İdiyopatik dilate kardiyomiyopati hastalarında fonksiyonel mitral yetersizliği ve serum ürik asit seviyesi arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

AmaçKronik kalp yetersizliği (KKY) hastalarında olası prognozu öngörebilmek ve ölüm riskini belirlemek için bir dizi mortalite prediktörleri belirlenmiştir. Bu mortalite prediktörlerinden birtanesi olan fonksiyonel mitral yetersizliği (FMY) prognozu olumsuz etkilemekte, hemodinamik bozulmaya, volüm yükü artışına ve semptomların kötüleşmesine sebep olmaktadır. Kalp yetersizliğinde oksidatif stres düzeyini yansıtan serum ürik asit (ÜA) seviyesi artmış mortalite ile ilişkili diğer bir prognostik gösterge olup yeniden hastaneye yatış veya ölüm için yüksek riskli hastaları belirlemektedir.Kalp yetersizliğinde kötü prognostik gösterge olan bu iki durum arasındaki ilişki çok iyi bilinmemektedir. Hemodinamik bozulma ve nörohormonal aktivasyon sebebiyle oksidatif stres düzeyinde artışa sebep olabilecek FMY'nin varlığı ve derecesi ile oksidatif stres düzeyini gösteren ÜA arasında bir ilişki bulunabilir. Bu çalışmadaki amaç FMY ve serum ÜA seviyesi arasındaki ilişkiyi incelemektir.Materyal ve MetodÇalışmaya atriyal fibrilasyonu (AF) olmayan sinüs ritminde toplam 62 idiyopatik dilate kardiyomiyopati (İDKMP) hastası dahil edildi. Kreatinin değeri 2mgr/dl'den büyük olan veya hemodiyaliz tedavisi gören hastalar dışlandı. Hastalardan serum ÜA, B-tipi natriüretik peptid (BNP) ve kreatinin seviyelerinin ölçümü için venöz kan örneği alındı. Amerikan Ekokardiyografi Cemiyeti kılavuz önerilerine uygun şekilde ekokardiyografik inceleme gerçekleştirildi. Modifiye Simpson metodu ile sol ventrikül sistol sonu volüm (SVSSV), sol ventrikül diyastol sonu volüm (SVDSV), sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (EF) ölçüldü. Alan-uzunluk metodu ile hesaplanan sol atriyal volüm, vücut yüzey alanına (VYA) bölünerek sol atriyal volüm indeksi (SAVİ) tespit edildi. Mitral yetersizliği olan ve proksimal izovelosite yüzey alanı (PISA) izlenen hastalarda PISA yöntemi ile efektif regürjitan orifis area (EROA) hesaplandı. Tenting area (TA) parasternal uzun eksen görüntüde midsistolde mitral anülüs ve mitral kapak koaptasyon noktası arasındaki alanın planimetrik olarak ölçülmesiyle elde edildi.BulgularÇalışmaya dahil edilen İDKMP hastaları (ortalama yaş=48,5±13.5, n=62) mitral kapak EROA değerine göre ileri FMY olan grup A (EROA ≥0.2cm2, n=27) ve ileri FMY olmayan grup B (EROA < 0.2cm2, n=35) olacak şekilde ikiye ayrıldı. Grup A ve B arasında serum ÜA seviyesini etkileyebilecek yaş, VYA ve kreatinin değerleri açısından anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla 50.70±15.30 vs 46.80±11.89; p=0.263, 1.82±0.17m2 vs 1.83±0.18m2; p=0.570 ve 0.98±0.22mg/dl vs 0.87±0.17mg/dl; p=0.075).Her iki grup için ortalama ÜA değerleri hiperürisemik sınırlarda olmamakla beraber grup A'da serum ÜA seviyesi grup B'ye göre anlamlı derecede yüksekti (6.33±1.60 mg/dl vs 5.42±1.16mg/dl; p=0.012) ve tüm hastalar incelendiğinde TA ile serum ÜA seviyesi arasında pozitif korelasyon mevcuttu (r=0.351, p=0.005).Grup A'da NYHA fonksiyonel sınıf (2.77±0.57 vs 2.00±0.34; p<0.001), BNP (637.11±596.39pg/ml vs 148.74±238.28pg/ml; p<0.001), TA (4.52±1.11cm2 vs 2.85±0.96cm2; p<0.001), SAVİ (58.73±18.44ml/m2 vs 30.37±9.77ml/m2; p<0.001), SVSSV (165.81±52.16ml vs 119.77±43.49ml; p<0.001), SVDSV (232.48±68.90ml vs 176.74±49.76ml; p<0.001) değerleri grup B'ye göre anlamlı derecede yüksekti, EF ise anlamlı derecede düşüktü (%28.51±5.12 vs %33.11±6.67; p=0.002).Tüm hastalar incelendiğinde TA ile BNP, SAVİ, SVSSV, SVDSV gibi volüm yükünü gösteren parametreler arasında pozitif korelasyon mevcuttu (sırasıyla r=0.605 p<0.001, r=0.594 p<0.001, r=0.404 p=0.001, r=401 p=0.001).Tüm hastalar incelendiğinde serum ÜA seviyesi de SAVİ, BNP, SVSSV, SVDSV ile pozitif korelasyon gösterdi (sırasıyla r=0.365 p=0.004, r=0.301 p=0.017, r=0.281 p=0.027, r=0.268 p=0.035).SonuçBu çalışmada idiyopatik dilate kardiyomiyopati hastalarında serum ürik asit seviyesinin fonksiyonel mitral yetersizliği derecesi ile uyumlu olarak yükseldiği tespit edildi.

