OTA/AO 23C3 distal radius kırığı olan hastalarda kırık hatları ve parçalanma bölgelerinin haritalanması

Abstract

AMAÇDistal Radius kırıkları acil serviste en sık karşılaşılan kırıklardır. El bileği eklemi kompleksanatomik ve biyomekanik yapıya sahiptir. Bu nedenle kırık geliştiğinde değerlendirme vetedavi planlamasında zorluklarla karşılaşılır. Eklem içi parçalı distal Radius kırıklarında en iyitedavi yöntemi le ilgili bir konsensüs mevcut değildir.OTA/AO ve Fernandez sınıflama sistemleri distal Radius kırıklarında sıklıkla kullanılır. Heriki sınıflandırma sisteminin de düşük gözlemci içi ve gözlemcilerarası güvenilirliği mevcuttur.Ayrıca, eklem içi kırık paternleri hakkında bilgi vermemektdirler. Bu çalışmanın amacıOTA/AO 23C3 distal Radius kırığı olan hastaların BT görüntüleri kullanılarak kırık hatları veparçalanma bölgelerinin tanımlanmasıdır.MATERYAL VE METOTAksiyel tomografi görüntüleri kullanılarak, tek cerrah tarafından tedavi edilmiş 34 OTA/AO23C3 distal radius kırığı analiz edildi. Her kırık için kırık hatları ve parçalanma bölgeleriçizildi. Elde edilen haritalar dijital ortamda grafik programı yardımıyla üstüste yerleştirilerektüm kırıkları içeren kırık hattı ve parçalanma bölgesi haritaları elde edildi. Bu haritalarüzerinden majör ve minör kırık hatları belirlendi. Kırık paternleri ortaya çıkarıldı. Bir merkezimajör ve 4 periferik minör kırık bölgesi tanımlandı.BULGULARMajör kırık hatlarının tamamının (100%) distal Radius eklem yüzeyi merkezinden geçtiğiizlendi. Bir santral majör ve 4 periferik minör bölgelerin ''Tarihi su testisi''şeklinioluşturduğu gözlendi. Her hastada en az 4 kırık fragmanı olduğu belirlendi. Tüm hastalarda(100%) parçalanma izlendi. Bu parçalanmanın distal Radius eklem yüzeyi merkezinde vedorsoradial kadrana doğru uzanım gösterdiği belirlendi.SONUÇBu çalışmada OTA/AO 23C3 distal Radius kırıkları için uygun kırık paterni tanımlanmıştır.Tanımlanan patern: merkezi yerleşmiş dordoradial kortekse uzanım gösteren parçalanmabölgesi, Lister tüberkülü bölgesi, medial bölge, volar bölge ve radial bölgelerdenoluşmaktadır. Bu patern majör kırık hatlarının uzanımı neticesinde oluşmuştur. Tanımlananbu kırık paterni yeni sınıflandırmaların geliştirilmesi, uygun cerrahi yaklaşımların seçilmesive yeni implant tasarımları gibi konularda yol gösterici olabilir.

OBJECTIVESDistal radius fractures are the most common fractures seen in the emergencydepartment. Wrist joint has complex anatomy and biomechanics. These cause difficultevaluation and treatment planning when fracture develops. There is not a consensus aboutbest treatment method of intra-articular distal radius fractures. OTA/AO and Fernandezfracture classification systems are used commonly for distal radius fractures. Both thesesystems have low intra-observer and inter-observer reliability. Also, they cannot identifyintra-articular fracture patterns. Aim of this study was defining fracture lines andcommunition zones in OTA/AO 23C3 distal radius fractures from CT images.METHODSUsing axial computed tomography images, 34 consecutive OTA/AO 23C3 fracturestreated by a single surgeon were analyzed. For each fracture, a map of the fracture lines andzones of comminution was drawn. Each map was digitized and graphically superimposed tocreate a compilation of fracture lines and zones of comminution. Based on this compilation,major and minor fracture lines were identified and fracture patterns were defined. Specifically1 central major and 4 peripheral minor area was identified.RESULTSOne hundred percent of major fracture lines were involved in the central region of distalradius articular surface. 1 major central zone and 4 minor peripheral zones described as an''ancient water bottle'' shape. Therefore, at least 4 main fragments existed in every singlecase. Comminution was present in all cases (%100), and it was predominantly locatedcentrally and in the dorsoradial quarter.CONCLUSIONSThere is a consistent fracture pattern underlying the majority of OTA/AO type 23C3distal radius fractures that could be defined as: central comminution zone with dorsoradialextension, Lister tubercle, medial, volar and radial zones. These result from a major fractureline extending from the central zone to dorso-radial cortex. The comminution commonlydistinguishing distal radius fractures occurs from secondary fracture lines through the centrumof the distal radius articular surface and in the dorsoradial region close to it. Knowledge ofthis constant pattern should influence surgical approaches and possibly implant design.