Mesanenin değişici epitel hücreli karsinomlarında AgNOR ve mitotik indeks yöntemlerinin tümör grade'i ve stage'i ile ilişkisi

Abstract

109 7. ÖZET Bu çalışma mesanenin DEHK tanısı alan olgularında proliferatif belirleyiciler olarak kabul edilen AgNOR ve MI yöntemini karşılaştırmayı grade ve stage ile korelasyon ve regresyonunu incelemeyi, grade ve stage' in tespitinde ve prognoz hakkında kesin yorumda bulunmayı mümkün kılacak bir eşik değerin bulunup bulunamayacağım araştırmak amacı ile planlandı. Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda 01 Ocak 2000 ve 31 Ocak 2003 tarihleri arasında mesanenin DEHK tanısı alan 102 olgu çalışmada kullanıldı. Ayrıca kontrol grubu amacıyla normal mesane mukozasından biyopsi alma imkanımız olmadığından, yüzey epiteli normal görünümdeki, sistit tanısı almış olan 30 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların patoloji raporlarında bulunan klinik bilgileri ve mikroskopik özellikleri son literatür bilgileri ışığı altında retrospektif olarak yeniden değerlendirildi. DEHK tanısı almış olan olguları grade'lemek için Ash, stage'lemek için Jewett'in önerdiği sistem esas alındı ve olgular eski tanılarından bağımsız olarak yeniden değerlendirildi. AgNOR yöntemi için Crocker' in önerdiği boyama ve sayım sistemi kullanıldı. Bu metodda AgNOR solüsyonu ile boyanmış preparatlar mikroskop altında kontrol edilerek nükleolus içindeki beneklerin net sayılabildiği süre, boyama zamanı olarak kabul edildi. AgNOR beneklerini sayarken büyüklük ve dağılım özelliklerine bakılmaksızın her olgu için 100 hücrede gümüş ile siyah boyanmış nükleolus içindeki toplam AgNOR benekleri (AgNOR I) ile, nükleolus içi + nükleus içi toplam AgNOR benekleri (AgNOR II) sayıldı. Simpson' un önerdiği MI yöntemini uygularken nekroz, fibrozis ve yoğun iltihabi reaksiyon içermeyen, hücreden ve mitozdan zengin tesadüfi olarak seçilmiş 10 farklı mikroskop sahasındaki tahmini hücre sayısı ve mitoz sayısı hesaplandı ve toplam mitoz sayısının tahmini hücre sayısına oram (MI: mitoz/tahmini hücre sayısı) sonucu elde edilen değer MI olarak kabul edilip payda 1000 olacak şekilde ifade edildi.110 Çalışmaya dahil edilen olguların yaşlan 30 ile 93 arasında dağılım göstermekle birlikte 35'inin (%34.3) 50 ile 69 yaş arasında olduğu görüldü. Olguların 90'ı erkek, 12' si kadın olup erkek/kadın oram 7.5/1 olarak tespit edildi. Mesanenin DEHK'larmda noninfîltran tümörlerden başlayarak, grade ve stage arttıkça ortalama AgNOR ve MI değerlerinin arttığı görüldü. Bununla birlikte aynı histolojik grade'deki tümörlerde saptanan MI değerlerinin de geniş bir aralığa yayıldığı dikkati çekti. Grade arttıkça AgNOR değerinin artmasıyla birlikte MI ile arasında anlamlı bir ilişki olmadığı, diğer taraftan stage ile MI arasında anlamlı bir ilişki olduğu görüldü. Bulgular sonucunda mesanenin DEHK olgularında grade ve stage arttıkça AgNOR ve MI değerlerinin arttığı, fakat bu değerlerin grup içinde geniş bir aralığa yayıldığı, sadece AgNOR ve MI değerleri göz önüne alınarak olgunun grade ya da stage'lemesinin yapılamayacağı, ancak uzun süre takibi yapılabilen geniş serilerde çalışıldığında ve yöntemler standardize edildiğinde prognostik açıdan anlamlı AgNOR ve MI değerlerinin bulunabileceği sonucuna varıldı.

Ill 8. SUMMARY This study was designed to compare AgNOR and MI methods which are known as proliferation indexes in transitional cell carcinoma of urinary bladder (TCC) and to study correlation and regression between grade and stage and AgNOR and MI methods. At the same time we aimed to identify any threshold value which could help determine grade and stage and prognosis. In this study, 102 cases of TCC were involved which were diagnosed between 2000 and 2003 in the Pathology Department of Meram Medical Faculty, Selçuk University. As control group, thirthy cystitis cases whose epithelia were normal in the surface apperance were chosen. Microscopic features of the cases were retrospectively re-evaluated in the light of latest literature. To grade TCC cases we chose the system proposed by Ash and to stage we chose the system suggested by Jewett. Cases were re-evaluated independently of their previous diagnoses. Staining and counting systems proposed for AgNOR by Crocker were used. Time passed for net counting of spots in the nucleolus was accounted for staining time. When counting AgNOR spots, spots stained black with silver in the nucleolus (AgNOR I) and those both in nucleus and nucleolus (AgNOR II) were counted, for each case, in 100 cells without noticing size and distribution. When performing MI method proposed by Simpson, we calculated possible cell and mitosis counts in ten different microscopic areas which did not contain necrosis, fibrosis and heavy inflammatory reaction. The number obtained by a ratio of total mitosis count to possible cell count was accepted as MI and denominator was expressed as 1000. Age distribution of the cases was between 30-93 years and 34.3% of patients were between 50-69 years. Of the cases 90 were males, 12 were females. We have found that AgNOR and MI values increased associating grade and stage of the tumor. At the same time, for the cases with the similar stage and histological grade, MI value was noticed to show wide variation. We could112 demonstrate a correlation between stage and MI though there was not such a correlation between MI and grade. Depending on these findings, we may suggest that AgNOR and MI values increase associating grade and stage in TCC. However these values exhibit wide variation, hence we can not make staging and grading depending only on AgNOR and MI values, yet we may obtain meaningful AgNOR and MI values if this study is performed with standardized methods over larger series which are followed over a long duration.