Acil serviste kontrastlı batın bilgisayarlı tomografisi ile tanı konulan akut apandisit olgularının geriye dönük incelenmesi

Abstract

Akut apandisit (AA) tanısı fizik muayene, laboratuvar ve görüntüleme yöntemlerinin birlikte değerlendirilmesiyle konulur. Görüntüleme yöntemlerinin kullanıma girmesiyle tanı nispeten kolaylaşmıştır. Ancak hangi hasta profilinde, hangi görüntüleme yönteminin tercih edileceği soru işareti olarak karşımıza çıkmaya devam etmektedir. Çalışmamızda acil servise karın ağısı ile başvuran, ultrasonografi (US) sonucu negatif olan hastaların hangisinde kontrastlı batın bilgisayarlı tomografisi (BT) çekilmelidir sorusuna yanıt aradık. Çalışmaya batın US ve kontrastlı batın BT ile kan lökosit sayısı, polimorfonükleer hücre sayı ve yüzdesi, trombosit sayısı, ortalama trombosit volümü ve kan şekeri çalışılmış ve ameliyat raporu AA olarak raporlanmış olan 18 yaş üstü 289 hasta dahil edildi. Hastaların 156'sı (%54) erkekti. Çalışmaya katılan hastaların ortanca yaşları 33, ortanca lökosit sayısı 14000/μL, ortanca nötrofil sayı ve yüzde değerleri sırası ile 11000/μL ve %79 idi. Hastaların ortanca trombosit değerleri 255/μL, ortanca ortalama trombosit hacim değeri 8.9 fL, ortanca kan şekeri değeri ise 102 mg/dL idi. Çalışmaya alınan tüm hastaların (n=289) US ve kontrastlı batın BT mevcuttu. US sonucu normal apendiks olarak raporlanan 125 hastanın 69'unda kontrastlı batın BT ile akut apandisit olduğu saptandı. Hem US hem de kontrastlı batın BT sonucu normal olarak değerlendirilen ancak operasyon raporu akut apandisit olan 56 hasta olduğu saptandı. Çalışmaya katılan hastaların 172'sinde kontrastlı batın BT sonucunun AA, 108'nin ise normal sonuç olarak raporlandığı tespit edildi. Çalışmamızda hastaların yalnızca %14.5'inde US ile akut apandisit tanısı konulduğunu bununla birlikte kontrastlı batın BT çekilen hastalarda ise bu oranın %61.6 olduğunu saptadık. Bu çalışma ile US normal olan hastalarda şüphe varlığında kontrastlı batın BT çekiminin hastaların tanısına ulaşılmasında yol gösterici olduğunu saptadık. Ayrıca görüntüleme yöntemlerinin her ikisinin de normal olarak raporlandığı hastalarda klinik şüphenin devam etmesi nedeni ile opere edilen hastaların AA olarak sonuçlanmış olması öykü ve fizik muayenenin tanıya ulaşmadaki temel basamaklar olduğunu göstermesi açısından önemli olduğunu düşüncesindeyiz.

Acute appendicitis (AA) is diagnosed by the usage of physical examination, laboratory testing and imaging methods together. Diagnosing has became relatively easier with the introduction of diagnostic imaging methods. However, which imaging method will be preferred in which specific patient profile remains to be a question. In this study, we tried to answer the question 'Which patients should undergo contrast-enhanced abdominal computed tomography (CT)?' in patients referring to ED with abdominal pain and have negative ultrasonographic (US) results. 289 patients over 18 years of age whose confirmed as AA by the operation result and underwent US and contrast-enhanced abdominal CT as well as whose leukocyte count, the number and percentage of polymorphonuclear cells, platelet count, mean platelet volume and blood glucose have been studied were included in the study. 156 of the patients (54%) were male. The median age of the patients in the study was 33, the median leukocyte count was 14000/μL, the median neutrophil count and the percentage was 11000/μL and 79%, respectively. The median platelet count of the patients was 255/μL, the median value of the mean platelet volume was 8.9 fL, and the median blood glucose level was 102 mg/dL. All patients in the study (n=289) had an US and contrast-enhanced abdominal CT. In 125 patients whose US results reported as normal, 69 patients were diagnosed as AA according to contrast-enhanced abdominal CT. 56 patient with negative results on both US and abdominal CT were diagnosed as AA according to the operation results. 172 patients were diagnosed as AA with abdominal CT and in 108 patients, abdominal CT reported the appendix was normal. In our study, we found that only 14.5% of patients were diagnosed as AA with the use of US whereas this percentage was 61.6% with the use of contrast-enhanced abdominal CT. With this research, we determined that contrast-enhanced abdominal CT is crucial for diagnosis when the suspicion remains despite US findings. Furthermore, since the patients with both negative imaging results who have been operated due to clinical suspicion reported to be AA, we believe patient history and physical examination are still the fundamental steps that leads us to the diagnosis.