Tip ıı diabetes mellitus' lu hastalarda glisemik kontrol ve mikrovasküler komplikasyonlar ile solunum fonksiyon testleri arasındaki ilişki

Abstract

Diabetes mellitus, insülinin sekretuar ya da fonksiyonel yetmezliği sonucu oluşan uygunsuz hiperglisemi ile karakterize kronik, endokrin ve metabolik bir hastalıktır. Kronik mikrovasküler ya da makrovasküler komplikasyonlara yol açabilir. Deneysel çalışmalar, sahip olduğu geniş kapiller ağ nedeni ile diabetes mellitus'un mikroanjiyopatik komplikasyonlarında akciğerlerin de hedef organlardan biri olabileceğini göstermiştir. Biz bu çalışmada tip II diabetes mellitus hastalarında glisemik kontrol ve saptanan mikrovasküler komplikasyonlar ile solunum fonksiyon testleri arasındaki ilişkiyi inceledik.Çalışmamızda, 31 tip II DM hastasının solunum fonksiyon testlerinden FEV1, FVC, FEV1/FVC, DLCO, DLVA değerleri ile HBA1C ve mikrovasküler komplikasyonları olan ve olmayan hastaların özellikleri karşılaştırılmıştır. Her bir mikrovasküler komplikasyon için yine hasta özellikleri ve solunum fonksiyon testleri, komplikasyonu olan ve olmayan gruplarda karşılaştırılmıştır. Hastalarda HbA1C nin doğrusal artışı ile FEV1 ve FVC değerlerinde anlamlı derecede düşme, FEV1/FVC değerlerinde anlamlı şekilde artış saptanmıştır. DLCO ve DLVA değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır. Mikrovasküler komplikasyonu olamayan hastalarda HbA1C'nin ortalama değerleri düşük, FVC nin % cinsinden ortalama değerleri ise anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Mikrovasküler komplikasyonlar ayrı ayrı incelendiğinde alt gruplar arasında solunum fonksiyon testlerinde ya da hasta özelliklerinde anlamlı fark saptanmamıştır.Sonuç olarak çalışmamızda, sigara içme öyküsü ya da kardiyopulmoner hastalık öyküsü bulunmayan tip II diyabetik hastalarda, glisemik kontrolün göstergesi olan HbA1C değerleri arttıkça, ortalama değerleri normalin sınırları içinde kalsa bile solunum fonksiyon testlerinde restriktif tipte değişiklikler meydana geldiği gösterilmiştir.

Diabetes mellitus is a chronic, endocrine and metabolic disorder characterised by inappropriate hyperglycemia resulted from either secretory or functional insulin deficiency. Diabetes could lead to chronic microvascular or macrovascular complications. Experimental studies revealed that lung could be one of the target organs of microangiopathic complications of diabetes mellitus, due to its wide capillary network. In this study, we explored the potential association between pulmonary functions and glycemic control and microvascular complications in patients with type II diabetes mellitus. We evaluated the association between HbA1C and pulmonary function tests including FEV1, FVC, FEV1/FVC, DLCO, DLVA; and compared the pulmonary function tests in patients with or without microvascular complications in 31 diabetic patients. The results showed a significant decrease in FEV1 and FVC values when HbA1C was increasing. There were no significant correlation between HbA1C and DLCO and DLVA values. The mean value of HbA1C was lower and the mean value of FVC (%) was significantly higher in patients without microvascular complications. Neither pulmonary functions nor patient characteristics were different in patients with each microvascular complication. As a conclusion, we detected restrictive type of pulmonary alterations in case of HbA1C increase, whic is an indicator of glycemic control, in type II diabetic patients with no history of either smoking or cardiopulmonary diseases.