Farklı deksmedetomidin infüzyon hızlarının desfluran anestezisi altında BIS monitorizasyonu rehberliğinde karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmamızda, sedatif ve analjezik etkinliği sebebiyle dexmedetomidinin, bispektral indeks (BIS) rehberliğinde optimum hemodinamik ve humoral stabilitenin sağlanmasında en uygun infüzyon hızım araştırmayı amaçladık. Bu çalışmaya ASA I-II grubu, Total Abdominal Histerektomi-Bilateral Salpingo Ooferektomi planlanan ve yaşlan 18-65 arasında değişen 71 hasta alındı. Hastalar rastgele üç gruba ayrılarak operasyondan önceki gece premedikasyon uygulandı. BIS, ortalama arter basıncı (O AB), kalp atım hızı (KAH) ve Sp02 kontrol değerleri kaydedildi. Sedasyon skorları Ramsay sedasyon skorlaması ile değerlendirildi. Stres hormon (glikoz, kortizol, insulin, ACTH) analizi için üç ayrı zamanda kan örnekleri alındı. Anestezi indüksiyonundan önce her üç gruba deksmetedomidin lugr/kg dozunda 10 dakika içinde uygulandı. İndüksiyonla birlikte her bir grup için farklı konsantrasyonda dexmedetomidin infüzyonu uygulanmaya başlandı ve tüm cerrahi süresince devam edildi. Anestezi indüksiyonunda lugr/kg, fentanilin uygulanmasını müteakip BIS rehberliğinde yeterli anestezi derinliği oluşuncaya kadar propofol ve kas gevşemesi için atrakuryum uygulandı. İdamede desfluran kullanıldı. Hemodinamik parametrelere ait ölçümler dexmedetomidin yüklemesi sırasında, entübasyon ve cerrahi insizyondan birer dakika sonra,cerrahi süre boyunca onar dakika ara ile ve ekstübasyon döneminde tekrarlandı, Extubasyonun 1. ve 15. dakikalarında hastalar Aldrete derlenme skoruyla değerlendirildi. Hasta kontrollü analjezi tekniği ve visüel analog skoru (VAS) kullanılarak ameliyat sonrası analjezik gereksinimi ve yan etkileri açısından değerlendirildi. Verilerin istatistiksel analizi varyans analizi, kikare ve pearson korelasyon testi ile yapıldı. Anlamlılık seviyesi p<0.05olarak alındı. Gruplarda yaş, kilo, operasyon süresi, operasyon öncesi BIS değerleri ve hemodinamik parametrelerin ortalaması benzerdi (P>0.05). Gaz kesme, göz açma, ad söyleme ve komutlara uyma zamanı değerleri ortalaması benzerdi (P>0.05). Olguların hemodinamik ve solunumsal parametrelerinin indüksiyona kadarki ölçüm değerleri gruplar arasında anlamlı bir farklılık göstermedi (P>0.05). İndüksiyondan itibaren operasyon sonuna kadarki dönem değerlendirildiğinde; OAB 40, 60, 80, 90, 100 ve 110. dakikalarda gruplar arasında anlamlı farklılık tespit edildi (P<0.05). Hemodinamik parametrelerin kontrol değerine göre ölçüm zamanlarında ki yüzde değişimleri gruplar arasında karşılaştırıldığında OAB 20,40, 90, 100 ve 110. dakikalarda anlamlı farklılık tespit edildi. 49 KH ise kontrol ölçümünden itibaren operasyon sonuna kadar ki dönemde her bir ölçüm zamanında yüzde değişimi farklılık göstermedi. Saturasyon değerleri indüksiyon dönemi öncesinde ki ölçümlerde kontrol değerine göre yüzde değişim ortalamaları arasında fark tespit edildi (PO.05). Hemodinamik parametrelerin kontrol değerlerine göre değişimleri araştırıldığında üç grupta da değişik ölçüm zamanlarında anlamlı düşüşler tespit edildi (P<0.05). Cerrahi strese endokrin yanıtın karşılaştırmasında kontrol, insİzyon ve ekstübasyon ölçüm değerleri birbirine benzer bulundu (P>0.05). Glikozun zaman içindeki değişimleri grupların tamamında anlamlı artış gösterdi (PO.05). Kortizolde ekstübasyon değeri kontrol değerine göre anlamlı farklılık gösterdi (PO.05). İnsülin değerleri ise önce düşüş gösterip daha sonra ekstübasyonda en üst ortalama değerleri aldı. Grup II ve III de anlamlı değişiklik tespit edildi (PO.05). ACTH ortalama değerlerinin üç grupta da zaman içinde arttığı tespit edildi (PO.05). Operasyon sonrası yan etki oranlan benzerdi. Sedasyon 30. dakika ve 1. saat ölçümlerinde farklılık gösterdi. Çalışma gruplarının derlenme skorlarında benzerdi (P>0.05). Deksmedetomidinin aynı yükleme dozlarında laringoskopi, endotrekeal entübasyon, cilt insizyonu ve ekstübasyon periyodlannda gelişen hemodinamik yanıtı etkili bir şekilde baskılamada idame infüzyon hızlan arasında bir fark tespit edilememiştir. Bu anlamda anestezi idamesi için BIS rehberliği eşliğinde kullanıldığı takdirde seçilecek infüzyon hızının düşük ve orta miktarda olması önerilebilir. 50

