Diyabetik atriyal fibrilasyonlu hastalarda HbA1C ve TGF-ß1 düzeylerinin kardiyoversiyon sonrası sinüs ritminin idamesi üzerine olan etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmamızda diyabetik hastalarda inflamasyon ve kalp fibrozis belirteçiolan TGF-ß1 ve HbA1c düzeylerinin elektiriksel kardiyoversiyon sonrası atriyal fibrilasyon(AF) rekürrensi üzerine etkisini araştırmayı amaçladık.Materyal ve Metod: Çalışmaya kliniğimizde persistan non-valvüler AF nedeniylekardiyoversiyon uygulanıp sinüs ritminin sağlandığı 25 diyabetik ve 25 non-diyabetik,ortalama yaşları 61,8±9,8 olan 21 erkek ve 29 kadın toplam 50 hasta dahil edildi. Her ikigurupta başarılı kardiyoversiyon sonrası rekürrens üzerine etkili faktörler değerlendirildi.Altıncı ay sonunda rekürrens olanlarla, olmayanların bazal HbA1c ve TGF-ß1 düzeylerikarşılaştırıldı.Bulgular: Diyabetik hastalarda rekürrens oranı iken non-diyabetiklere göre anlamlıolarak fazlaydı (%56'ya karşın %32, sırasıyla) (p=0.05). Diyabetik persistan AF'li grubtarekürrens gelişen hastaların TGF-ß1 seviyeleri ve HBA1c ortalamaları sinüs ritminikoruyanlara göre anlamlı olarak yüksekti (TGF-ß;Ort:10,4±2,1(ng/ml);p:0,003;HbA1c;7,2±0,8(%);p:0,001). Non diyabetik grupta rekürrens olanlarla, sinüs ritminikoruyanların TGF-ß1 düzeyleri benzerdi. Rekürrens olan hastalarda, TGF- ß1, Hs-CRP,HbA1c seviyeleri, SA çapı sinüs ritmini koruyanlara göre daha yüksekti(TGF-ß;Ort:8,2±3,9(ng/ml);p:0,008;HbA1c;6,57±1,11(%)p:0,002; hs-CRP Ort:10,5±5(mg/l): p:0,001;SA çapı Ort: 4,55±0,49 (cm): p:0,01). DM olan hastalarda HbA1c seviyelerine göre 6.aydarekürrens oranlarına bakıldığında, HbA1c?6,5 olan 14 hastanın 13'ünde AF gelişti.HbA1c<6,5 olan 11 diyabetik hastanın ise sadece 1 `inde AF ortaya çıktı. TGF-ß1 ile süreklideğişkenler arasındaki doğrusal ilişki incelendiğinde, HbA1c ile güçlü pozitif korelasyonolduğu tespit edildi (r:0,51, p:0,009 ). Tek değişkenli regresyon analizinde VKİ, DM süresi,HT süresi, TGF-ß1, hs-CRP, HbA1c ve sol atriyum çapı bağımsız öngördürücü iken, çokluregresyon analizi yapıldığında, hs-CRP, HbA1c ve sol atriyum çapının rekürrensin bağımsızöngördürücüleri olduğu tespit edildi. Regresyon modeli sadece diyabetik hastalarauygulandığında, tek değişkenli regrasyon analizinde HbA1c, DM süresi, TGF-ß1, hs-CRPbağımsız öngördürücü iken, çoklu regresyon analizi yapıldığında DM süresi ve TGF-ß1rekürrensin bağımsız öngördürücüsü olarak tespit edilmiştir.Sonuç: Israrcı AF'nin, elektriksel kardiyoversiyonundan sonra 6 aylık takibinde AFrekürrensi ile hs-CRP, HbA1c ve SA çapı bağımsız ilişkili olduğu saptanmıştır. Tüm hastagrubundan farklı olarak diyabetik alt grupda ise rekürrensin bağımsız değişkenleri DM süresive TGF-ß1 olduğu görülmüştür.

Aim; We aimed to evaluate the effect of TGF-ß1 and HbA1c levels, which aremarkers of inflammation and cardiac fibrosis, on atrial fibrillation (AF) recurrence afterelectrical cardioversion.Material and Method; We enrolled 50 patients, with a mean age of 61,8±9,8 years,(21 men and 29 women, 25 diabetic and 25 non diabetic patients) for whom electricalcardioversion was performed and sinus rhythm was achieved for persistent non valvular AF.Factors associated with recurrence of AF after successful cardioversion was evaluated in bothgroups. After six months of follow up, the relationship between recurrence of AF and basalHbA1c and TGF-ß1 levels was analysed.Results; Recurrence rates in diabetics was significantly higher than non diabetics(56% (n:14) versus 32% (n:8), respectively) (p= 0.05). Diabetic patients with persistent AF,who had a recurrence of AF, had significantly higher levels of TGF-ß1 and HbA1c comparedto patients who maintained sinus rhythm (TGF-ß; mean: 10,4± 2,1; p: 0.003 ; HbA1c;7,2±0.8; p: 0.001). In non diabetic group, TGF-ß1 levels of patients with recurrent AF andsinus rhythm was similar. In patients with AF recurrence , hs-CRP, LA diameter, HbA1c andTGF-ß1 levels were higher than patients who maintained sinus rhythm (TGF-ß;mean:8,2±3,9(ng/ml);p:0,008;HbA1c;6,57 ±1,11(%);p:0,002; hs-CRP: mean10,5±5(mg/l):p: 0,001;LA diameter mean 4,55±0.49 (cm)p:0.01). AF recurrence rate in diabetic patients regardingHbA1c levels at sixth month revealed that in patients with HbA1c ?6.5, 13 out of 14 patientsexperienced recurrence. From eleven diabetic patients with a HbA1c < 6.5, only one patientexperienced recurrence. Lineer relationship between continuous variables and TGF-ß1showed strong positive correlation with HbA1c(r:0,51, p:0,009). ). Univariate regressionanalysis showed that BMI, duration of diabetes and hypertension, TGF-ß, hs-CRP, andHbA1c levels and left atrial diameter were independent predictors of recurrence, whilemultivariate analysis revealed hs-CRP, HbA1c and left atrial diameter were independentpredictors of recurrence. When regression model was applied to only diabetic patients,HbA1c, duration of diabetes, TGF-ß1and hs-CRPwere independent predictors of recurrence.Multiple regression analysis showed that only duration of diabetes and TGF-ß1werepredictors of recurrence.Conclusion; In this study, after electrical cardioversion of AF in persistent AF patients, hs-CRP, HbA1c and LA diameter were independently associated with recurrence of AF in sixmonth follow-up. Diabetic patients, differed from the whole group, and the duration of DMand TGF- ß1 were independently associated with AF recurrence during 6 month fllow-up.