Vezikoüreteral reflüsü olan hastaların retrospektif değerlendirilmesi

Abstract

Kıvılcım, S. Vezikoüreteral Reflüsü Olan Hastaların Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Tıp Fakültesi, Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi. Ankara, 2017.Bu çalışmada Keçiören Eğitim ve Araştrma Hastanesi Çocuk Nefrolojisi Polikliniğindebirincil vezikoüreteral reflü (VUR) tanısı almış ve düzenli aralıklarla izlenmekte olan hastaların demografik özellikleri, klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulguları, tedavi ve izlem sonuçlarının değerlendirilip VUR'un tanı ve tedavisinde yol gösterici bilgilere ulaşmak amaçlanmıştır.2011-2016 yılları arasında birincil VUR tanısı konulmuş toplam 115 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların dosya kayıtları retrospektif olarak incelendi ve demografik bilgileri, fizik muayene bulguları, laboratuar ve görüntüleme sonuçları, uygulanan medikal tedavi ve cerrrahi tedavi seçeneklerikaydedildi.Vezikoüreteral reflü tanısı alan 115 hastanın %82,6 sı kız, %17,4'ü erkekti. Hastaların tanı yaşı ortalaması 57,22 ± 38,65 aydı. Hastaların %60'ında tekrarlayan İYE, %17,4'ününailesinde VUR öyküsü vardı. Hiçbirinde büyüme geriliği, fizik muayenelerinde anormal bir bulgu, kan basıncı yüksekliği ve böbrek yetmezliği bulgusu saptanmadı. Hastaların %62,6'sında alt üriner sistem semptomları,%40'ında konstipasyon şikayeti mevcuttu. İşeme sistoüretrografilerine (VCUG) göre 149 renal ünitenin %26.8'inde düşük dereceli (I.-II.derece), %51.7'sinde orta dereceli (III.derece), %21.5'inde yüksek dereceli (IV.-V.derece) VUR mevcut idi. Yapılan Tc-99m DMSA sintigrafisi sonucunda hastaların %34,3'ünde renal parankimal skar mevcuttu. Hastaların % 28,7'sinde anormal üriner ultrason bulguları mevcuttu. VUR derecesi yüksek olan hastalarda daha fazla oranda renal parankimal skar ve anormal USG bulgusu saptandı (sırasıyla p=0,04, p=0.03). Renal parankimal skarı olan hastalarda daha fazla tekrarlayan İYE öyküsü ve alt üriner sistem semptomlarımevcuttu (p=0,03),(p=0,03). Alt üriner sistem semptomları olan hastaların daha fazla tekrarlayan İYE geçirdiği görüldü (p=0.015).Vezikoüreteral reflü ve beraberinde alt üriner semptom bulguları, İYE geçirilmesine yatkınlık sağlamakta, dolayısıyla böbrek hasarı riskini artırmaktadır.Tekrarlayan İYE'si ve alt üriner sistem semptomları olan hastalar VUR açısından değerlendirilmelidir. Anahtar Kelimeler: Vezikoüreteral reflü, renal parankimal skar, idrar yolu enfeksiyonu

Kıvılcım, S. Retrospective Evaluation of The Patients with Vesicoüreteral Reflux, University of Health Sciences, Keçiören Training and Research Hospital, Department of Pediatrics, Thesis in Pediatrics, Ankara, 2017.We aimed to evaluate the demographic features, clinical, laboratory and imaging findings, treatment and follow-up results of the patients who were diagnosed as primary vesicoureteral reflux (VUR) in the Ppediatric Nephrology Policlinic of Keçiören Training and Research Hospital and to add newinformation to the literatüre aboutthe diagnosis and treatment of VUR.A total number of 115 patients diagnosed with primary VUR, between 2011 and 2016, were included in the study. We reviewedthe patients' records including demographic informations, physical examination findings, laboratory and imaging results, medical treatment and surgical treatment options.The Results of115 patients,82,6% were females and17.4% weremales. The mean age at diagnosis was 57,22 ± 38,65 months. 60% of the patients hadr ecurrent urinary tract infections (UTI) and 17.4%of the patients had a family history. None of the patients has growth retardation, abnormal findings in physical examinations, blood pressure elevation or renal insufficiency. Lower urinary tract symptoms snd constipation were found in the 62.6% and40% of the patients respectively. According to the voiding cystouretrography (VCUG) findings of 149 renal units, 26.8 % had low grade VUR (grade I-II), 51.7% had moderate grade VUR (grade III) and 21.5 % had high grade(grade IV-V) VUR was detected. According to Tc-99m DMSAscintigraphyfindings, 34.3% of the patients had renal parenchymal scarring Urinary ultrasonography (US) showed abnormal findings in 28.7% of the patients. The presence of renal parenchymal scarring and abnormal ultrasonographic findings were in significantly more percentages in patients with high grade VUR than the patients with low and moderate VUR grades. The patients with renal parenchymal scarring weresignificantly more likely to have recurrent UTI andlower urinary tract symptoms.The patients with lower urinary tract symptoms were more likely to have recurrent UTI.VUR especially when together with lower urinary tract symptoms cause a predisposition to UTI and consequently renal parenchymal scarring.Patients with recurrent UTI and lower urinary tract symptoms should be evaluated for VUR.Keywords: Vesicoureteral reflux, renal parenchymal scarring, urinary tract infection