Steatohepatitli hastalarda hiperinsulinemik oglisemik klemp tekniği ile insülin rezistansının araştırılması

Abstract

ÖZET Steatohepatit yağlı karaciğer hastalığının histolojik bir görünümüdür. Alkol ve diğer nedenlerle ortaya çıkan, inflamatuar infiltrasyon ve nekrozla giden karaciğer hasarlanmasının diğer bir görünümüdür. Nonalkolik steatohepatit ve alkolik hepatit arasında histolojik farklılık yoktur. Biz steatohepatitli hastalar hastalarda insüline olan doku sensitivitesini ortaya koymak amacıyla Hiperinsülinemik öglisemik klemp tekniğini kullandık. Çalışmamızda steatohepatitli onbir hasta (10 erkek 1 kadın) alındı. Tam klinik ve laboratuar bulguları ile konularak karaciğer biopsisi ile doğrulandı. Steatohepatitli hastalarda yapılan klemp çalışması sırasında öglisemiyi sağlamak amacı ile infüze edilen glukoz miktarı (M) belirgin olarak azalmış bulundu. `M` değeri De Fronzo tarafından tanımlanan formüle uygun olarak hesaplandı ve M değerinin 4'ün altında olması insülin rezistansının varlığının göstergesi olarak kabul edildi. Stetohepatitli hastalardaki M değeri 2.24 ± 0.33 mg/kg/dk, kontrol grubundaki M değeri ise 7.45 ± 0.82 mg/kg/dk olarak saptandı ve bu istatistiksel olarak anlamlı bir insülin rezistansının varlığı ortaya kondu (P< 0.0001). Bazal plazma insülin seviyeleri steatohepatitli hastalarda belirgin olarak yüksekti ve bunun muhtemelen pankreasdan artmış insülin sekresyonu ve/veya karaciğerden azalmış yıkım nedeniyle olduğu kabul edildi. Bizim yapmış olduğumuz çalışma ile mevcut insülin rezistansının kesin sebeb ve yeri ortaya konamadı. Özet olarak, steatohepatitli hastalarda hiperinsülinemi, insülin rezistansı ve glukoz toleransı mevcuttu. Hiperinsülinemi muhtemelen insülinin karaciğerden olan atılımının azalmasına, pankreatik sekresyonunun artmasına ve insülin reseptör veya postreseptör defektlerine bağlıdır. 40

SUMMARY Steatohepatitis is not a sydrome separate from fatty liver, inflammatory infiltrate and necrosis are merely another manifestation of hepatic injury related to alcohol and another diseases. No histolojical differences were found between nonalcoholic steatohepatitis and alcoholic hepatitis. We used the hiperinsulinemİc and euglycemic clamp technique to quantify tissue sensitivity to insulin in patients with steatohepatitis. Eleven patients with steatohepatitis (Ten males and one female) age matched were studied. The diagnosis was based in all cases on clinical and laboratory findings and confirmed by liver biopsy. The amount of glucose infused to keep euglycemia (M) significantly reduced in patients with steatohepatitis. The value of ` M ` was estimated according to the formula defined by De Fronzo, and `M` less than 4 was accepted as the presence of insulin resistance. Statistically significant insulin resistance was determined in the group of patients with steatohepatitis, of which the value of` M` was found to be 2.24 ± 0.33 mg/kg/dk, compared with the control group, of which the value of `M` was estimated to be 7.45 ± 0.82 mg/kg/dk (P<0.0001). Basal plazma insulin levels were significantly higher in the patients with steatohepatitis,in keeping with enhanced secretion and/or reduced degradation of the hormon. The location of the insulin resistance in patients with steatohepatitis cannot be determined from our analysis. In summary, therefore, patients with steatohepatitis had hyperinsülinemia, insulin resistance and glucose intolerance. The hyperinsülinemia is due both to decreased hepatic extraction of insulin and to increased pancreatic secretion and is associated with insulin receptors or postreceptors defects. 41