Karın travmalarında diagnostik peritoneal lavaj ile diagnostik laparoskopinin karşılaştırılması (Prospektif Klinik Çalışma)

Abstract

ÖZET Karın travması, travmaya bağlı ölümlerin %10'unu oluşturmaktadır. Erken tanı le karın travmaları büyük oranda tedavi edilebilir. Yardımcı tanı yöntemlerinin amacı :ann içi yaralanmanın varlığını cerraha göstermek ve laparatomi gerektiren vakaların lynmını yapmaktır. Çalışmamızda karın travmalarında iki invazif tanı yöntemi olan liagnostik peritoneal lavaj (DPL) ile diagnostik laparoskopiyi (DL) karşılaştırdık. Haziran 1994-Mayıs 1995 tarihleri arasında, kunt ve penetran karın travması ne- leniyle İstanbul Tıp Fakültesi Acil Cerrahi Ünitesine başvuran 40 hastadan 15 ta- ıesine invaziv tanı yöntemi olarak sadece DPL, 15 tanesine sadece DL, 10 tanesine ise ince DPL ardından DL yapıldı. DPL yapılan 25 hastadan 12 tanesinde (%48) kunt, 3 tanesinde (%12) ateşli >ilah, 10 tanesinde (%40) ise kesici-delici aletle yaralanma mevcuttu. DPL yapılan 25 ıastanın 12 tanesinde (%48) laparotomi endikosyonu koydurtacak pozitif lavaj bul- guları saptandı. 13 tanesinde (%52) ise lavaj sonuçlan negatif olarak değerlendirildi. Lavaj sonucu pozitif olan hastalardan 11 tanesinde (%44) terapötik laparotomi (doğru pozitif) uygulandı. 1 tanesinde (%4) ise daha sonra yapılan laparoskopiyle kanaması iurmuş minör karaciğer yaralanması saptanarak (yalancı pozitif) laparotomiden vazgeçildi. Lavaj sonucu negatif bulunan vakaların 8 tanesinin (%32) sonraki ta- ciplerindede (doğru negatif) laparotomi gerekmedi. 4 tanesinde (%16) ise çeşitli se- beplerle laporotomi (yalancı negatif) yapıldı. Yalancı negatif gruptaki laparotomi bul- guları; 2 hastada izole diyafragma yaralanması, 1 hastada mide yaralanması, 1 lastada ise izole retroperitoneal duodenum yaralanması şeklinde idi. DL yapılan 25 hastadan 5 tanesinde (%20) kunt, 3 tanesinde (%12) ateşli silah, 17 tanesinde (%68) kesici-delici aletle yaralanma mevcuttu. DL yapılan 25 hastanın 10 tanesinde (%40) laparotomi endikasyonu koydurtacak bulgular saptandı ve hepsine :erapötik laparotomi (doğru pozitif) uygulandı. Geriye kalan 15 vakanın 9 tanesinde 47%36) hemoperitoneum veya anormal sarımsı sıvı gözlenmedi. Bu gruptaki has- alardan bir tanesinde (%4) daha sonra laparotomi gerekti (yalancı negatif) ve ret- operitoneal duodenum yaralanması saptandı. 15 vakanın 6 tanesinde (%24) ise mi- ninalden orta dereceye hemoperitoneum saptandı. Bunlardan 1 tanesi(%4) kanaması lurmuş minör karaciğer yaralanması idi ve konservatif kalındı. Diğer 5 hastada ise canın sebebi bulunamadı ve kanama devam etmedi. Daha sonra hiçbirinde laparotomi gerekmedi. Toplam 19 organ yaralanmasının 7 tanesi (%36,8) laparoskopiyle tespit îdildi. Bunlardan 5 tanesi diyafragma, 1 tanesi karaciğer, 1 tanesi dalak ya-.alanmasıydı. Diyafragma yaralanmalarının hepsi (%100) laparoskopiyle tespit edildi. 3PL yapılan vakalarda hiç komplikasyon görülmezken, DL yapılan diyafragma ya- ralanmak 2 (%8) hastada pnömotoraks gelişti. Torakoabdominal bölge penetran yaralanmalarında DL, DPL'ye göre daha üstündür. Özellikle diyafragma yaralanmalarında DL ile tanı oranı yüksektir. Ka- naması durmuş minör solid organ yaralanmalarında DL ile organdaki yaralanma görülebilir ve gereksiz laparatomiden kaçınılır. Retroperitoneal organ yaralanması ve içi boş organ yaralanmalarında DPL ile DL'nin birbirine üstünlüğü yoktur. 48