Aile hekimliği uzmanlık öğrencilerinin devletin sunduğu sosyal hizmetler konusundaki bilgi tutum ve davranışları

Abstract

Amaç: Çalışmamızda Aile Hekimliği asistan hekimlerinin devletin sunduğu sosyal hizmetler konusundaki bilgi, tutum ve davranışları ile bunlara etki eden faktörlerin ortaya konması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmacılar tarafından, devletin sunduğu mevcut ve güncel sosyal hizmetler konusunda literatür taranarak, Aile Hekimliği asistanlarının bu konudaki bilgi, tutum ve davranış durumu ile sosyodemografik özelliklerini sorgulayan 48 sorudan oluşan anket hazırlandı. Anket çalışmamız, hakkında bilgi verildikten sonra ankete katılmayı kabul eden, Ankara'da bulunan eğitim ve araştırma hastaneleri Aile Hekimliği kliniklerinde eğitim almakta olan 129 asistan hekime 01.10.2019 ile 01.11.2019 tarihleri arasında uygulandı. Bulgular: Çalışmamıza katılan 129 Aile Hekimliği asistanının 88'i (%68,2) meslek hayatlarında sosyal hizmetler uzmanına yönlendirilmesi gereken durumla karşılaşmış, 34'ü (%26,4) bu yönlendirmeyi yapmıştır. Çalışmaya katılan hekimlerin 12'si (%9,3) mezuniyet öncesi tıp eğitimi sırasında, 10'u (%7,8) uzmanlık eğitim süresi içerisinde sosyal hizmetlerle ilgili eğitim almıştır. Katılımcıların 117'si (%90,7) Aile Hekimliği uygulamasında sosyal çalışmacıya ihtiyaç olduğu yönünde görüş bildirdi. Cinsiyet, medeni durum, unvan, çocuk sahibi olma durumu ile bilgi, tutum ve davranış puan ortalamaları kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı. Sonuç: Aile Hekimliği çekirdek yeterliliklerinden biri olan biyopsikososyal yaklaşımın uygulanabilmesi için gerek tıp eğitimi sırasında gerekse Aile Hekimliği uzmanlık eğitimi süreçlerinde sosyal hizmetlerle ilgili konulara yer verilmesi, birinci basamakta sosyal hizmet uzmanlarının görev alması önemlidir.Anahtar Kelimeler: Aile Hekimliği, biyopsikososyal yaklaşım, sosyal hizmetler.

Aim: Showing the level of attitude, knowledge and behavior of family physician assistants who work at Education and Research Hospitals located in Ankara towards the social services provided by state, and the factors affecting it. Materials and method: We conducted a survey, consisting of 48 questions, which was prepared by reviewing the literature and questioned the level of attitude, knowledge and behavior along with sociodemographic properties. The recipients of the survey were family physician assistants who work at Education and Research Hospitals located in Ankara. Results: 88 of 129 physicians (68.2%) encountered cases where it was necessary to refer the patient to a social services expert, 34 of them (26.4%) made this orientation.12 of the physicians (9.3%) received education related to social services before getting their degree, and 10 (7.8%) of them during the speciality training period. 117 of the participants (90.7%) think that social workers are needed in primary care. Our survey did not find a feasible relation between the results and the gender, marital status, title or the status with having children of the participants. Conclusion: To provide biopsychosocial approach, which is one of the core competencies of family medicine, we recommend that education related to social services is given in the education process and close collaboration of social service expert – family physician is created. Keywords: Family Medicine, biopsychosocial approach, social services.