Pseudomonas aeruginosa suşlarının piyosinlerine ve antibiyotik direncine göre tiplendirim yöntemlerinin karşılaştırılması

Abstract

- 42 - ÖZET VE SONUÇLAR Son 20 yılda fırsatçı patojen bir bakteri olan P. aeruginosa' ya bağlı hastane infeksiyonlarmın belirgin artığıyla birlikte, bu infeksiyonların kontrolü amacıyla epidemiyolojik tiplendirme yöntemleri büyük önem kazanmıştır. Zaten çoğu antibiyotiklere dirençli olan bu bakteri ile gelişen infeksiyonlarda gelişigüzel antibiyotik kullanımı bakterinin dirençli suşlarının çoğalmasına neden olmuş, tedaviyi güçleştirmiştir. Diğer pekçok Gram negatif çomak seklindeki bakterinin oluşturduğu bakteriyosinler gibi,. P. aeruginosa da antibakteriyel etki oluşturan piyosin üretir. Piyosinlerin: diğer P. aeruginosa suşlarınm üremesini inhibe etmesinden yararlanarak, onları epidemiyolojik amaçlarla tiplendirmek mümkündür. Bu çalışmada piyosin tiplendiriminin yanısıra, başka bir tiplendirme yöntemi olarak antibiyotik duyarlılığına göre P. aeruginosa suşlarınm direnç modelinden yararlanılmıştır. Bu tiplendirimde duyarlı bir yöntem olan mikrodilüsyon kullanılmış, suşlarm MİK'ları ve duyarlılık durumu belirlenmiştir. Bu yöntemlerin sonuçları önce tek tek ele alınarak iincelenmiş ve sonra birlikte değerlendirilerek tiplendirimde duyarlılığın artıp artmadığı belirlenmiştir. Çalışmada çeşitli klinik materyalden izole edilen 150 P. aeruginosa susu Fyfe, Harris ve Govan'ın yenilenmiş piyosin tiplendirme yöntemi kullanılarak tiplendirilmiştir. Bu suşların amikasin, seftazidim, siprofloksasine MİK'ları belirlenmiş ve piyosin tipleri ile ilişkileri araştırılmıştır.- 43 - 1. Pîyosin tipi saptanacak 150 susun sekiz indikatör susa etkisi araştırılmış, sonuçlar bu etkiye göre Gillies-Govan ve Yumul'un tiplendirim tablosundan yararlanılarak değerlendirilmiştir. Buna gore suşların %45.3'ünün piyosin tip A-3, %1 1.3' ünün piyosin tip 10, %8'inin piyosin tip 37, %6. 6* sının piyosin tip A-2,%4.6' sının piyosin tip 1 olduğu belirlenmiş, %13.9'u değişik piyosin tiplerinden bulunmuş ve %10'u tiplendirilememiştir. 2. Klinik muayene maddelerinden izole edilen P. aeruginosa suşlarının içinde piyosin tip A-3fe en yüksek oranda rastlandığı belirlenmiştir. 3. Antibiyotik duyarlılık deneyi olarak duyarlı bir yöntem olan mikrodilüsyon kullanılmıştır. Suşların %86.6'sının amikasine, %66.6'sının seftazidime ve %76.6'sının siprofloksasine duyarlı olduğu saptanmıştır. Bu veriler P. aeruginosa ' ya en etkili anti biyotiğin arnika s in olduğunu göstermiş, çabuk tedavi gerektiren, ağır P. aeruginosa infeksiyonlarında antibiyotiklere duyarlılık deneyi sonucu beklenmeden seçilebilecek bir antibiyotik olduğunu düşündürmüştür. 4. P. aeruginosa suşlarına etkili üç antibiyotiğin MİK değerleri ile bulunan piyosin tipleri karşılaştırılmış, ancak anlamlı bir uyum bulunamamıştır. Bu veriler piyosin tiplendiriminin P. aeruginosa ile ilgili epidemiyolojik araştırmalarda daha duyarlı ve güvenilir bir yöntem olduğu sonucunu vermiştir. 5. Bakterilerin antibiyotiklere duyarlılığı sabit bir özellik ol madığından, epidemiyolojik amaçlı tiplendirimlerde her zaman yararlı olmamaktadır. Ancak hızlı sonuç almak gerektiğinde ve diğer tiplendirme yöntemleri için gerekli laboratuvar koşulları bulunmadığında, hiç olmazsa disk difüzyon deneyi ile antibiyotiklere direnç modeli belirlenerek etken patojenlerin ortak bir kaynaktan yayılıp yayılmadığı ve yayılma yolları hakkında sınır lı da olsa bir fikir vermektedir.