Kalıcı pacemaker takılmış hastalarda kontrast ekokardiografi ile triküspid yetersizliğinin araştırılması

Abstract

- 70 - ÖZET Bu çalışmanın amacı, kalıcı pacemaker takılmış olan hastalarda teşekkül eden triküspid yetersizliğini ekokar- diografi aracılığı ile teşhis ederek, triküspid yetersiz liği komplikasyonunun sıklığını ve oluştun mekanizmasını ortaya koyabilmektir. Çalışmamızın materyalini, İstanbul üniversitesi, İs tanbul Tıp Fakültesi, îç Hastalıkları Anabilim Dalı, Kardi- oloji Bilim Dalı, Pacemaker polikliniğinde takib edilen 29 hasta oluşturmaktadır. Hastalarımızın 13'ü kadın, 16' sı erkek olup, yaşları 21-80 arasında (ort. 56+14.65) ve PM takılma süreleri ise 2-78 ay arasında (ort. 30.2+23.31) değişmek tedir. Hastaların 27' sinde PM tipi WI ve 2' sinde ise DDD'dir. Pacemaker tipi WI olanların bir kısmında `pace` ve sinus ritmi alterne etmekte idi. Bir kısmında ise programlayıcılar yardımı ile ritm değiştirilebilmekte idi. DDD tipinde olan pacemaker ' lerde çalışma sırasında programlayıcılar vasıtası ile ritm WT ve sinus ritmine de ğiştirilmişlerdir. Hastalarımızın 2 4' ünde hasta sinus send- romu bulunmakta idi. Geriye kalanlardan 4' üne intermittant AV blok, birisine de Wolf-Parkinson-White sendromu (WPW) ne deni ile kalıcı pacemaker takılmış idi. Çalışma konusunu teşkil eden 29 hastanın, 4' ünde fizik muayenede boyunda sis- tolik pozitif ven nabzı (büyük `vn dalgaları) tespit edil miştir. Hastalardan yalnız birinde triküspid odağında 2/6 '- 71 - şiddetinde pansistolik üfürüm duyulmuştur. Kalıcı pacemaker takılmış olan 29 hastanın iki boyut lu ve M-Mode kontrast ekokardiografi ve pulsed Doppler ekokardiografi ile incelenmeleri sonucunda : II vakada (%38) gerek sinus ritminde ve gerekse pacemaker ritmi sı rasında herhangi bir triküspid yetersizliğine rastlanmamış tır. 13 hastada (%45) sinüs ritminde iken triküspid yeter sizliği bulunmamasına ragmen pacemaker ritminde iken aşikar triküspid yetersizliği (pseudotriküspid yetersizliği) sap tanmıştır. Geriye kalan 5 vakada (%17) ise hem sinus rit minde hem de pacemaker ritminde iken triküspid yetersiz liğinin (gerçek triküspid yetersizliği) mevcudiyeti gös terilmiştir. Sonuç olarak, bu çalışmada kalıcı pacemaker' li 29 hastadan 18(%62)'inde triküspid yetersizliği tesbit edil miştir. Bu 18 vakada gerçek triküspid yetersizliği oranı nın %17, pseudotriküspid yetersizliği oranının ise %45 olduğu bulunmuştur. Gerçek triküspid yetersizliğinin sebe bi olarak herhangi bir pacemaker tipini sorumlu tutmak mümkün olamamıştır. Buna karşılık, daha sık oranda rastla dığımız pseudotriküspid yetersizliği vakalarının hepsinde WI tipi pacemaker kullanıldığı görülmüştür. Pseudotriküs pid yetersizliğinin, AV senkron çalışmayı sağlayan pacema ker' lerin (iki odacıklı pacemaker ' ler : DDD ve DVI) seçil mesi ile önlenebileceği kararına varılmıştır.