İnsüline bağımlı diabetes mellituslu çocuklarda renk görme ve kontrast duyarlık testi sonuçları

Abstract

- 40 - VII. ÖZET DM, mikrovasküler komplikasyonları nedeniyle görme kaybıyla sonup lanab ilen bir hastalıktır. Diabe tiklerde, retinada görülebilir morfolojik lezyonlardan önce bazı fonksiyonel değişiklikler meydana gelmektedir. Bu reversibl değişiklikleri ortaya çıkarmak erken dönem de tedaviye yardımcı olacaktır. Lezyonsuz diabetiklerde renk görme ve kontrast duyarlık fonk siyonlarının bozulduğu bildirilmektedir. Çalışmada 37 IDDM'li hasta ile aynı yaş grubunda (8-16) herhangi bir sistemik ya da oküler has talığı olmayan 21 olguya FM 100-Hue testi ve 33 iddm li hasta ile kontrol grubundaki 20 olguya KDT yapılmıştır. r FM 100-Hue testi total hata ortalaması IDDM'li grupta sağ göz için 224.45 + 87.23, sol göz için 220.62 + 77.55; kontrol grubun da sağ göz için 132.57 + 40.59, sol göz için 133.14 + 42.56 olarak bulunmuştur. IDDM li ve kontrol grup ortalamaları arasındaki fark ista tistik olarak ileri derecede anlamlıdır ( p (0.001). KDT'nde ise IDDM'li grupta sağ göz ortalaması 85.66 + 13.61, sol göz ortalaması 87.24 + 14.47'dir. Normal grupta bu değerler sağ göz için 73.05 + 7.40, sol göz için 74.30 + 7.97 olarak bulunmuştur. IDDM ve normal grup ortalamaları arasındaki fark istatistik olarak ileri derecede anlamlıdır (p < 0.001). Öte yandan, HbA.C düzeyi, IDDM'li grupta 5.88 + 2.22; kontrol grubunda ise 3.38 + 0.89 olup aradaki fark ileri derecede anlaalı- dır (p < 0.001). Ancak olgu sayısının azlığı nedeniyle HbA^C düzeyi ile renk görme ve kontrast duyarlık fonksiyonları arasındaki ilişki istatistik olarak incelenememiştir.