AimSeveral predictors have been determined to predict prognosis and mortality in patients with chronic heart failure (CHF). Functional mitral regurgitation (FMR), a predictor of mortality in CHF, causes volume overload, symptomatic and hemodynamic deterioration, and worsens prognosis. Uric acid (UA), a marker of oxidative stress, is an another predictor of mortality in CHF that can determine the patients who are at high risk for rehospitalization and death.The association between these two prognostic markers of worse outcome in patients with CHF is not well studied. FMR may cause an increase in level of oxidative stress because of hemodynamic deterioration and neurohumoral activation. Therefore, a relationship may exist between FMR and level of serum UA that is a marker of oxidative stress. The aim of this study was to investigate the association between FMR and level of serum UA in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy.Materials and methodsSixty two patients with idiopathic dilated cardiomyopathy in sinus rhythm were included into the study. Patients with creatinin level higher than 2 mgr/dl and/or hemodialysis treatment were excluded. Venous blood samples were taken to measure the levels of serum UA, B-type natriuretic peptid and creatinin. Examination of echocardiography was done according to the recommendations of American Society of Echocardiography. Left ventricular ejection fraction (LVEF), left ventricular end-diastolic (LVEDV) and end-systolic (LVESV) volumes were calculated using Simpson's modified biplane method. The left atrial (LA) volume was measured by using the area-length method. The left atrial volume index (LAVI) was obtained for all patients by dividing the LA volume by the body surface area. Effective regurgitant orifice area (EROA) was measured by using proximal isovelocity surface area method in patients with mitral regurgitation. Tenting area (TA) was calculated as the area enclosed between leaflets and annular plane of mitral valve by planimetry at mid-systolic parasternal lon-axis view.ResultsThe patients with idiopathic dilated cardiomyopathy (mean age = 48,5±13.5, n=62) were divided into two groups according to the severity of FMR: Group A (severe FMR, EROA ≥ 0.2cm2, n=27) and Group B (non-severe FMR, EROA < 0.2cm2, n=35). Age, body surface area and creatinin were not statistically different between the groups (50.70±15.30 vs 46.80±11.89; p=0.263, 1.82±0.17m2 vs 1.83±0.18m2; p=0.570 ve 0.98±0.22mg/dl vs 0.87±0.17mg/dl; p=0.075, respectively). Although the mean levels of serum UA were in normal range for both groups, the mean level of serum UA was significantly higher in Group A than Group B (6.33±1.60 mg/dl vs 5.42±1.16mg/dl; p=0.012). In addition, there was a positive correlation between TA and level of serum UA (r=0.351, p=0.005).NYHA functional class (2.77±0.57 vs 2.00±0.34; p<0.001, respectively), BNP (637.11±596.39pg/ml vs 148.74±238.28pg/ml; p<0.001, respectively ), TA (4.52±1.11cm2 vs 2.85±0.96cm2; p<0.001, respectively), LAVI (58.73±18.44ml/m2 vs 30.37±9.77ml/m2; p<0.001, respectively), LVESV (165.81±52.16ml vs 119.77±43.49ml; p<0.001, respectively), and LVEDV (232.48±68.90ml vs 176.74±49.76ml; p<0.001, respectively) were higher in Group A in comparison with Group B. LVEF was significantly lower in group A in comparision with Group B (28.51±5.12 % vs 33.11±6.67 %; p=0.002, respectively).There were positive correlation between TA and volume parameters such as BNP, LAVI, LVESV, and LVEDV (r=0.605 p<0.001, r=0.594 p<0.001, r=0.404 p=0.001, r=401 p=0.001, respectively). In addition, level of serum UA positively correlated with LAVI, BNP, LVESV, and LVEDV (r=0.365; p=0.004, r=0.301; p=0.017, r=0.281; p=0.027, and r=0.268; p=0.035, respectively).ConclusionIn this study, we showed a significant correlation between the level of serum UA and degree of FMR in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy.