İki yıl içinde kliniğimizde incelenen medulla spinalis sendromlarının klinik ve yardımcı tanı metodları yönünden retrospektif değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET 1986-1988 yılları arasında kliniğimizde yatarak in celenen toplam elli medullar sendromlu hasta retrospektif olarak klinik, elektrof izyolo jik, laboratuar ve nöroradyo- lojik olarak gözden geçirilmiştir. Yirmi sekizi erkek, yirmi ikisi kadın hasta olan ol gular, yaş aralığı 1-81 arasında değişmekte olup, yaş orta laması 42,5 idi. Hastalık süresi üç ay ile bir yıl arasında değişmekteydi. Kadın erkek oranı 1/1 olarak bulundu. Hastaların sekizi akut, kırkı kronik progressif, iki si ise kronik relapsing tablosu ile kliniğimize başvurmuş lardı. Vakaların % 48'i parapleji, % 46,5'u kuadripleji, ka lan (% 3) ise sfinkter kusuru ile kliniğimize başvurmuştu. Akut meduller sendromlu hastaların % 50'sine myelit, % 37,5 na multipl skleroz, % 12,5'na ise poliyomyelit tanısı konul muştur. Kronik progressif medullar sendromla başvuran kırk hastanın % 40'ınm servikal spondiloz, % 25'inin yer kapla- yıcı lezyon (tümör), % 10'unun ise dejeneratif, tanısı ko nulmayan hastalıklar grubu içinde gördük. % 10'unda motor nöron hastalığı, % 5'inde sirengomyeli, % 7'sinde nöroanemik sendrom, % 5'inde spinal AVM, % 3'ünün ise kesin tanısı ko- nulamayan hastalar olduğu görüldü. Hastaların ancak % 18'in- de BOS patolojik bulundu. Hastaların % 84'üne myelografi ya pıldı ve myelograf inin tanıya yardımcı metod olarak % 70 doğru tanı koyduğunu saptadık. Kalan % 30'unda ise myelogra fi negatif bulunarak medulla spinaliste, medulla basısı ol madığını göstermede yardımcı olmuştur. EMG ise hastaların- 69 - ancak % 40'mda tanxnxn konmasına ve lokalizasyonuna yardım cı olmuştur. Klasik nörolojik muayene ve anamnez ile konulan ön tanının son ve kesin tanı ile kıyaslaması yapıldığında vakaların % 62'sinde ön tanı ve son kesin tanının uyumlu ol duğunu bulduk. Vakaların % 30'unda ise kesin tanının nörolo jide yardımcı inceleme metodları ile (myelografi, BT ve EMG) konulabildiği kanısına varılmıştır. Vakalarımızın % 10'unda ise bugün elimizde bulunan tanı metodları ile kesin tanı ko yamadığımızı gördük.