Etyolojisi saptanamayan reaktif artritli olgularda clostridium difficile infeksiyonunun yeri

Abstract

VI. ÖZET Reaktif artrit etyolojisinde rol oynadığı bildirilen yeni enteropatojenlerden birisi de Clostridium difficile 'dir. Günümüzde birçok geniş spektrumlu antibiyotiğin yaygm olarak kullanılması Clostridium difficile infeksiyonlarının sıklığı artırmaktadır. Bununla birlikte Clostridium difficile'ye bağlı olduğu bildirilen reaktif artrit olgularının sayısı çok fazla değildir. Bu çalışma, etyolojisi saptanamayan reaktif artrit olgularında Clostridium difficile'nin görülme sıklığım ve tanısal yaklaşımdaki yerini belirlemek için gerçekleştirildi. Çalışmaya artrit bulguları nedeniyle hastaneye yatırılan, daha önce tam konmamış ve tedavi görmemiş 60 erkek, 40 kadın toplam 100 hasta alındı. Ayrıntılı anamnez, fizik muayene ve laboratuvar tetkikleri sonrasında 69 hasta, reaktif artrit nedeninin saptanması ya da diğer bir romatizmal hastalık tanısının konması üzerine çalışmadan çıkartıldı. Sonuçta, 20 erkek ve 11 kadın toplam 31 nedeni saptanamayan reaktif artritli hasta çalışma grubu olarak belirlendi. Hastanede değişik tanılarla yatan 29 erkek ve 6 kadm toplam 35 hasta riskli kontrol grubu, hiçbir gastrointestinal yakınması ve antibiyotik kullanım öyküsü olmayan ve polikliniğe çeşitli nedenlerle başvuran 28 erkek, 7 kadm toplam 35 hasta risksiz kontrol grubu olarak değerlendirildi. Hastalarda artrit nedeninin saptanması için yapılan klinik ve laboratuvar çalışmalara ek olarak ELFA yöntemiyle dışkıda 3 kez Clostridium Difficile Toksin A (CDTA) araştırıldı. CDTA, çalışma grubunda 6 hastada (%19.4) pozitif olarak bulundu. Riskli kontrol grubunda 3 (%8.6), risksiz kontrol grubunda ise 1 hastada (%2.9) CDTA pozitif olarak tespit edildi. Çalışma grubu ve riskli kontrol grubu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Çalışma grubu ve risksiz kontrol grubu arasındaki fark ise istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). Aynı şekilde riskli ve risksiz kontrol grupları arasındaki farkın da istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi (p<0.05). CDTA pozitif 6 ReA hastasına Clostridium difficile'ye spesifik tedavi uygulandı. 3 hastada 15-30 gün içinde eklem bulguları dramatik olarak düzeldi. Diğer 3 hastada ise yakınmalarda azalma olmakla birlikte tam bir klinik iyileşme sağlanmadı. Sonuç olarak Clostridium difficile eryolojik nedeni belli olmayan, klasik etkenlerin tespit edilemediği özellikle antibiyotik kullanılmasını izleyen diyare öyküsü bulunan ReA olgularında mutlaka araştırılması gereken bir mikroorganizmadır. ReA düşünülen olgularda CDTA araştırılmadan antibiyotik ve NSAİİ 'larla tedavinin yapılmaması gerektiği söylenebilir. Her nekadar Clostridium difficile'nin ReA etkeni ya da tetikleyici faktörü olduğunun deneysel çalışmalarla gösterilmesi gerekli ise de bu çalışmanın sonuçları reaktif artritli olgularda Clostridium difficile infeksiyonunun tetikleyici bir etken olduğu görüşünü desteklemektedir. 37

VII. SUMMARY Clostridium difficile is a currently recognised enteropathogen which plays an important role in the etiology reactive arthritis. Clostridium difficile infections are increasing since large spectrum antibiotics are being widely used, however a few cases of Clostridium difficile induced reactive arthritis have been published. The purpose of this study is to asses the frequency of the Clostridium difficile infections in the reactive arthritis of undetermined etiology, and to dispute it's place in the diagnostic approach of reactive arthritis. One hundred hospitalized patients (60 males, 40 females) with acute arthritis, who were not previously diagnosed or treated, were introduced to the study. Following detailed medical history, physical examination and laboratory investigations 69 patients were excluded from the study because either their disease were diagnosed according to the accepted diagnostic criteria or the causative agents of the reactive arthritis were established. The remaining 31 patients (20 male, 1 1 female) were further studied for Clostridium Difficile Toxin A (CDTA) and served as study group. Risky control group consisted of 35 hospitalized patients for other reasons, and non- risky control group consisted of 35 outpatient without gastrointestinal complaints and history of antibiotic use. Three stool samples of each patient have been tested for CDTA by ELFA method. Six patients in study group (19.4%), 3 patients in risky control group (8.6%) and 1 patient in non-risky control group (2.9%) were found to be positive for CDTA. The difference between study group and risky control group was statistically insignificant (p>0.05). The difference between study group and non-risky control group was significant. (p<0.05), however. CDTA positive patients were treated with oral vancomycin. Articular symptoms were abated dramatically within 15-30 days in 3 patients, and diminished but not fully recovered in others. In conclusion, Clostridium difficile should be considered as a causative agent in patients with reactive arthritis of undetermined etiology, especially in those with history of antibiotic associated diarrhea. It may be recommended that antibiotics and nonsteroidal antiinflammatory drugs should not be prescribed to the patients with reactive arthritis before CDTA assay has been performed. Although Clostridium difficile should be exposed as the causative or triggering factor of reactive arthritis with experimental studies, the result of this study supports the idea that Clostridium difficile plays an important role in the etiology of the reactive arthritis. 38