Hasta sinüs sendromunda elektrofizyolojik çalışmalar

Abstract

- 67 ÖZET Bu çalışmada hasta sinüs sendromlu 17 vakada, paroksismal atrial taşiaritmili ( sinüs düğümü fonksiyonları normal ) 6 vakada ve 19 kontrol vakasında elektrofizyolojik tetkik ile, atrial stimülasyona cevap gecikmesi süreleri, atrial refrakter peryodlar ve supernormal ileti fenomeni incelendi. Stimülasyona cevap gecikmesi bazal süresi, hasta sinüs sendromlu ve bradikardi-taşikardi sendromlu gruplarda kontrol grubundan ileri derecede anlamlı uzun bulundu ( p=0.005 ve p=0.003 ). Atrial hastalıklı grupta ise stimülas yona cevap gecikmesi süresinin kontrol grubuna göre anlamlı uzun olduğu tespit edildi. ( p=0.04 ). Stimülasyona cevap gecikmesi maksimal süresi, bütün gruplarda stimülasyona cevap gecikmesi bazal süresinden ileri derecede anlamlı uzun bulundu. Bu anlamlılık kontrol grubunda ( p=0. 000004 ),HSS 'lu grupta ( p=0.0005 ), atrial hastalıklı grupta ( p=0. 00005 ), bradikardi-taşikardi sendromlu grupta ( p=0.006 ) olarak tespit edildi. Stimülasyona cevap gecikmesi maksimal süresi, bradi kardi-taşikardi sendromlu grupta kontrol grubundan anlamlı uzun bulundu ( p=0.04 ). A stimülasyona cevap gecikmesi süresi gruplar arasında anlamlı farklılık göstermiyordu Vakaların % 61.9 `unda supernormal ileti fenomeni mevcuttu. Kontrol grubunda supernormal ileti fenomeni görülme sıklığı hasta sinüs sendromlu, atrial hastalıklı ve bradikardi- taşikardi sendromlu gruplara göre ileri derecede anlamlı artmış olduğu tespit edildi ( sırasıyla p=0.003, p=0.002, p=0.008 ). Atrium efektif refrakter peryodu, hasta sinüs sendromlu ve bradikardi-taşikardi sendromlu gruplarda kontrol grubundan anlamlı uzundu ( p=0.04 ve p=0.05 ). Atrium fonksiyonel refrakter peryodu, hasta sinüs sendromlu ve bradikardi-taşikardi sendromlu gruplarda kontrol grubundan anlamlı derecede uzundu ( p=0.02 ve p=0.03 ). Sonuç olarak atrial stimülasyona cevap gecikmesi süresinin, hasta sinüs sendromunda, atrial hastalığın varlığını göstermede önemli bir kriter olabileceği kabul edildi.