This research determined efficacy of three different dose infusions of dexmedetomidine by evaluating sedation, cardiorespiratory function and neuroendocrin stress response on surgery in 71 vomen (ASA fhysical status I-II) sheduled for total abdominal hysterectomy and bilateral salphingooferectomy. The study design included three sessions in which subject received, in random order lugr/kg dexmedetomidine load followed by infusions of either 0.2, 0.4 or 0.7 ugr/kgh`1 dexmedetomidine. After institution review board approval, the subject provided writen informed consent, inclusion criteria were women between the ages of 18 and 65 yr. who were free of uncontrolled sytemic disease. Exclucion criteria included story of serious adverse reaction or allergy to any drug, body weigth greater than 100 kg, an abnormal electrocardiogram; or use of alfa 2 agonists and antagonists. After premedication with atropine 0.5 mg intramusculary 30 minutes before surgery heart rate, blood pressure, respiratory rate, 02 saturation and bispectral analysis were monitored. Baseline measuraments were acquierd and measuraments were repeated at the 1., 3, 6. and 10. minutes of dexmedetomidine loading dose and 1 minute after induction, intubation skin incision and every 10 minutes per operatively and 1 minute after extubation. After the loading dose of dexmedetomidine anesthesia was induced with fentanyl lug/kg and propofol BIS quided until the lash reflex disappeared and maintaince with desflurane in 50% air and 02. desflurane was administered according to predetermined hemodynamic critaria. Dexmedetomidine maintaince dose continued until closure of the abdominal fascia and desflurane was discontinued with the last skin suture. Residual neuromuscular block was antagonized by 1 mg neostigmine and 0.5 mg atropine IV. Aldrete recovery score was applied at the first and fifteenth minutes after extubation, and those patients who had score 8 and over, and whose hemodynamic status was stable were admidded to their clinics. The statistical analysis was performed using analysis of variance (ANOVA), chi- squared test and Pearson corelation test. A P value of <0.05 was considered statistically significant. The two groups were similar in weight, age and duration of surgery. There was no difference between the means of BIS values and hemodynamic parameters before the surgery. Dexmedetomidine was well tolerated and no serious hemodynamic or other 51 possibly drug-related adverse events were observed. With the induction the difference between the MAP values of three groups in 40.,60.,80., 90., 100., 110. minutes, was obtained. The differences between the heart rate of the groups from the baseline until the end of the operation values, was not statisticaly significant. The ventilatory parameters, from the baseline to the induction period values, were different statisticaly. All the neuroendocrin humoral response to the surgery were statisticaly significant. Postoperative adverse event ratios were similar. Sedation scores were different in 30. and 60. minutes of recovery period. The Aldrete scores were similar between the groups. As a result dexmedetomidine infusion did not completely abolish the need for desflurane but diminished its requirement. The hemodinamic response to endotracheal intubation and skin incision was signifiantly blunted but was not able to attenued the stress response on surgery. The optimal dose of dexmedetomidine for maintaince of anaesthesia with desflurane appears to be in the range of 0.2-0.4 ij.gr/kgh`1. 52