Fakültemize ST segment elevasyonlu miyokard infarktüsü ile başvuran hastaların tedavilerinin güncel kılavuzlara uygunluğu

Abstract

Amaç: Fakültemize STEMI ile başvuran hastaların reperfüzyon tedavilerinin güncel kılavuzlara uygunlunu araştırmayı planladık. Ayrıca optimal reperfüzyon tedavisini etkileyebilecek hastane içi ve dışı faktörleri belirlemeyi hedefledik.Metod: STEMI ile başvuran 176 hastanın reperfüzyon stratejisi belirlendi. İTT anından TIMI 3 akımın sağlandığı zamana kadar geçen süre kapı-balon süresi, İTT anından fibrinolitiğin başlandığı zamana kadar geçen süre ise kapı-iğne süresi olarak belirlendi. Ayrıca acil-balon acil iğne süreleri de hesaplandı. Hastanemiz içi gecikme sebeplerini belirlemek üzere hastanın acile kabulünden sonra kardiyoloğun aranma zamanı, kardiyoloğun hastayı görme zamanı ve transfer süreleri kaydedildi. Hastayı sevk eden hekimin kardiyolog olup olmaması ve mesai saatlerinin reperfüzyon sürelerine etkisi incelendi.Bulgular: Kapı-balon süresi sevk edilen hastalarda ortalama 228 dk, doğrudan acilimize başvuran hastalarda ise ortalama 98 dk olarak hesaplandı. Sevk edilen hastaların mekanik reperfüzyon süreleri AHA kılavuzuna göre sadece %6 hastada uygunken, ESC kılavuzuna göre %13 hastada uygundu. Doğrudan acilimize başvuran hastalarda ise bu oranlar AHA kılavuzuna göre %58 iken ESC kılavuzuna göre %73 idi. Bununla birlikte bulgularımız arasında mesai saatlerinin ve sevk eden hekimin kardiyolog olmasının reperfüzyon süresine anlamlı derecede etki etmediği gösterilmiştir.Sonuç: STEMI ile fakültemize gelen hastaların reperfüzyon tedavilerinin gerçekleştirilmesinde günümüz kılavuzlara çok düşük oranda uyulduğu ortaya çıkmıştır. Aslında çok iyi organize edilmiş çalışmalar dışında gelişmiş ülkelerde de bu oranlar düşüktür. Çalışmamız sırasında tespit ettiğimiz gecikme sebeplerine bakacak olursak gerek sağlık camiası bakımından gerekse ülke politikası bakımından ciddi derecede tedbirler almamız gerektiği ortadadır.

Purpose: We planned to investigate the appropriateness of treatment of patients applying to our faculty with ST segment elevation myocardial infarction to the current guidelines. We also aimed to determine in-patient and out-patient factors affecting optimal reperfusion therapy.Method: Reperfusion therapy of 176 patients presenting with STEMI has been determined. The time from first medical contact (FMC) to TIMI 3 flow is identified as door to balloon time, and time from FMC to beginning of thrombolytic therapy is identified as door to needle time. In addition, emergent-balloon emergent-needle time is evaluated. In order to determine in hospital delay, the time from emergency service admisssion to call for cardiology and the time for cardiologist to evaluate patient and transfer time have been recorded. Whether the referring physician is cardiologist or not and the effect of working hours on reperfusion period have also been analysed.Results: Door to balloon time was calculated in referred patients group as the average 228 min, in patients directly admitted to our emergency service as the average 98 min. Patients referred for mechanical reperfusion period compared to AHA guidelines, while only 6% of eligible patients, according to ESC guidelines was appropriate in 13% of patients. In patients who directly admitted to our emergency service, these rates were accordingly to AHA guidelines, and 73 % accordingly to ESC guidelines. We also found no significant effect of working hours and referring physician?s speciality (cardiologist or not) on reperfusion time.Conclusion: Compliance rates of reperfusion therapy of patients presenting with STEMI was very low. In reality, except for well organized clinical trials, this rate was low even in developed countries. We realized, when considering the reasons for delay in terms of both health community and the country policy it is obvious that we have to take strict measures.