Akciğer tüberkülozlu hastalarda serumda tiyol-disülfid dengesinin hastalık yükü ve izoniyazid direnci ile ilişkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, akciğer tüberkülozu hastalarında oksidan-antioksidan dengenin, yeni bir yöntem olan serumda tiyol-disülfid ölçümleri aracılığıyla değerlendirilmesi ve bu dengenin hastalık yaygınlığı, izoniyazid direnci ve tedaviyle ilişkili değişimlerinin saptanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: İleriye dönük gözlemsel bu çalışmaya, 01.06.2018-01.12.2018 tarihleri arasında Sağlık Bakanlığı Üniversitesi Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Hastanesinde yatarak tedavi edilen yeni tanı akciğer tüberkülozlu 49 hasta ve 34 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Hastaların tedavi öncesi, tedavinin 4., 7. ve 30. günlerinde alınan serum örneklerinde tiyol-disülfid dengesi araştırıldı. İzoniyazid direnç durumları, radyolojik ve mikrobiyoloik hastalık yaygınlıkları, eritrosit sedimentasyon hızı, C-reaktif protein, lökosit ve albümin değerleri kaydedildi. İstatistiksel analizler SPSS-25.0 ile yapıldı. İstatistiksel anlamlılık p<0,05 olarak kabul edildi.Bulgular: Disülfid değerleri; literatürdeki diğer enfeksiyöz hastalıkların aksine hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulundu (p<0,05). Hastaların yatış akciğer grafilerindeki hastalık yaygınlığına ve kavite varlığına göre kıyaslandığında; doğal tiyol, total tiyol ve disülfid değerlerinin sayıca yaygın hastalıkta daha düşük olduğu görüldü ancak; gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Balgam yayma ARB pozitifliği ile tanı alanların diğer yöntemlerle (balgam kültürü, bronş lavajı, histopatolojik ve PCR yöntemi) tanı alanlara göre, doğal ve total tiyol değerlerinde anlamlı olarak düşüklük saptandı (p<0,05). Doğal tiyol değerleri tedavinin 7. ve 30. günlerde, tedavi öncesine göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0,05). Doğal ve total tiyol değerleri ile albümin arasında pozitif korrelasyon saptandı (r=-0.53, p<0,001). İzoniyazid direnci saptanan (n=6, %12) ve saptanmayan (n=43) hastaların tiyol-disülfid değerleri karşılaştırıldığında anlamlı fark saptanmadı.Sonuç: Tüberkülozda basil yükü ile oksidan stres arasında anlamlı bir ilişki saptanmış ve tedavi ile tiyol disülfid dengesinin antioksidan yöne kaydığı görülmüştür. Bu bulgularla tiyol-disülfid dengesinin hastalık takibinde kullanılabileceği söylenebilir ancak tanıda kullanılabilmesi için daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.Araştırmamız, tüberküloz hastalığında oksidan / antioksidan dengesini ucuz ve patenti bir Türk bilim adamına ait olan tiyol-disülfid yöntemi ile değerlendiren ilk çalışmadır.

Aim: This study aimed to evaluate oxidant-antioxidant profile of pulmonary tuberculosis patients by a novel method measuring thiol-disulfide values in serum and to establish the changes of this homeostasis through the treatment, by severity of the disease and isoniazid resistance. Material and method: This prospective observational study conducted from 01.06.2018 to 01.12.2018, in University of Health Sciences Sureyyapasa Chest Diseases and Thoracic Surgery Training and Research Hospital, on 49 newly diagnosed pulmonary tuberculosis patients and 34 healthy control. The thiol-disulfide levels analized in the serum of patients before the treatment and on 4th, 7th and 30th days of treatment. Isoniazid resistance, radiological and microbiological severity of the disease, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, leukocyte, hemoglobin and albumin were recorded. Statistical analyses were calculated by SPSS-25.0 and p<0,05 was considered as statistically significant.Results: Serum disulfide levels were lower in pulmonary tuberculosis group than the control group, contrary to other infectious diseases (p<0,05). Severity of the disease was evaluated by parenchymal involvement and the presence of cavity on the chest radiographs, there was no statistically significant difference between the groups. Native and total thiol levels were found to be significantly lower in the group that diagnosed by sputum smear ARB positivity than those diagnosed with other methods (sputum culture, PCR, bronchial lavage, histopathological) (p<0,05). The native thiol levels were significantly higher on 7th and 30th days of the treatment than before the treatment (p<0.05). There was no significant difference in thiol-disulfide values of patients with isoniazid resistance (n=6,12%) and the group that has no drug resistance (n=43). Positive correlation was found between native thiol, total thiol values and albumin (r=-0.53, p<0,001).Conclusion: There was a significant relationship between bacillus load and oxidant stress in tuberculosis. These findings suggest that the thiol-disulfide balance can be used in follow-up of the disease, but more comprehensive studies are needed to use for diagnostic purposes. Our study is the first research that evaluates the oxidant/antioxidant balance in tuberculosis disease by the thiol-disulfide method which is cheap and patented by a Turkish scientist.