Deneysel olarak ası modeli oluşturulan ratlarda immünohistokimyasal olarak vitalitenin değerlendirilmesi

Abstract

Adli tıp uygulamalarında ası vakaları önemli bir yere sahiptir ve otopside antemortem-postmortem asının ayrımını yapmak gerekir. Günümüze kadar birçok yara yaşı ve vitalite tayini çalışması yapılmış, ancak henüz net bir sonuç ortaya konulamamıştır. Biz bu problemi aşmaya yardımcı olabilmek için, ası telemi cildinde immünohistokimyasal olarak IL-1β antikor boyaması yaparak, ası vakalarında vitalite tayinine ışık tutabileceğimizi düşünmekteyiz.Bu çalışma için 400-500 gr ağırlıklarında, 10-12 aylık, 20 adet erkek-dişi Wistar Albino cinsi rat kullandık. Ratları rastgele canlı (A grubu) ve postmortem (B grubu) ası grubu olmak üzere iki gruba ayırdık. Canlı ası grubundaki ratlara genel anestezi uyguladıktan sonra, batın cildinden antemortem kontrol grubu örnekleri aldık ve bir düzenek ile astık. Boyun cildinde telem oluşmasını bekledik ve ası işleminden 2 saat, 24 saat ve 72 saat sonra cilt örneklerini aldık. Postmortem ası grubundaki ratlara ise sakrifikasyon uyguladıktan sonra batın cildinden postmortem kontrol grubu örnekleri aldık ve aynı düzenek ile astık. Boyun cildinde telem oluşması için 2 saat bekledikten sonra postmortem telem cildi örneklerini aldık. Daha sonra alınan tüm cilt örneklerine immünohistokimyasal olarak IL-1β antikor boyaması uyguladık.Epidermal hücrelerin; canlı ası kontrol grubunda IL-1β antikor boyanması göstermediğini, canlı ası telem cildi 2. saatte alınan örneklerde boyanma yaygınlığının şiddetli olduğunu, 24. ve 72. saatte alınan telem cildi örneklerinde boyanma yaygınlığının hafifçe azaldığını, postmortem kontrol grubu ve 2. saatte alınan örneklerde boyanma olmadığını saptadık. Deri ekleri hücrelerinin; canlı ve postmortem ası kontrol gruplarında IL-1β antikor boyanması göstermediğini, canlı ası telem cildi 2. saatte alınan örneklerde orta/şiddetli derecede boyanma yaygınlığı olduğunu, 24. ve 72. saatte alınan örneklerde boyanma yaygınlığının azaldığını, postmortem ası 2. saatte alınan telem cildi örneklerinin yarısında IL-1β boyanmasının görülmediğini tespit ettik.Subepidermal hücrelerin; canlı ve posmortem ası kontrol grubu örneklerinin çoğunluğunda IL-1β antikor boyanmasının zayıf yaygınlıkta olduğunu, her iki grubun 2. saatte alınan telem cildinde örneklerinde boyanma yaygınlığının arttığını, canlı ası 24. ve 72. saatte alınan örneklerin çoğunluğunda ise hafif derecede boyanma yaygınlığı olduğunu saptadık.Tüm gruplarda damar yapıları hücrelerinin büyük çoğunluğunun IL-1β ile boyanmadığını saptadık.Tüm bu bulgular sonucunda, ası telemi cildi epidermal ve deri ekleri hücrelerinin IL-1β antikor boyaması ile antemortem-postmortem asının ayrımının yapılabileceğini değerlendirdik. IL-1β'nın immünohistokimyasal yöntemler ile vitalite tayininde kullanılabileceği düşüncesindeyiz.

In forensic medicine practice, hanging cases has an important place and in autopsy the discrimination of antemortem-postmortem hangings has to be done. Until today, a lot of wound age and vitality estimation studies have been made, but it has not revealed a clear conclusion yet. To help to overcome this problem, we believe that we can shed some light to vitality estimation in hanging cases by making immunohistochemical staining of IL-1β antibody at the ligature mark of hanging. We used 20 male-female, 400-500 gr weighing, 10-12 months year old Wistar Albino kind of rats for this study. We seperated rats randomly into two groups named antemortem hanging (Group A) and postmortem hanging (Group B). After applying general anesthesia to the rats in the antemortem hanging group, we took samples of antemortem control group from abdominal skin and we hanged rats with a mechanism. We waited for the formation of hanging ligature mark in the neck skin and we took hanging ligature mark skin samples 2 hours, 24 hours and 72 hours after hanging procedure. After applying sacrification to the rats in the postmortem hanging group, we took samples of postmortem control group from abdominal skin and hanged rats with the same mechanism. After waiting 2 hours for the formation of hanging ligature mark in the neck skin, we took postmortem ligature mark skin samples. Then, we applied IL-1β antibody staining immunohistochemically to all skin samples.In epidermal cells; antemortem hanging control group did not show IL-1β antibody staining, the diffuseness of IL-1β antibody staining in antemortem hanging 2th hour samples was strong, the diffuseness of staining was slightly decreased in 24th and 72th hour samples, and there was no IL-1β antibody staining in postmortem hanging control group and postmortem 2th hour group. In adnexal cells; antemortem and postmortem hanging control groups did not show IL-1β antibody staining, the diffuseness of IL-1β antibody staining in antemortem hanging 2th hour samples was moderately to strong, the diffuseness of staining was slightly decreased in 24th and 72th hour samples, and the half of samples in postmortem hanging 2th hour group did not show IL-1β antibody staining. In subepidermal cells; the most of antemortem and postmortem hanging control group samples showed slight IL-1β antibody staining diffuseness, the diffuseness of IL-1β antibody staining in antemortem and postmortem hanging 2th hour samples was increased compared to the both control groups, and there was slight staining diffuseness in antemortem hanging 24th and 72th hour samples.Of all groups, the majority of vascular structure cells did not show IL-1β antibody staining.As a result of all these findings, with IL-1β antibody immunostaining of hanging ligature mark skin, epidermal and adnexal cells can discriminate antemortem-postmortem hangings. We think that, IL-1β with immunohistochemical methods can be used for vitality estimation.