İzmir ili'nde eğitimlerini sürdüren çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlık öğrencilerinde tükenmişlik sendromu

Abstract

Amaç: Bu çalışmada İzmir ili içerisinde görev yapmakta olan çocuk sağlığı ve hastalıkları asistan doktorlarının tükenmişlik sendromu açısından araştırılmaları ve bu sendroma neden olan etmenleri değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bulgular: Çalışmaya alınan çocuk sağlığı ve hastalıkları asistan doktorların (ortanca yaş: 28 yıl) 68'i bayan (% 66,7) , 34'ü erkek (%33,3) olup, 34'tünün evli (%33,3) olduğu belirlenmiştir. Ayrıca tüm asistan hekimlerin 79' unun (%77,5) istifa etmeyi düşündüğü,74'nün (%72,5) ise aynı hastanede çalışmak istemediği, 99'nun (%97,1) kendine yeterince zaman ayıramadığı tespit edilmiştir. İncelenen asistan doktorların % 70,6'sında duygusal tükenme, % 76,5'inde duyarsızlaşma, % 72,8'inde kişisel başarı düşüklüğü ve %60,8'inde iş doyumu düşüklüğü saptanmıştır. İleri yaş, asistanlıktan memnun olmama, bölümün geleceğini olumsuz olarak görme, asistanlıktan istifa etmeyi düşünme ve hekimliği bırakmayı düşünme ile iş doyumu arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Asistanlıktan memnun olmama, aylık gelir düşüklüğü, iş yerinden memnun olmama, S.B. Eğitim ve Araştırma hastanelerinde çalışma, asistanlıktan istifa etmeyi düşünme ve hekimliği bırakmayı düşünme ile duygusal tükenme arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı saptanmıştır (p<0.05). Ayrıca asistanlıktan memnun olmama ile duyarsızlaşma arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Çalışmamıza dahil edilen Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları asistanlarında, düşük iş doyumu, yüksek duygusal tükenme, yüksek duyarsızlaşma ve düşük kişisel başarı saptanmıştır. Bu veriler, başta Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları asistanları olmak üzere tüm asistan doktorların tükenmişliğini azaltmak için, konu ile ilgili tüm yöneticilerin gerekli önlemlerin alınması ve asistan hekimlerin desteklenmesi gerektiğini göstermektedir.

Objective: In this study, situation of assistant pediatricians working in Izmir in terms of burnout syndrome has been investigated and leading factors of the syndrome have been evaluated. Results: It was found that 68 participants were female (66.7 %), 34 male (33.3 %) (median age: 28 years), 34 married (33.3 %). In addition, 79 of them (72.5 %) thought to resign, 74 (72,5%) person didn't want to work at same hospital, 99 (97,1 %) declared that they were spare enough time for themselves. It was determined that 70,6 % of assistant doctors have high level of emotional exhaution, 76,5 % had high desentization level, 72,8 % had low personal accomplishment and 60,8 % had low work satisfaction. Relation between work satisfaction and age, being satisfied with assistance, presume the future of the department negative, thinking to resign from assistance and thinking to quit medicine were found statiscally significant (p<0.05). Emotional Exhaustion and dissatisfaction with being assistant, low montuly income, dissatisfaction with working place, working at Educational and Reseach hospitals tied to the Ministry of Health, thinking to resign from assistance and quit medical education were found statistically considerable (p<0.05). The relation between desentization and being dissatisfied with assistance was found significant (p<0.05).Conclusion: Among the participant Children Health and Diseases Assistants, low work satisfaction, high emotional exhaustion, high desentization and low personal accomplishment were determined. These data indicate that relevant administrators should take necessary measures primarily for Children Health and Diseases assistants and all assistant doctors and they should be supported accordingly.