Serviks uteri adenokarsinomu (klinik özellikleri ve tedavisi)

Abstract

32 - SONUÇLAR VE ÖZET 1975-1984 yılları arasında İstanbul Tıp Fakültesi, Radyasyon Onkolojisi A.B.D. 'na 51 pür adenokarsinomlu serviks hastası müracaat etmiştir. Tüm serviks kanseri olgularının % 6.1'i pür adenokar - sinomdur. Yaş ortalaması 51.3 (22-86 yaş) olup, ençok hasta 5. dekadda toplanmıştır. Nullipar oranı % 17.1'dir. Ortalama doğum sayısı 3.6'- dır. Gebe olgu yoktur. % 48.6 hasta postmenopozedir. En sık görülen ilk şikayet kanamadır (% 63.6). Bunu akıntı (% 22.7) ve pelvik ağrı (% 13.3) takip etmektedir. % 65.9 olguda ekzofitik, % 34.1'inde ise endofitik tümoral lezyon saptanmıştır. Olguların % 44'ü evre I, % 22'si evre II, % 30'u evre III, % 4'ü evre IV sınıfındadır. Stump kanseri bir olguda tesbit edilmiştir. Evre I'deki hastaların % 90!ına kombine tedavi, % 10'- una yalnız radyoterapi; evre Il'deki hastaların üçte birine kombine tedavi, diğerlerine yalnız radyoterapi uygulanmıştır.- 33 - Evre III ve IV'de seçilen tedavi radyoterapidir. Tedaviyi tamamlamış hastalarda yerel, bölgesel veya uzak toplam yineleme oranı % 37.2 olmuştur. Evre I'de % 5.0, evre Il'de % 54.5, evre IlI'de % 72.7 hastada yineleme sap tanmıştır. Uzak metastaz % 11.6 hastada görülmüştür. En sık uzak metastaz görülen organ akciğerlerdir. Tedavi bitiminden itibaren yerel nüksler medyan 13 ay, uzak metastazlar ise medyan 15 ay sonra ortaya çıkmıştır. Nüks gelişen hastalarda uygulanan tedaviler ile başarılı sonuçlar elde edilememiştir; kemoterapi etkisizdir. Radyoterapiye bağlı ciddi komplikasyon gelişme oranı % 2.3'dür. Genel 5 yıl sağkalım oranı % 53.8'dir. Evre I'de hastaların beşte dördünde, evre II ve IlI'de ise üçte birinde 5 yıl sağkalım elde edilmiştir. Kombine tedavi (cerrahi ve radyoterapi) erken evreler de (evre I ve II) lokal kontrol ve sağkalım açısından başarı şansı en fazla olan yöntemdir. Bulgularımız literatür bulguları ile mukayese edilmiş ve hastalarımızın klinik özelliklerinin ve tedavi sonuçlarının büyük oranda literatüre uygun olduğu görülmüştür. Ancak, bizim serimizdeki hastaların literatürdekilere göre daha ileri evrelerdeyken kliniğe başvurma eğiliminde oldukları ve evre II' deki hastalarda başarı oranımızı literatürdeki seviyeye yükseltebilmemiz için, bu hastalarda kombine tedaviyi tercih etmemizin faydalı olabileceği anlaşılmaktadır.