Miyokard infartüsü sonrası miyokardiyal canlılığın değerlendirilmesinde düşük doz dobutamin ile kombine edilen doku doppler parametrelerinin analizi

Abstract

6.0ZET GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmadaki amacımız, nispeten yeni bir metod olan Doku Doppler Ekokardiyografinin, bazal ve düşük doz dobutamin sonrası miyokard canlılığım belirlemedeki değerini araştırmaktı. MATERYAL ve METOD: Yakın zamanda miyokard infarktüsü geçirmiş, koroner anjiyografi neticesi infarktüsten sorumlu tek damarda lezyon bulunan, diğer damarları normal olarak değerlendirilen ve bazal ekokardiyografide en az bir segmentinde hipokinezi bulunan 22 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu 22 hasta, Mİ'nden sorumlu koroner arterine göre; sol ön inen koroner (LAD) arter lezyonuna anjiyoplasti karan verilenler Grup-1, sağ koroner (RCA) arter veya sirkümfleks (Cx) koroner arterine anjiyoplasti karan verilenler Grup-2 olarak iki gruba aynldı. Grup-1; 10 hasta, Grup-2; 12 hastadan oluşmaktaydı. Mİ'nden sonraki 3 hafta içinde (>1 hafta) düşük doz dobutamin (DDD) ile ekokardiyografi testi yapıldı. Daha sonra ilgili damara anjiyoplasti işlemi uygulandı. Revaskülarizasyondan 1-2 ay sonra ise hastalara ikinci kez DDD ekokardiyografi testi yapıldı. Bazalde ve DDD infüzyonu sırasındaki PWDD ve transmitral akım örnekleri alındı. Hastalarda SV mitral anülüsün septal, lateral, anteriyor, inferiyor ve sağ ventrikül triküspit anülüs bölgelerinden sistolik (Sm), erken diyastolik (Em), geç diyastolik (Am) ve transmitral E ve A akım hızlan alındı. BULGULAR: Her iki grup arasında PTCA öncesi ve sonrasında bazal ve DDD infüzyonu sırasında elde edilen transmitral E ve E/A değerleri arasında anlamlı bir fark tesbit edilmedi. Gruplar arasında yapılan karşılaştırmada; PTCA öncesi anteriyor Sm değeri, septum ve inferiyor E/A değerleri Grup-2 hastalannda l'e göre daha yüksek idi (p=0,027, p=0,014, p=0,030). PTCA sonrasında ise gruplar arasındaki bu farklılık kayboldu. Grup İve 2 hastalarda PTCA öncesi ve sonrası bazal Sm değerleri karşılaştınldığında Grup-1' de PTCA sonrasında öncesine göre anteriyor duvarda Sm değerlerinde anlamlı, Grup-2 hastalarda ise inferiyor duvarda istatistiki anlamlılık sımnnda bir artış tesbit edildi. PTCA öncesinde lezyondan sorumlu arterin bölgesinde,yani Grup-1 için anteriyor, Grup-2 için inferiyor duvarlarda DDD'e verilen cevap diğer duvarlara göre belirgindi. Tüm hastalar dikkate alındığında, PTCA öncesine göre sonrasında; sağ ventrikül, SV'ün septum, lateral, ve ortalama Sm değerinin düşük dozda bazale göre meydana gelen yüzde değişim oranlarının anlamlı olarak arttığı tesbit edildi (p=0,04, p=0,048, p=0,008, p=0,018). SONUÇ: DDD canlı olduğu düşünülen duvarlarda miyokardiyal hızlan belirgin olarak düzeltmektedir. Bu düzelme, PTCA' dan sonra da devam etmektedir. DDD ile elde edilen düzelme değeri için bir `cut off' değeri verebilmek amacıyla daha fazla sayıda hastayı ihtiva eden çalışmalara ihtiyaç vardır. 51

7.SUMMARY OBJECTIVE: The aim of this study was to invastigate the value of Tissue Doppler Echocardiography before and after low dose dobutamin (LDD) in the determination of myocardial viability. MATERIAL and METHODS: Twenty-two patients with single vessel coronary arteries who had recent myocardial infarction (MI) and hypokinesia of the least one segment by echocardiography were included to the study. Patients were divided two groups according to the infarct related artery. LDD echocardiography was performed within 3 weeks after MI (after the first week).Then, coronary angioplasty was performed for the infarct related coronary artery. Eleven patients with Left anterior descending coronary artery lesion admitted as Group- 1, and ten patient with Right Coroner Artery and Circumflex coronary lesion admitted as Group-2. LDD echocardiography was repeated after 1-2 months of revascularisation. Myocardial velocities obtained by pulsed wave tissue Doppler (PWTD), and transmitral flow velocities obtained was PW Doppler at base and LDD infusion before and after revascularisation. Systolic (Sm), early (Em) and late diastolic (Am) myocardial velocities at the mitral annulus of septum, lateral, anterior and inferior wall of left venricle (LV), and at the tricuspid annulus of right ventricle. RESULTS: Transmitral E velocity and E/A ratio values were similar at base and LDD before and after revascularisation. In comparing between groups, anterior Sm velocity and septum and inferior E/A ratio values were higher in Group-2 then 1 before revascularisation (p=0,027, p=0,014, p=0,030). But, there is no difference between groups after the revascularisation. In comparing the base Sm values before and after revascularisation, anterior Sm velocities significantly increased in Group- 1 patient and inferior Sm velocity increased in Group-2 patient. The the change of percent of anterior Sm velocity in Group- 1 and inferior Sm velocity in Group-2 with LDD were more significant according to the changes of percent of the other walls velocity. When the in all patients were evaluated, the changes of percent of Sm right ventricle, septum, lateral and mean LV change Of percent of Sm during LDD infusion according to base significantly increased after revascularisation comparing with the change of percent of Sm velocity before revascularisation (p=0,04, p=0,048, p=0,008, p=0,018). CONCLUSION: Myocardial velocity values in the segments that was considered to be the viable tissue are significantly improved at LDD infusion. This improvement persists after revascularisation. Studies including more patients are needed to determine a `cut off' value for the improvement observed by LDD infusion. 52