1975-1981 yılları arasındaki hodgkin dışı lenfoma olgularımızın durumu

Abstract

- 90 - SONUÇLAR VE ÖZET Ocak 1975 -Aralık 1981 tarihleri arasında bilim dalımıza başvuran HDL tanılı olgularda elde edilen sonuçlar şu şekildedir : - başvurularında primer RT endikasyonu konulmayıp, tedavi planı olarak KT düşünülen ve fakültemiz Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında KT uygulanmış olan olguların (9 olgu) 2 senelik sağkalımı % 7.6'dır. Fakat 3 kür KT sonunda bu olguların 4'- ünde tam cevap alınmıştır. - daha önce uygulanmış KT protokollerine karşın cevap alınamayan refrakter bölgelere RT uygulanan ve planlanan tedavisi tamamlanan 20 olgunun % 55'inde tam cevap; % 10'unda ise kısmi cevap alınmıştır. Bu olgulardan 2 aydan uzun süre takip edilebilen 13 olgunun 2 senelik sağkalımı % 20.4 bulun muştur. - primer RT endikasyonu konulan olgulardan % 4.9'unda GD bozulması ve/veya ileri reaksiyon nedeniyle tedavi kesilmiştir. - primer RT endikasyonu konulup, tedavisi tamamlanan 97 olgunun 63'ünde GS ; 33 'ünde TS ve birinde de TLI yapılmış, fakat bu olgulardan sadece 76' sı iki aydan uzun süre takip edilebilmiştir.- 91 - - primer RT'si tamamlanan 97 olgunun % 31.9'unda tam cevap; % 34.5'uğunda ise kısmi cevap elde edilmiştir. - kullanılan saha tekniğine göre ise (yine 97 olguda) GS ışınlaması ile 63 olguda yerel hastalıkta % 34.9 tam cevap; TS ışınlaması ile 33 olguda yerel hastalıkta % 36.3 tam cevap elde edilmiştir. - primer RT sonrası yerel hastalıkta tam cevap alman ve daha sonra KT uygulanmayan (sadece RT) 15 olgunun hiçbiri sinde takipleri sürecinde yerel yineleme saptanmamıştır (% 0). - primer RT sonrası yerel hastalıkta tam cevap alınan ve daha sonra KT uygulanan (RT+KT) 16 olgu içinde 1 olguda takip sürecinde yerel yineleme saptanmıştır (1/16: % 6.2). - primer RT sonrası yerel hastalıkta kısmi cevap alınan 1 olguda takip sürecinde yerel yineleme oluşmuştur. - primer RT sonrası KT uygulanmayan (sadece RT) 36 olgunun 9'unda takip sürecinde uzak yineleme gelişmiştir (9/36: % 25). - primer RT+KT uygulanan 40 olgunun 8 'inde takip süre cinde uzak yineleme gelişmiştir (8/40: % 20). - sonuçta takip edilebilmiş olan 76 olgunun 2'sinde yerel yineleme; 17 'sinde de uzak yineleme gelişmiştir (yerel yineleme 2/76: % 2.6; uzak yineleme 17/76: % 22.3). Yerel yineleme gelişmiş olan ikinci olguda primer RT sonunda yerel hastalıkta alınan cevap oranı dosyada kayıtlı değildir. - primer RT sonrası KT uygulanan 40 olguda COP ve/veya CHOP (üç-altı kür veya 6 kürden fazla) uygulanmıştır.- 92 - - uzak yinelemelerin % 68.2'si ilk sene içinde oluş muştur. - uzak yinelemelerin % 70.5'i ekstranodal lokalizasyonludur. - takip edilebilen 25 HL tanılı olgunun (sınırlı ve yaygın) % 57.6'sı ilk bir sene içinde, % 76.9'u ise ilk üç sene içinde eks olmuş veya takibimizden çıkmıştır. - takip edilebilen lenfositik lenfoma tanılı 33 olgunun ise % 48.4'ü ilk iki sene içinde, % 54,'5'u ise ilk üç sene içinde eks olmuş veya takibimizden çıkmıştır. - hastalık yinelemesi gelişen 19 olgunun 5 senelik sağkalımı % 11; hastalık yinelemesi gelişmeyen 58 olgunun 5 senelik sağkalımı ise % 36 olarak bulunmuştur. - GS ve TS teknikleri ile ışınlanmış sınırlı hastalığa sahip 23 olgunun 5 seneliksağkalımı % 21.5 bulunmuştur. - GS ve TS ışınlaması sonrası 3-6 kür arasında COP uygulanan 18 olguda 5 sene sağkalım % 38.7 bulunmuştur (son iki grup arasında ki-kare testi ile yapılan karşılaştırmada anlamlı fark saptanamamıştır. P<0,1 )72 a) GS ve TS ışınlaması sonrası 6 kürden fazla KT (COP veya CHOP) uygulanmış 10 olgunun 5 sene sağkalımı % 39.9 bulunmuştur. - E I ve II. kadın olgularda 5 sene sağkalım % 33.1;. erkek olgularda 5 sene sağkalım % 30.9,. 50 yaşın altındaki kadın ve erkek olgularda 5 sene sağkalım % 40.7,. 