Ratlarda bleomisin ile oluşturulan akciğer fibrozisinde talidomidin antiinflamatuar ve antifibrotik etkisi

Abstract

Bu çalışma; İdiopatik pulmoner fibrozisin, hızlı ilerleyen ve kötü prognozlu bir hastalık olması ve günümüzde geçerli tedavisinin olmaması nedeni ile potansiyel tedavi hedefleri oluşturmak için, talidomidin antifibrotik etkinliğini göstermek amacı ile yapılan deneysel bir çalışmadır.Çalışmaya Wistar tipi 30 adet erkek rat alındı. Ratlar rastgele seçilerek, her bir grupta 10 adet rat olmak üzere kontrol, bleomsin ve talidomid olmak üzere 3 grup oluşturuldu.Kontrol grubuna çalışmanın 1. günü i.t. olarak PBS verildi. Bleomisin ve talidomid grubuna ise yine çalışmanın 1. günü i.t. olarak 7.5 Ü/kg dozunda BLM sülfat verildi. Çalışmanın 14. gününden itibaren, haftanın 5 günü (toplam 10 gün) kontrol ve bleomisin grubuna gavaj yöntemi ile 0.6 cc CMC uygulanıyorken, talidomid grubuna ise 0.6 cc CMC içinde çözündürülmüş süspansiyon halindeki talidomid uygulandı. Çalışmanın 28. günü genel anestezi altında tüm ratlardan BAL alındı.Her bir rattan alınan BAL, differansiyel hücre sayımı ve ELİSA yöntemi ile IL-6 ve TGF-ß1 düzeyi ölçümü için ayrıldı. Sonrasında sakrifiye edilen ratların her iki akciğer doku örnekleri çıkarılarak histopatolojik ve immünohistokimyasal inceleme için ayrıldı.BAL sıvısından yapılan differansiyel hücre sayımında, makrofaj, nötrofil, lenfosit ve eozinofil yüzdeleri hesaplandı. Sadece lenfosit değerinin talidomid grubunda diğer gruplara oranla anlamlı olarak yüksek olduğu görüldü (p=0.045). Yine BAL sıvısında ELİSA ile bakılan IL-6 ve TGF-ß1 düzeyleri her 3 grupta karşılaştırıldı. Ancak anlamlı bir farklılık bulunamadı (IL-6 için p=0.455, TGF-ß1 için p=0.845). Histopatolojik incelemede; her iki akciğer doku örnekleri Ashcroft fibrozis skorlaması ile derecelendirildi. İstatistiksel incelemede bleomisin ve talidomid grupları arasında anlamlı bir farklılık bulunamadı (sağ akciğer için p=1.000, sol akciğer için p=0.645).İmmünohistokimyasal inceleme; her iki akciğer doku örneğinde, her bir vakada 10 adet büyük büyütme alanında (X40), TGF-ß1 ve IL-6 sekrete eden inflamatuar hücrelerinin sayılması ve ortalamalarının alınmasıyla yapılmış olup, istatsitiksel değerlendirme sonucunda ise IL-6 ve TGF-ß1 için kontrol grubu ile bleomisin ve talidomid grupları arasında,kontrol grubunda daha düşük olmak üzere anlamlı farklılık mevcuttu (IL-6 için p=0.001 ve TGF-ß1 için p< 0.01). Bleomisin ve talidomid gruplarının ikili karşılaştırmalarında ise TGF-ß1 değerinde istatistiksel anlamlılık görülmezken (p=0.067), IL-6 değerinin talidomid grubunda bleomisin grubuna göre anlamlı olarak düşük olduğunu görüldü (p=0.014).Bu konuda yapılmış araştırmaların çoğunda daha çok antiinflamatuar, koruyucu etki değerlendirilmişken, biz diğer çalışmalardan farklı olarak; antifibrotik etkinliğini araştırdığımız ilacımız çalışmanın 14. gününden itibaren uygulandı ve buna yönelik olarak incelenen TGF-ß1 sonuçlarına göre antifibrotik etkinliği bulunamadı. Ancak her ne kadar histopatolojik olarak istatistiksel anlamlı fark olmamasına rağmen, immünohistokimyasal incelemede IL-6 sonuçlarında anlamlı fark mevcut olması dolayısıyla ilacımızın antiinflamatuar etkinliği görüldü.

İdiopathic pulmonary fibrosis is a rapidly progressive disease. Because of the lack of the current therapy, its prognosis is poor. The aim of the study is to investigate antiinflammatory and antifibrotic effects of Thalidomide in bleomycin-induced lung fibrosis model in rats.The study was carried out in thirty male rats. The rats were randomly selected in three groups: control (n=10), bleomycin (n=10) and thalidomide (n=10). İn control group PBS was given intratrachealy at the first day of study. İn bleomycin and thalidomide groups bleomycin sulfate (7.5 Ü/kg) was given at the first day. On the 14th day of the study, thalidomide was given by gavage for 10 days. On 28th day, bronchoalveolar lavage (BAL) from rats was obtained for differantial cell count; in addition, IL-6 and TGF-ß1 levels were measured by ELISA method. After this procedure the rats were sacrificed and the tissue samples were obtained for histological and immunohistochemical examinations.Only BAL lymphocytes were significantly higher in the thalidomide group than in the other groups (p=0.045).The levels of IL-6 and TGF-ß1 in the BAL fluid were compared; however, no significant difference was found (p=0.455 for the IL-6, p=0.845 for the TGF-ß1). Histopathologic findings of lung tissue samples were graded by Ashcroft?s criteria. Statistical analysis showed no significant difference between the bleomycin and thalidomide groups (p= 1.000 for right lung, p=0.645 for left lung). On immunohistochemical examination of lung tissue samples, TGF-ß1 and IL-6 secreting inflammatory cells were counted. The average counts of IL-6 and TGF-ß1 were significant higher in bleomycin and thalidomide groups than in the control group (p=0.001 for IL-6 and p<0.001 for TGF-ß1). There was no statistically significant difference between the two gropus regarding the average count of TGF-ß1 (p=0.067). However, IL-6 average count was significantly lower in the bleomycin group than in the thalidomide group (p=0.014).İn conclusion our study demostrated the antiinflammatory effect of Thalidomide in the bleomycin-induced lung fibrosis model.