Torakolomber vertebra kırıklarının posterior yaklaşım ile enstürümantasyonunda 2 üst – 2 alt ve 2 üst - 1 alt segment tespitlerinin karşılaştırılması

Abstract

Torakolomber patlama kırıklarının tedavisi tartışmalıdır. Önceki çalışmalarda, kısa segment tanımı bir tane üst ve bir tane alt vertebra fiksasyonu içerir. Olgularımızda kısa segment enstrümantasyonda 3 seviye tespit edildi. Bu nedenle kısa segment enstrümantasyon yerine seviye koruyucu cerrahi olarak adlandırılmalıdır. Bu çalışmada amacımız bu kırıkların tedavisinde kısa segment ve uzun segment enstrümantasyonlarını karşılaştırmaktı. Kısa enstrümantasyonu iki seviyenin üstünde ve bir seviyenin altında kırık vertebra (pedikül vidalarıyla alt vertebraya tutturulmuş infra-laminar kancaları) altında pedikül fiksasyonu olarak kabul edildi. Uzun enstrümantasyonu kırık vertebranın iki seviye üstünde ve iki seviye de altında yapıldı. Toplam 25 hasta arasında, Grup 1, kısa seğment pedikül fiksasyonu ile tedavi edilen on hastayı, Grup 2 ise uzun segment enstrümantasyonu ile tedavi edilen on beş hastayı içermektedir. Lokal kifoz, sagital indeks, anterior vertebral yükseklik sıkışması ve kanal çapı genişlemesi ölçümleri, iki grup arasında son takipte benzer düzelme gösterdi. Bununla birlikte, Grup 1 ve Grup 2 arasında klinik sonuç açısından anlamlı bir fark vardı (Hannover skorlama sistemi, Oswestry sakatlık anketi ve lomber bölgenin hareket aralığı nötr (0) ile karşılaştırıldığında). Radyografik parametreler iki grup arasında aynıydı. Bununla birlikte, klinik parametreler kısa enstrümantasyonunun torakolomber patlama kırığı kırığının daha etkili bir yönetimi olduğunu göstermiştir.

The treatment for thoracolumbar burst fractures is controversial. Previous studies, the short segment description involves one above and one below vertebras fixation. 3 levels were detected in short segment instrumentation in our cases. So, it must be called level protecting surgery instead of short segment instrumentation. Our aim in this study was to compare short-segment and long-segment instrumentation in the treatment for these fractures. Short segment instrumentation was considered as pedicle fixation two levels above and one level below the fractured vertebra (infra-laminar hooks attached to lower vertebra with pedicle screws). Long segment instrumentation was done two levels above and two levels below the fractured vertebra. Among a total of 25 consecutive patients, Group 1 included ten patients treated by short segment pedicle fixation, whereas Group 2 included fifteen patients treated by Long segment instrumentation. The measurements of local kyphosis, sagittal index , anterior vertebral height compression and canal diameter expansion demonstrated similar improvement at the final follow-up between the two groups. However, there was a significant difference between Group 1 and Group 2 regarding clinical outcome (Hannover scoring system, Oswestry disability questionnaire and the range of motion of the lumbar region compared to neutral (0)). The radiographic parameters were the same between the two groups. However, the clinical parameters demonstrated that Short segment instrumentation is a more effective management of thoracolumbar burst fracture