50 yaşın üstündeki kadın ve erkek olgularda 5 sene sağkalım % 31.9 bulunmuştur.- 93 - - sınırlı hastalığa (E I ve II) olgularımızda 5 sene sağkalım % 31.9. - yaygın hastalığa (E III ve IV) sahip olgularımızda 5 sene sağkalım % 23.4 olarak bulunmuştur. - ADLL tanılı tüm olgularda 5 sene sağkalım % 39.9. - ÎDLL ve genel HDL tanılı grupta 5 sene sağkalım % 29.5. - HL tanılı grupta 5 sene sağkalım % 18.3 bulunmuştur. - primer RT endikasyonu konulup, tedavisi tamamlanan ve takip edilebilen 24 olgunun (on olgu sadece RT ; ondört olgu RT+KT) 5 senelik sağkalımı % 24.8'dir. - E I ve II baş-boyun bölgesi HDL'larında. sadece RT ile elde edilen 5 sene sağkalım (13 olgu) % 15.3,. RT+KT uygulanan 9 olguda 5 sene sağkalım % 33.2 dir(bu iki grup arasında ki-kare testi ile yapılan karşılaştırma da anlamlı fark saptanmamıştır ; p<0,3 ) (72 a). tonsiller bölgede lokalize HDL'lı 14 olgunun 5 senelik sağkalımı % 28.5'dir. Sonuçlarımız incelendiğinde görüleceği gibi tüm sağkalım sonuçlarımız literatür verilerine göre daha düşük değerlerde çıkmıştır. Bu durumun nedenleri konusunda düşüncelerimiz şöyledir :. Olgularımızın sağkalım analizleri yapılırken, takip dışı kalan olguların dosyalarında varolan adreslerine iki kez mektup yazılarak durumları öğrenilmek istenmiş, fakat bu mek-- 94 - tupların ancak % 39'una cevap alınabilmiştir. Bu durumda ta kip dışı kalan olgular eks olarak kabul edilmişlerdir ki bu olguların yüzdesi oldukça yüksektir. Örneğin primer RT sonra sı 2-132 ay arası takip edilebilen 76 olgunun sadece 39'unda kesin son durum (hayatta veya eksitus) bilinmekteyken; otuz- yedi olgu (% 48.6) takip dışı kaldığı için eks olmuş olarak kabul edilmiştir.. Özellikle tedavi bakımından başlıca Radyasyon Onkolojisi ve Tıbbi Onkoloji Bilim Dallarını ilgilendiren HDL'lar- da mültidisipliner yaklaşım, mültidisipliner tedavi ve mülti- disipliner takip gerekmektedir. Halbuki başvurularında primer KT endikasyonu konulan 36 olgunun sadece 15 'inde (ki bu olguların 13'üne Fakültemiz Tıbbi Onkoloji Bilim Dalında KT uygulanmıştır) uygulanan KT protokolleri öğrenilebilmiştir. Diğer 21 olgunun KT için sevk edildikleri merkezlere başvurup, baş vurmadıkları dahi bilinmemektedir. Bu nedenle mültidisipliner yaklaşımın yanında hastalarımızın da eğitimi ve takibin öne minin kendilerine açıklanması gerekmektedir.. Evrelendirmede, ülkemiz koşulları nedeniyle, olguların ancak % 24.8'inde kemik iliği tetkiki ve % 15.2'sinde de lenf anjiografik tetkik yaptırılabilmiştir. Bu tetkikler sonrasında tüm olgularımızın % 40'ı evre I ve II olarak değerlendirilmiştir, halbuki literatür verilerine göre evre I ve II olgular, tüm HDL'lı olguların % 14-20'sini oluşturmakta dırlar. Bizim olgularımız ise evreleme için gerekli tüm tetkikler yaptırılamamış olduğundan, gerçekte daha ileri hasta lığa sahipken (daha ileri evrede), sınırlı hastalığa sahipmiş gibi değerlendirilmiş, bu evrelere göre tedavi planları yapılmış ve tedavi sonuçlarına göre de sağkalım analizleri yapılmış olduğundan sağkalım sonuçlarımız literatür verilerin den düşük çıkmış olabilir.. Sonuçlarımızın düşük çıkmasında etken olmuş olabile-- 95 - cek diğer bir nokta da; olgularımızın histopatolojik tanılarında diffüz-nodüler yapı varlığı belirtilmemiş olduğundan, değerlendirmelerin bu yapı ayırımı olmaksızın yapılmış olmasıdır. Halbuki HDL'larda diffüz-nodüler yapı ayırımı gerek tedavi planı, gerek de prognoz açısından çok önemli bir kriterdir. Nodüler ADLL'lı olgular uygun histopatolojili HDL'lar (prognozu iyi olan) grubuna girerken; diffüz ADLL'lı olgular uygun olmayan his topatolojili HDL'lar (prognozu kötü olan) grubuna girmektedir. Biz ise sonuçlarımızın değerlendirilme sinde tüm ADLL'lı olguları bir grup olarak ele almak zorunda kaldık.