Erken ve geç preeklampsi olgularında maternal serum endokan düzeyinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Tüm gebeliklerin yaklaşık %10'una eşlik eden hipertansif hastalıklar, maternal ve perinatal morbidite ile mortalitenin en önemli sebeplerindendir. Preeklampsi tanı aldığı haftaya (34 haftanın altı ve 34 hafta ile üstü) ve patogenezine göre erken başlangıçlı ve geç başlangıçlı preeklampsi olarak ikiye ayrılmaktadır. Erken başlangıçlı preeklampside plasental patoloji daha belirgindir ve intrauterin gelişme geriliği daha sık görülür. Erken başlangıçlı preeklampside ciddi maternal komplikasyon ve fetal kayıp riski daha yüksektir. Defektif trofoblastik invazyon nedeniyle oluşan iskemik ortam, plasental faktörlerin salınmasına yol açarak endotelyal hücre hasarı ve disfonksiyonuna neden olur. Buna bağlı olarak, preeklampsinin klinik bulguları olan ödem, proteinüri ve hipertansiyon oluşur. Endokan (ESM-1), endotelyal disfonksiyon ve inflamasyon ile ilişkili olduğu gösterilen bir serum proteoglikanıdır. Literatür incelendiğinde, serum endokan düzeyinin preeklamptik hastalarda sağlıklı gebelerden farklı olduğuna dair az sayıda çalışma vardır ve bu konuda fikir birliği yoktur. Çalışmamız, erken ve geç başlangıçlı preeklamptik gebelerin endokan düzeylerini, sağlıklı gebeliklerle kıyaslamak amacıyla tasarlanmış bir vaka kontrol çalışmasıdır. Gereç ve Yöntem:Çalışma 37'si sağlıklı, 41'i preeklamptik (25 erken başlangıçlı preeklampsi, 16 geç başlangıçlı preeklampsi) olmak üzere 78 gebeyi kapsamaktadır. Maternal serum numunelerinde, ELISA yöntemi kullanılarak endokan düzeyleri tespit edilmiştir. Bulgular: Endokan düzeyi, erken ve geç preeklampsi grupları arasında ve kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Preeklampsi grubunun endokan düzeyi ile kontrol grubu endokan düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktur (p>0,05). Erken ve geç başlangıçlı preeklampsi gruplarının serum endokan düzeyleri birbirleriyle karşılaştırıldığında istatistiksel olarak fark saptanmamıştır (p>0,05). Erken başlangıçlı preeklampsi grubu ile erken hafta gebelik kontrol grubunun endokan düzeyleri arasında fark yoktur (p>0,05), geç başlangıçlı preeklampsi grubu ile geç hafta gebelik kontrol grubunun endokan düzeyleri arasında da fark yoktur (p>0,05). Sonuç: Preeklampsi grubu ve kontrol grubu serum endokan düzeyleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktur. Erken ve geç başlangıçlı preeklampsi grupları karşılaştırıldığında ve bu gruplar (erken ve geç başlangıçlı preeklampsi) ayrı ayrı kendi kontrol grupları ile karşılaştırıldığında maternal serum endokan düzeylerinde anlamlı farklılık yoktur. Bundan sonra yapılacak daha kapsamlı çalışmalarda, erken haftada (11-14. hafta) maternal serum örnekleri alınarak, ileride erken ve geç preeklampsi tanısı alan gebeler ile sağlıklı gebeler belirlenip, endokan düzeyleri karşılaştırılabilir. Anlamlı fark olması halinde endokan, preeklampsi riski yüksek olan hastaların taramasında kullanılabilir.Anahtar kelimeler: Erken başlangıçlı preeklampsi, geç başlangıçlı preeklampsi, endokan, ESM-1

ABSTRACTObjective: Hypertension in pregnancy is one of the major causes of both maternal and fetal morbidity and mortality, and seen in nearly 10% of all pregnancies. Preeclampsia can be divided into two categories according to the gestational age onset of the disease: early onset preeclampsia (<34 weeks of gestation) and late onset preeclampsia (≥34 weeks of gestation). Intrauterine growth retardation and diffuse placental pathologies are more common in early onset preeclampsia and related with a higher risk of maternal complications and fetal demise. Because of the invasion defect of trophoblasts, ischemia occurs as a cause of endothelial damage and dysfunction. Endocan (ESM-1) is a serum proteoglycan and a marker of endothelial dysfunction and inflammation. There is no consensus on serum endocan levels between preeclamptic and healthy pregnancies as a result of inadequate number of research. This case control study is designed to compare serum endocan levels of early and late onset preeclampsia with healthy pregnancies. Materials and methods: Thirty-seven non-complicated healthy pregnancies and 41 pregnancies complicated with preeclampsia (early onset preeclampsia n=25, late onset preeclampsia n=16) are included. ELISA method is used to determine endocan levels in maternal serum samples. Results: There is no significant difference in serum concentration of endocan between preeclampsia and the control groups (p>0,05). When endocan levels of early and late onset preeclampsia are compared, there is no significant difference either (p>0,05). Maternal serum concentration of endocan is not significantly different between early onset preeclampsia group and early gestation pregnancy control group (p>0,05). In addition, serum concentration of endocan is not significant between late onset preeclampsia group and late gestation pregnancy control group (p<0,05). Conclusion: There is no significant difference between serum endocan levels neither between early and late onset preeclampsia when compared with associated control groups, nor between early and late onset preeclampsia groups. Future comprehensive studies may focus on obtaining maternal serum in first trimester (11-14 weeks of gestation) and define pregnancies that present with early and late onset preeclampsia to compare serum endocan levels with healthy pregnancies. If results show significant difference then endocan may also be used in screening patients having high risk of preeclampsia.Keywords: Early onset preeclampsia, late onset preeclampsia, endocan, ESM-1