Atrial fibrilasyonun sinüs ritmine döndürülmesinde Propafenon, Sotalol ve Amiodaron'un etkinliğinin plasebo ile karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışmanın amacı yeni başlangıçlı atrial fibrilasyonlu semptomatik hastalarda propafenon, sotalol ile amiodaron'un etkinlik ve güvenilirlik profillerinin prospektif olarak karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya alman 112 hastanm 39'u (27 erkek, 12 kadın, ortalama yaş 56,21 ± 12,43) propafenon, 24'ü (16 erkek, 8 kadın, ortalama yaş 53,46 ± 11,45) sotalol, 29'u (18 erkek, 11 kadın, ortalama yaş 59,36 ± 13,67) amiodaron almıştı. Plasebo grubu 13'ü erkek, 7'si kadın, ortalama yaşları 52,86 ± 11,74 olan 20 hastadan oluşuyordu. 3, 6, 12 ve 24. saatlerde sinüs ritmine dönüş oranları etkinlik kriteri olarak kabul edildi. Propafenon; sotalol, amiodaron ve plasebo ile kıyaslandığında 3,6, 12 ve 24. saatlerde daha yüksek başarı oranlarına ulaştı (p<0,01). Propafenon verilen 39 hastanın 32'si (%82), sotalol verilen 24 hastanın 10'u (%42), amiodaron verilen 29 hastanın 18'i (%62) ve plasebo verilen 20 hastanın 8'i (%40) 24 saat içinde sinüs ritmine dönmüştü. Ortalama sinüs ritmine dönüş zamanları propafenon grubunda (228 ±152 dk) sotalol (782 ± 560 dk), amiodaron (732 ± 506 dk) ve plasebo (806 ± 592 dk) gruplarına göre daha kısaydı (p<0,001). Sonuç olarak 600 mg tek doz oral olarak verilen propafenon yeni başlangıçlı atrial fıbrilasyonun sinüs ritmine döndürülmesinde oldukça yüksek ve hızlı etkinlik göstermektedir. Class III antiaritmik ajanlar olan sotalol ve amiodaron ile plasebo arasında etkinlik açısından anlamlı fark bulunmadığından bu ilaçlar ilk seçenek olarak düşünülmemelidir. 35

SUMMARY COMPARISON OF EFFICACY OF PROPAFENONE, SOTALOL, AMIODARONE VERSUS PLACEBO FOR CONVERSION OF ATRIAL FIBRILLATION TO SINUS RHYTHM The purpose of the study was to compare prospectively the safety and efficacy profile of propafenone, sotalol, amiodarone versus placebo in symptomatic patients with recent-onset atrial fibrillation. Of the 112 patients enrolled in the study; 39 patients (27 men, 12 women, mean age 56,21 ± 12,43 years) were treated with propafenone, 24 patients (16 men, 8 women, mean age 53,46 ± 11,45 years) with sotalol, 29 patients (18 men, 11 women, mean age 59,36 ± 13,67 years) with amiodarone. 20 patients (13 men, 7 women, mean age 52,86 ± 11,74 years) were accepted as a plasebo group. Conversion to sinus rhythm at 3, 6, 12 and 24 hours was considered as the criterion of efficacy. Propafenone achieved higher succesful conversion rates at 3, 6, 12 and 24 hours compared with sotalol, amiodarone, and placebo (p<0,01). Resumption of sinus rhythm within 24 hours occured in 32 of 39 patients (%82) treated with propafenone, 10 of 24 patients (%42) treated with sotalol, 18 of 29 patients (%62) treated with amiodarone, and 8 of 20 patients (%40) treated with placebo. Mean conversion times were shorter in propafenone group (228 ±152 min) than sotalol, amiodarone and placebo groups (782 ± 560 min, 732 ± 506 min, 806 ± 592 min respectively) (p<0,001). In conclusion propafenone administered orally in a single loading dose is highly and quickly effective in converting recent-onset atrial fibrillation to sinus rhythm. Because class III antiarrhythmic agents, amiodarone and sotalol is not more effective than placebo, they should not be considered as first line agents. 36