Saldırganlık davranışının nöropsikometrik biyokimyasal ve nöroendokrinolojik göstergelerin araştırılması (Kontrollü bir çalışma)

Abstract

VI - ÖZET Bu çalışmada, psikiyatrik hastalıklar arasında oldukça sık rastlanan kültürel, sosyal ve biyolojik birçok temeli olan, toplumsal bir problem olarak da karşımıza çıkan saldırganlık davranışının, nöropsikometrik, biyokimyasal ve nöroendokrinolojik göstergelerinin araştırılması amaçlandı. 29.4.1994 - 7.12.1994 tarihleri arasında GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Psikiyatri servisine yatırılan ve DSM-IV kriterlerine göre antisosyal kişilik bozukluğu tanısı konulan, belirgin agresyonu olan, yaşlan 20-29 arasında değişen 49 erkek hasta grubu olarak alındı. Kontrol grubu olarak belirgin agresyonu olmayan, Hamilton Depresyon Ölçeğine göre (17 maddelik) 14 puan üzerinde alan ve yaşları 20-26 arasında değişen 33 depresif hasta seçildi. Olguların hepsine rutin kan ( glisemi, üre, ürik asit, kreatinin, SGOT, SGPT, alkalen fosfataz, y-GT, total protein, albumin, sodyum, potasyum, kalsiyum, direkt ve indirekt bilirubin) sedimantasyon, prolaktin, testosteron, T3, T4, TSH, FSH, LH ve rutin idrar ( dansite, pH, protein, glukoz, ürobilinojen, mikroskopi ) tetkikleri yapıldı. 24 saatlik idrarda 5-hidroksi indol asetik asit (5-HİAA) seviyeleri ölçüldü. Her iki gruba da saldırganlıklarının derecesini ölçmek amacıyla geçmişe dönük açık saldırganlık ölçeği kullanıldı. Ayrıca tüm hastalara sosyodemografık inceleme formu, Hamilton Depresyon Ölçeği, Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanteri (MMPI), Benton Görsel Bellek Testi, Bender Görsel Motor Algı Testi, Fraisse Sözel Bellek Testi uygulandı. Hasta ve kontrol grubuna ait parametreler Student's t testi ile karşılaştırıldı ve korelasyon analizi yapılarak korelasyon katsayıları hesaplandı. GASÖ puanları kontrol grubuna göre oldukça yüksek bulunan hasta grubunda, serotonin metaboliti 5-HİAA seviyelerinin idrarda azalmasıyla agresyon arasında pozitif bir korelasyon saptandı. Hasta grubunda, glisemi düzeylerinde azalmayla GASÖ puanlarında artma arasında paralellik vardı. Fraisse sözel bellek testinde puanlar, hasta grubunda kontrol grubuna göre daha düşük bulundu. Sonuç olarak, geleceğe dönük saldırganlık davranışının tahmin edilmesinde, biyolojik göstergelerin önemli bir yeri olduğu kanaatine varıldı. 35

VII- SUMMARY In. this study, the neuropsychometric, biochemical and neuroendocrinologic markers of aggressive behavior that is frequent among psychiatric patients and which has many cultural, social and biological bases. 49 male patients between the ages of 20-29, who were seen in GATA Haydarpaşa Training Hospital Psychiatry Clinic between 29.4.1994 - 7.12.1994, and who had antisocial personality according to DSM-IV Criteria and who had considerable aggressive behaviour. As a control group, 33 depressive patients who didn't have considerable aggression and who got scores higher than 14 in Hamilton's Depression Rating Scaie(HDRS). All patients were evaluated with routine blood examination (glycaemia, blood urea, uric acid, creatinine, SGOT, SGPT, alkaline phosphatase, G-GT, total protein, albumin, sodium, potassium, calcium, direct and indirect bilirubine), sedimentation, prolactine, testosterone, T3, T4, TSH, FSH, LH and routine urine examinations (density, pH, protein, glycose, urobilinogen, microscopy). 5-Hydroxyindoleacetic acid (5-HIAA) levels in 24-hours urine was evaluated. To find out their level of aggressive behaviour, retrospective overt aggression scale (r-OAS) was performed on both groups. Also sociodemographic study form, Hamilton's Depression Rating Scale, MMPI, Benton Visual Memory Scale, Bender Visual Motor Memory Scale, Fraisse Verbal Memory Scale was performed on all patients. The parameters of the patients and control groups were compared with Student's t-test. After this, correlation analyses were made and correlation coefficients were calculated. In the patient group, r-OAS was found to be higher in comparison with the control group. Also a positive correlation was found between the decreases of 5-HIAA which a serotonin metabolite and aggressive behaviour. In the patient group, there was a parallelism between the decrease and the increase of r-OAS scores. The scores were lower in the patient group in comparison with the control group. As a result, it was concluded that biological markers are important in estimation of the prospective aggressive behaviour. 36