Botulinum toksin tip a'nın yağ grefti yaşayabilirliği üzerine etkisinin incelenmesi

Abstract

Yağ grefti uygulamaları hem estetik hem de rekonstrüktif cerrahide günümüzde sıklıkla başvurulan bir tekniktir. Çoğu zaman dokuya hacim kazandırmak için uygulansa da skarların iyileştirilmesi ve kronik ağrı tedavisi gibi çok farklı alanlarda da kullanımı yaygındır. Birçok avantajının yanında yağ grefti uygulamalarının en büyük dezavantajı uygulanan alanda yaşayabilirliğinin öngörülemiyor olmasıdır. Bu konuda çok fazla çalışma yapılmasına rağmen henüz klinik uygulamaya giren optimal bir teknik ortaya konamamıştır. Bu çalışmanın amacı alıcı alana uygulanan botulinum toksin tip A'nın (Btx-A) yağ grefti yaşayabilirliği üzerine etkisinin incelenmesidir.YöntemÇalışmada 5 ayrı grupta 40 adet wistar-albino sıçan kullanıldı. Birinci gruba alıcı sahaya Btx-A uygulaması yapılmadan yağ transferi, ikinci gruba Btx-A ile eş zamanlı, üçüncü gruba Btx-A uygulamasından bir hafta sonra, dördüncü gruba Btx-A uygulamasından iki hafta sonra, beşinci gruba ise Btx-A uygulamasından dört hafta sonra yağ transferi yapıldı. Yağ transferi sonrası 12. haftada yağ greftleri geri alındı. Yağ transferi öncesi ve yağ greftlerinin toplanması sırasında sıçanların ve greftlerin ağırlıkları ölçüldü. 12. hafta sonunda alınan yağ greftleri üzerinde immünohistokimyasal boyamalar yapılarak adiposit yaşayabilirliği, nekroz, kist oluşumu, fibrozis ve enflamasyon değerleri ölçülerek bir skorlama sistemi ile veriler kaydedildi. BulgularTüm gruplardaki sıçanlar yağ transferi sonrasında 12. haftada sakrifiye edildi. Btx-A uygulanmayan gruptan elde edilen yağ grefti ağırlığı, Btx-A uygulanan ve en az bir hafta beklenen gruplara oranla istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu. Ayrıca adiposit yaşayabilirlik skorları karşılaştırıldığında Btx-A uygulanmayan gruptan elde edilen değerler de Btx-A uygulanan ve en az 2 hafta beklenen gruplara oranla istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük olarak saptandı.SonuçYağ grefti uygulaması öncesi alıcı alana en az 2 hafta önce yapılan Btx-A'nın yağ grefti yaşayabilirliğini arttırdığı tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Botulinum Toksin Tip A, Greft Alıcı Saha Uygulamaları, İmmünohistokimyasal Boyama, Yağ Grefti

ABSTRACTAimFat grafting techniques are frequently used for both aesthetic and reconstructive purposes. Although the main goal of this application is tissue augmentation, it is also used for improving the quality of the skin and scar tissue, eliminating the chronic pain of the tissue. In addition to many advantages of fat grafting, the biggest disadvantage of applying fat graft is the viability of grafted fat in the applied field is unpredictible. Although many studies have been made on this topic, an optimal technique has not been introduced into the clinical practice.The aim of this study is to examine the effect of botulinum toxin type A (Btx-A) on fat graft viability which applied to the recipient area.Matherials and Methods40 wistar-albino rats were used in this study in five groups. In first group fat transfer was made without Btx-A application, in second group fat transfer was made at the same time with Btx-A application, in third group fat transfer was made at one week after Btx-A application, in fourth group fat transfer was made at two weeks after Btx-A application, in fifth group fat transfer was made at four weeks after Btx-A application. Fat grafts were collected at 12 weeks after the transfer. Weight measurements of rats and fat graft material have been made before and after fat transfer. At the end of 12 weeks we applied immunohistochemical stain on collected fat grafts and we evaluate viability of adipocytes, necrosis, cyst formation, fibrosis and inflamation values by a scoring system.ResultsAll rats in all groups were sacrified at 12 weeks after fat transfer. The fat graft weight obtained from the group not applying Btx-A was found to be statistically lower than the groups that were administered Btx-A at least one week before the fat transfer. In addition, when the adipocyte viability scores were compared, the values obtained from the group not applied Btx-A were also found to be statistically lower than the groups that were administered Btx-A at least two weeks before fat transfer.ConclusionIt was determined that Btx-A, which was performed at least 2 weeks before the fat graft application, increased fat graft viability.Keywords: Applications on Recipient Field of Fat Graft, Botulinum Toxin Type A, Immunohistochemical Staining, Fat Graft