Konjenital duodenal obstrüksiyonlu olgularda mortalite ve morbiditeyi etkileyen faktörlerin belirlenmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Konjenital duodenal obstrüksiyon, yenidoğanlarda görülen intestinal obstrüksiyonun en sık sebeplerinden biridir. Bu çalışmada, kliniğimizde opere edilen konjenital duodenal obstrüksiyon tanılı hastalarda, mortalite ve morbiditeye etkili faktörlerin ortaya konulması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, 1 Ocak 2004 - 1 Ocak 2017 tarihleri arasında kliniğimizde konjenital duodenal obstrüksiyon tanısı ile opere edilen hastaların, tüm hastane kayıtları retrospektif olarak incelenerek; hastalar demografik özellikler, klinik prezentasyon, eşlik eden anomaliler, cerrahi tedavi ve sonuçlar açısından değerlendirildi.Bulgular: 13 yıllık sürede; konjenital duodenal obstrüksiyon tanılı 68 yenidoğan olgu opere edildi (36 erkek, 32 kız). Olguların 46'sı (%67,7) prematüre idi. Ortalama doğum haftası 35,7±3,1 hafta (28-44 hafta) ve ortalama doğum ağırlığı 2477±651,5 gram (1100–4100 gram) idi. Olguların 37'sinde (%54,4) ek anomali veya patoloji mevcuttu. Tüm olguların 16'sında (%23,5) konjenital kalp hastalığı, 13'ünde (%19,1) ise Down sendromu saptandı. Ek anomali eşlik eden hastaların tam doz enteral beslenmeye geçiş zamanı ek anomali eşlik etmeyen hastalara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksekti (p=0,040). Ek anomali eşlik eden ile ek anomali eşlik etmeyen hastalar kıyaslandığında i beslenmeye başlama süreleri ve taburculuk sürelerinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,063 p=0,083). On yedi hastada (%25) sepsis, ileus, beslenme intoleransı, safralı kusma gibi postoperatif komplikasyonlar gelişti. Olguların 3'ü (%4,4) reoperasyon gerektirdi. Olguların 63'ü (%92,6) taburcu edilirken, 5 olgu (%7,4) ameliyattan sonra ortalama 27,2±14,1 gün (11-43 gün) sepsis ve eşlik eden ağır konjenital malformasyonlar nedeniyle kaybedildi. Eksitus olan hastaların sepsis oranı taburcu olan hastalara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksekti (p<0,001). Sonuç: Konjenital duodenal obstrüksiyonlu olgularda ek anomali varlığı, mortalite ve morbidite riskini arttırmaktadır. Sepsis ve ağır konjenital kardiak malformasyonlar prognozu kötü yönde etkilemektedir.

Background and Aim: Congenital duodenal obstruction is one of the most common causes of neonatal intestinal obstruction. More than half of the patients have associated abnormalities, such as; down syndrome, congenital heart disease and malrotation; have impact on mortality and morbidity. In this study, we aimed to establish the factors affecting mortality and morbidity in patients, underwent surgical treatment, due to congenital duodenal obstruction.Materials and Methods: The hospital records of patients who were operated with congenital duodenal obstruction diagnosis in our clinic were reviewed retrospectively, between January 1st, 2004 and january 1st, 2017. Patients were evaluated according to their demographic features, clinical presentation, associated anomalies, surgical treatment and outcomes. Results: 68 newborns (36 males, 32 females) with congenital duodenal obstruction were operated in the period of 13 years. The forty six patients (67.7%) were premature. The mean gestational age for all patients was 35.7±3.1 weeks (28-44 weeks), the mean birth weight was 2477±651.5 gram (1100–4100 gram). Associated abnormalities were detected in 37 patients (54.4%). Sixteen patients (23.5%) had congenital cardiac malformations and 13 patients (19.1%) had Down syndrome. The time required to achieve full enteral feeding was significantly higher (p=0,040) statistically in patients with additional anomalies compared to the patients without additional anomalies. There was no statistically significant difference for starting enteral feeding time and discharge time (p=0.063 p=0.083) between two groups. The postoperative complications such as bilious vomiting, brid ileus, septicemia were seen in 17 patients (25%). Three patients (4.9%) were reoperated. Sixty three patients (94.1%) have survived and 5 patients (7.4%) were died in 27.2 ± 14.1 days (11-43 days) in postoperative period, due to septicemia and associated severe congenital malformations. The rate of septicemia was statistically higher in died patients than discharged patients (p<0.001). Conclusion: The presence of associated abnormalities in the patients with congenital duodenal obstruction increases the risk of morbidity and mortality. Septicemia and severe congenital cardiac malformations affect prognosis poorly.