serious problems for the treatment of nerve injury are delayed surgery or nerve gap. Nerve grafts are usually indicated if primary repair could not be possible. New neuroraphy methods are on trial ,because of the short graft survival -especially in long nerve grafts - and unsatisfactory surgical results. End to side coaptation - distal part of the cut nerve to a concomitant nerve- is one of the famous trial method recently.In this study, it is aimed to observe the efficacy of end to side coaptation and compare this method with the other neuroraphy methods (end to end coaptation and nerve grafting) used in peripheric nerve surgery. 4 experimental study groups were formed as control group, end to end repair group (peroneal - peroneal), nerve graft group (peroneal- graft -peroneal) and end to side repair group (peroneal- tibial) which has 8 rats in each. These rats had been observed for 3 months and examined with walking analyses in 30th , 60th and 90th days and with EMG in 90th day. After EMG, gastrocnemius and tibialis anterior muscles were excised and weighed. Tibial and peroneal nerve biopsies were examined histomorphometrically. Statistical analyses were done with Student T test between all groups (SPSS 13.0 for Windows).After all histologic, electrophysiologic and functional examinations, axonal improvement and electrical stimulus passing through to distal part of coaptated nerve causing functional target muscle activity were observed. As a result end to side coaptation was assessed as a functional neuroraphy method, but could not be an alternative to the nerve graft or end to end coaptation methods if they are possible. So it could be an alternative method just because of the situation that only the distal nerve dump was found in the area of injury.