Dejeneratif lomber spinal stenozun dekompresif cerrahi tedavisinde dinamik ve rijid rod stabilizasyonu uygulanan hastaların orta dönem klinik ve fonksiyonel sonuçları

Abstract

Dejeneratif lomber spinal stenoz (DLSS) spinal kanal ve nöral foramenlerin kemik veya yumuşak doku değişikliklerine bağlı daralmasıdır. Klinik olarak bel ağrısı, bacak ağrısı ve nörojenik kladikasyo şikayetleri görülebilir. Konservatif tedaviye cevapsız günlük yaşam aktiviteleri kısıtlanmış hastalara cerrahi tedavi uygulanır. DLSS tedavi sonuçları, ortak bir tedavi yaklaşımının oluşması, hastalara faydasız girişim ve çoklu ameliyattan kaçınılması ve en önemlisi hastalara anlamlı bir iyilik halinin kazandırılması bakımından önem arz etmektedir. Bu çalışmada DLSS tanısı ile dekompresyon sonrası dinamik veya rijid rod stabilizasyonu uygulanan olguların orta dönem klinik ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.Bu çalışmaya kliniğimizde Haziran 2012- Haziran 2017 tarihleri arasında DLSS tanısıyla posterior dekompresyon ve spinal enstrüman kullanılarak stabilizasyon yapılan 48 hasta dahil edildi. Hastaların preoperatif ve postoperatif en az 1 yıl sonraki dönemde ağrı, disabilte ve yaşam kalitesini değerlendirmek amacıyla görsel analog skalası (VAS), Oswestry yetmezlik indeksi (ODI) ve kısa form-36 (SF-36) kullanıldı.Çalışmaya katılan 48 hastanın 40'ı kadın (%83), 8'i erkekti (%17). Olgularımızın yaş ortalaması 64.5 (aralık;50-80) idi. Hastaların %81'de (N;39) en az bir, %46'sında (N;22) iki ve daha fazla sistemik hastalık vardı. Ortalama dekompresyon seviye sayısı 2,33 (aralık;1-6) idi. Ortalama 4,91 (aralık;2-10) seviye enstrumantasyon uygulandı. Hastaların %33,3'ünde (N;16) dinamik rod, %66,7'sinde (N;32) rijid rod kullanıldı. 20 hastaya (%41,6) TLİF uygulandı. Ameliyat sonrası ortalama takip süresi 36,4 aydı.Cinsiyete göre erkek hastalarda Sosyal İşlevsellik (p=0,026), Yaş guruplarına göre 65 yaş ve altı hastalarda Ruhsal Sağlık (p=0,020), TLİF uygulanımına göre TLİF uygulanmayan hastalarda ODİ (p=0,047), takip süresine göre 2 yıldan fazla takip süresi olan hastalarda Genel Sağlık Algısı (p=0,037) ve komplikasyon varlığına göre, komplikasyon gelişmeyen hastalarda ODİ, VAS, Fiziksel Fonksiyon ve Sosyal İşlevsellik (p<0,05) skor farkları istatiksel olarak anlamlı bulunurken, diğer skor farkları arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Enstrumante edilen seviye sayısı ve ROD gruplarına göre skor farkları arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı (p>0,05).Sonuç olarak olguların ameliyat öncesi ve sonrası takiplerinde kaydedilen tüm testlerin skorları karşılaştırılmış ve istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.001). Bu durum DLSS'lu hastalara uyguladığımız dekompresyon sonrası spinal enstrümanlı stabilizasyonun klinik ve fonksiyonel sonuçlarının iyi olduğunu göstermektedir (p<0.001). Ayrıca çalışmamızdaki komplikasyon oranlarına baktığımızda üst segment dejenerasyonu ve implant yetmezliğine bağlı komplikasyonların tamamının dinamik rod kullanılan hastalarda görülmesi, dinamik rod stabilizasyonuna kıyasla rijid rod kullanımının daha güvenilir bir stabilizasyon yöntemi olduğunu düşündürmektedir (%31,2). Dinamik rod kullanılan olgularda, göreceli olarak yüksek oranda komplikasyon görülse de hastaların ROD gruplarına göre skor farklarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmaması dinamik rod sistemi kullanımının da klinik yarar sağladığını göstermektedir (p>0,05).Anahtar Kelimeler: cerrahi tedavi, dejeneratif spinal stenoz, dinamik stabilizasyon, rijid füzyon.

Degenerative lumbar spinal stenosis (DLSS) refers to the narrowing of the spinal canal and neural foramina due to changes in the bone tissue or soft tissue. Complaints such as back pain, leg pain and neurogenic claudication can be clinically observed. Surgical treatment is applied to patients whose daily life activities become restrictedand who are unresponsive to conservative treatmentprocedures. DLSS treatment results are very important to form a common treatment approach, to avoid ineffective interventions and multiple operations, and most importantly, to provide a meaningful well-being to patients. In this study, we aimed to evaluate the mid-term clinical and functional outcomes of patients diagnosed with DLSS who underwent dynamic or rigid rod stabilization following decompressive surgical treatment.This study included 48 patients who underwent posterior decompression and stabilization using a spinal instrument between June 2012 and June 2017 in our clinic. Visual analog scale (VAS), Oswestry deficiency index (ODI) and short form-36 (SF-36) were used to evaluate pain, disability, and quality of life preoperativelly andat least 1 year postoperatively.Among 48 patients involved in the study 40 were female (83%) and 8 (17%) were male. The mean age of our patients was 64,5 (in the range of 50-80). 81% (N; 39) of the patients had at least one, 46% (N; 22) had two or more systemic diseases. The mean number of decompression levels was 2.33 (in the range of 1-6). The average 4,91 (in the range of 2-10) level of instrumentation was applied. Dynamic rod was used in 33,3% (N; 16) of the patients and rigid rod in 66.7% (N; 32). TLIF was applied to 20 patients (41,6%). The mean follow-up period was 36,4 months.The following score differences were statistically significant: according to gender Social Functioning (p = 0,026) score differences in male patients, according to age Emotional Well-being (p = 0,020) score differences in patients 65 years or older, in terms of TLIF application ODİ (p = 0,047) score differences in patients on whom TLIF was not applied, according to follow-up period general health in patients with a follow-up period of more than 2 years (p = 0,037) and in terms of complication patterns ODI, VAS, Physical Functioning and Social Functioning (p <0,05) score wdifferences in patients who developed no complication. However, we observed no significant relationship between other test scores. Also, there was no significant relationship between instrumentation levels and ROD groups (p> 0.05).As a result, our study compared the scores of all the tests recorded before and after the surgery and identifiedthe istatistical significance (p <0.001). According to our findings, when we applied stabilization with a spinal instrument on post-decompression patients with DLSS, we obtained satisfactory clinical and functional results (p <0.001). In addition, the analysis of the complication rates in our study shows that all of the complications related to upper segment degeneration and implant failure are seen only in patients with dynamic rod. This finding suggests that rigid rod use provides more reliable stabilization method compared to dynamic rod stabilization (31,2%). Although a relatively high rate of complication is seen in patients with dynamic rod, there is no statistical significance in the score differences of these patients compared to the ROD groups. This shows that the use of dynamic rod system has clinical benefits as well (p> 0.05).Key words: degenerative spinal stenosis, dynamic stabilization, rigid fusion, surgical treatment.