Interferon alfa tedavisi alan behçet üveitli hastalarda anti interferon antikor gelişimi ve klinik yanıtla ilişkisi

Abstract

İnterferon Alfa Tedavisi Alan Behçet Üveitli Hastalarda Anti-İnterferon Antikor Gelişimi ve Klinik Yanıtla İlişkisiAMAÇ: Behçet üveitinde anti- interferon antikor gelişiminin interferon alfa tedavisi klinik yanıtına etkisinin değerlendirilmesi.METOD: Behçet tanılı hastalar ve sağlıklı kontrollerden 4 grup oluşturuldu. 1.grup Behçet üveiti nedeniyle interferon alfa tedavisi almış 30 hasta (60 göz), 2.grup Behçet üveiti nedeniyle sistemik immünsupresif tedavi alan hiç interferon kullanmamış 30 hasta (60 göz) (hasta kontrol), 3.grup ön segment tutulumu dışında göz tutulumu olmayan Kolşisin kullanan 29 hasta (58 göz) (hasta kontrol) ve 4.grup ise 30 sağlıklı kontrolden oluşturuldu. Grupların serum örneklerinde anti-IFN- antikoru (binding antikor) ve otoantikorlar tarandı.SONUÇLAR: 1.grupta 6 hastada (%30), 2.grupta 1 hastada (% 5,9) ve 4.grupta 1 (% 4,2) kontrolde otoantikor pozitifliği vardı. 3. grupta tüm hastalarda otoantikorlar negatifti. 1. grupta 8 hastada (% 26,7) anti-IFN- antikor pozitifliği vardı ve bu hastaların ortalama antikor titresi 21,625 pg/ml idi.1.grupta anti-IFN- antikor pozitif olan hastalarla negatif olan hastalar arasında IFN- kümülatif doz, IFN-toplam takip süresi, IFN- kesildikten sonra takip süresi, IFN-başladıktan sonra ilk atak tarihi ve başvuruda göz tutulum süresi açısından istatiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). 1.grupta anti-IFN- antikoru pozitif olan hastaların (n=8) 1 yıldaki ataklı hasta oranı 0,474 hasta-yıl, negatif olan hastaların (n=22) ise; 0,462 hasta-yıldı ve anti-IFN- antikoru pozitif ve negatif olanlar hastalar arasında; toplam atak sayısı / IFN kullanım süresi (yıl) oranı ortalamaları arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). 2.grupantikoru negatifti. 1. grupta anti-IFN- antikor ve otoantikor pozitiflik oranı diğer gruplara göre anlamlı olarak yüksekti (p=.004,p=.019, p<0,05).TARTIŞMA: Çalışmamızda; IFN- tedavi grubundaki hastalarda daha yüksek oranda antikor pozitifliği görülmesine rağmen; antikor pozitifliği ile klinik yanıt arasında ilişki bulunamamıştır. Daha sağlam kanıtlara ulaşabilmek için hasta serum örneklerinin farklı zamanlarda tekrarlı analiz sonuçlarını içeren daha fazla hasta sayısına sahip çalışmalara ihtiyaç vardır.

The relationship Between Clinical Response and Development of Anti-interferon Antibodies in patients treated with Interferon alpha 2a for Behçets uveitisPurpose:To determine the influence of anti-interferon antibodies on the clinical response to interferon alpha 2a therapy in Behçets uveitisMethods: 4 groups of Behçet's disease patients and healthy controls were established. Group 1 consisted of 30 patients who received interferon therapy for the treatment of Behçets uveitis; Group 2 consisted of 30 patients who received conventional immunosuppressive agents for the treatment of Behçet's uveitis but had never received interferon therapy; Group 3 consisted of 29 patients who did not have ocular involvement or had only anterior uveitis and had received only colchicine treatment; Group 4 consisted of 30 healthy controls. Anti-interferon antibodies (binding antibodies) and autoantibodies were investigated in blood samples of patients in each group.Results: In Groups 1,2 and 4, the percentage of autoantibody positivity were 30%, 5,9 % and 4,2 %, respectively.Autoantibodies were negative in all patients in group 3. Anti-IFN- antibodies were detected in 8 patients (26,7%) in Group 1 and the mean antibody titer of the patients was 21,625 pg/ml. No statistically significant differences were found between patients with and without anti-interferon antibodies in Group 1 when the duration of ocular involvement at presentation, cumulative dose of IFN-, duration of IFN- therapy, follow-up period after discontinuation of IFN- therapy, and time to first uveitis attack after initiation of IFN therapy were compared (p>0,05). The rate of uveitis attacks was 0,474/person-year in anti-interferon-antibody-positive patients and 0,462/ person-year in anti-interferon- antibody-negative patients. No statistically significant difference was found in the mean number of uveitis attacks between anti-interferon-antibody-positive and negative patients (p>0,05). In Groups 2 and 4, anti-interferon antibodies were detected in 6% and 6,7% of the patients, respectively.Anti-interferon antibodies were negative in all patients in Group 3. A significantly higher proportion of patients had autoantibodies and anti-interferon antibodies in Group 1 compared to the other groups (p=.019, p=.004, p<0,05).Conclusions: Although a significantly higher rate of anti-interferon antibody positivity was found in patients who received interferon therapy, there was no significant relationship between the presence of antibodies and clinical response to treatment. Further studies are needed where longitudinal analyses of blood samples are performed in a large number of